Zimbabwe 2014: De reisroute ... en de links!

Zimbabwe 2014

De reisroute ... en de links!

Nee, je kan niet zeggen dat de spanning voor onze reis naar Zuid-Afrika/Zimbabwe nu al - ruim meer dan twee maanden voor het vertrek naar Johannesburg - begint op te lopen. Maar als je tijdens het lange weekend van 15 augustus de zware regenwolken ziet overschuiven en de thermometer 13°C aanwijst … ja, dan dwalen de gedachten al wat sneller af naar Afrika. De reisroute dus bekijken! 

We vliegen van Zaventem, via Frankfurt naar Johannesburg en hopen daar op de Oliver Tambo luchthaven te worden opgewacht door de Bushtrackers - autoverhuur - voor een „meet and greet” EN … het in ontvangst nemen van onze 4x4. Dat beestje wordt hopelijk voor drie weken onze betrouwbare metgezel die, net zoals een muilezel met wat hooi en gras verder kan en alleen maar sporadisch onze aandacht vraagt om bij te tanken.

De eerste rit mag niet te zwaar zijn. We hebben er dan immers een hele nacht vliegen op zitten, met of zonder (veel) slaap. Eigenlijk moeten we zo snel mogelijk naar de Zuid-Afrikaans-Zimbabwaanse grens maar in één keer zal ons dat niet lukken. We maken van de nood een deugd en overnachten na zo’n kleine 300 km in Amatava lodge, dicht bij Polokwane (dat heette tien jaar geleden bij onze eerste bezoeken aan Zuid-Afrika nog Pietersburg).

De volgende dag trekken we naar Mapungubwe National Park voor een twee-dagen verblijf. Dit brengt ons al middenin het culturele aspect van deze reis. Want wie dacht daar „Afrika, alleen natuur”? Die heeft het mis voor. Ten tijde van de middeleeuwen, op het hoogtepunt van de Inca en Maya-cultuur in Zuid-Amerika, bloeide er ook in zuidelijk Afrika een hoog ontwikkelde beschaving. Waarom dit dan niet of zo weinig bekend is in de Westerse wereld komt later nog wel aan bod (zoek een keer op de Nederlandse Wikipedia site Mapungubwe op en verbaas u over het weinige dat er staat beschreven). Mapungubwe is de voorloper van Groot Zimbabwe en was reeds een hoog ontwikkelde staat, gesticht door de voorouders van de Shona, nu de belangrijkste bevolkingsgroep van Zimbabwe. Het dreef handel in ivoor en goud met Egypte en China. Van de talrijke archeologische vondsten is een gouden beeldje van een neushoorn het meest bekende.Dinsdag 11 november: als alles goed gaat tot hier, trekken we de grens met Zimbabwe over langs de beruchte Beitbridge grenspost. Veel keuze van grensovergangen is er trouwens niet. Hele blogs en internet-fora zijn vol geschreven over „Crossing the border at Beitbridge”. Wachttijden van een paar uur zijn er blijkbaar niet ongewoon. Duimen maar … en als het ons lukt komen we, hopelijk voor de nacht valt, aan in „Big Cave Camp” in Matobo National Park.

Volgens een oude „rough guide” (Zimbabwe and Botwsana, uitgave 1993) is Matobo (oude naam: Matopos) een „… place of incredible power and beauty. Here … the descendants of Zimbabwe’s earliest hunter-gatherer inhabitants painted elegant images on the walls of overhangs and in … caves”.

Hier moeten we ook de ruïnes van de beschaving die overbleef na het teloor gaan van Groot Zimbabwe zien. En er is het graf van Cecil Rhodes, de stichter van Rhodesïe, zoals Zimbabwe tot aan de onafhankelijkheid in 1980 heette.

Op vrijdag 14 november schuiven we de cultuur even opzij voor puur natuur beleving: op naar het grootste en meest bekende natuurpark van Zimbabwe: Hwange (uit te spreken als "wangee"), zo’n kleine 400 km meer naar het noorden waar we drie nachten in Camp Hwange zitten.

En na die drie dagen Hwange moeten we klaar zijn om nog noordelijker te trekken: naar de grens met Zambia en Victoria Falls („Vic Falls” voor de „locals”). We verblijven er in . Benieuwd of de Victoria watervallen inderdaad zo spectaculair zijn als iedereen beweert en schrijft.

We zullen hier zowat halfweg onze tocht en onze vakantie zitten, dus tijd om - op de landkaart bekeken - weer „af te dalen” (= naar het zuiden trekken).Als afwisseling overnachten we 2 keer in Bulawayo, de tweede grootste stad van Zimbabwe. Tevens wordt dit de „koninginnerit” van onze hele reis: zo’n 450 km - vermoedelijk doen we daar ruim meer dan 7 uur over. En hopelijk valt Sondela Guest House in Bulawayo mee - bestaat inmiddels (2022) niet meer.

Laten we dan daarna naar het westen trekken voor het absolute culturele hoogtepunt van deze reis: Great Zimbabwe! We logeren twee nachten in het dichtstbijzijnde stadje: Masvingo, in de „Lodge at the ancient city”. Meer over Great Zimbabwe in een latere, aparte blog.

Als het al duidelijk is dat Great Zimbabwe het culturele hoogtepunt is, is dat wat betreft natuur veel minder het geval. Zal het Hwange zijn? Of de Victoria watervallen of - waar we nu heen trekken - in het westen, dicht bij de grens met Mozambique: de Cholojo Cliffs. We verblijven er in Chilo Gorge Safari Lodge … onze laatste 3 dagen in Zimbabwe.

Maar … we hebben nog wat te goed. Van Chilo Gorge tot Johannesburg is het nog minstens 800 km: niet in één keer te overbruggen (we moeten trouwens opnieuw langs die ene grensovergang, Beitbridge, passeren). Dus sluiten we onze vakantie af in de Zuid-Afrikaanse Limpopo provincie in de Bed and Breakfast „Madi a Thavi”.

Zal onze Afrika-honger hiermee gestild zijn?

Weddenschappen zijn nu open … uiteindelijke oordeel: eind november 2014.

Maar als afsluiter nog een paar Afrikaanse spreuken:

Als het geluk met u is … waarom al die haast? En als het niet met u is ….. waarom al die haast?

Laat je liefde zijn als motregen: kleine druppeltjes die de Limpopo doen overstromen.

Wanneer in de savanne een ouderling sterft, verdwijnt een bibliotheek.