De vinger van God.

9 november 2021.

De “red-eye flight” van Brussels Airlines - 6u20 - naar Gran Canaria oogt vol. Naast mij, op stoel 7C, zit een brede, forse kerel met handen als schoppen en vingers als sigaren. In volle vlucht morst hij zijn broodje smos op en onder de armleuning tussen zijn en mijn stoel. Ondertussen bewondert Betty de zonsopgang boven de wolken … Overigens is alles uitermate vlot verlopen: inchecken met elektronische instapkaart en identiteitskaart - niemand is geïnteresseerd in een CovidSafe ticket op Zaventem. 

Van een paar kilometer hoog ziet Gran Canaria er deprimerend uit: grijze wolken; bruine bergen waarop van zo hoog geen spoortje groen te ontdekken valt; agglomeraties appartementsblokken van vijf, zes verdiepingen in beige, geel of oker geschilderd. 

Op de verlaten luchthaven van Las Palmas de Gran Canaria “zoeven” we door de controle met ons, ook weer electronisch, Spaans SpTH-ticket (Covid-19!).  De huurauto ophalen - een Seat, hoe kan het anders in Spanje - is ook al een kleine formaliteit. Maar het sombere gevoel van net voor de landing is er nog altijd  … en wordt versterkt als we op de GC-1 en GC-3 langs de hoofdstad rijden. Appartementsblokken wisselen af met grauwe bedrijvenparken. Bij El Guincho lijkt de snelweg plots recht in de oceaan te dalen alvorens links, langs de kustlijn af te draaien. Net vanaf daar breekt de zon door de wolken, verdwijnt de verstedelijking en lijkt alles plots … vakantie. Zon, zee, bergen! We kunnen beginnen het noorden van Gran Canaria te verkennen.  

Ons vakantieverblijf is “La casita de Juani” in La Suerte, in de vallei Agaete. We stoppen in het haventje van Agaete: Puerto de las Nieves. Letterlijk vertaald: de sneeuwhaven. Niets met sneeuw te maken. Hier staat een oud kerkje, gewijd aan de “heilige Maria van de sneeuw”: in de vierde eeuw zou er begin augustus sneeuw gevallen zijn op één van de zeven heuvels van Rome, mirakel toegeschreven aan die heilige Maria, vanaf dan “van de sneeuw” genoemd. De “ermita” - kerkje - herbergt een triptiek van Joos van Cleve, een Vlaamse zestiende eeuwse schilder. In deze periode zou het kerkje open zijn van 11 tot 13 uur, zo beweert een papiertje aan het hek toch. Het is 11u45 maar de hele boel zit op slot. Later een keer terug keren? Of Covid-19?

D’er is ook nog de “Dedo de Dios”, de vinger van God! Wegwijzers tonen je waar dit natuurmonument staat: in zee, een rots die oorspronkelijk leek op een vuist met opgestoken wijs(?)vinger. Helaas, in een storm in 2005 is de vinger gesneuveld … of heeft God opgehouden naar de mensheid een belerende vinger op te steken? Of moet de rots nu “Puño de Dios”, vuist van God heten? Hoe dan ook, Puerto de las Nieves voert nog driftig reclame met “de vinger”. Voor de rest is het een pittoresk haventje met leuke restaurantjes langs de kade (Toeristenvallen of toch niet? Twee koffies en water kosten er toch maar 3,20 €.); fotogenieke huisjes en straatjes, een wandelboulevard langs de oceaan (de Avenida de los Poetas) en natuurlijke zwembaden tussen de rotsen. Op zwarte keienstranden liggen toeristen te zonnebaden tussen lokale lijnvissers. In de haven ankert de Fred Olsen catamaran die de veerdienst naar Tenerife verzorgt (+/- 70 km; 80 minuten varen). 

Maar ‘t is tijd om in te checken in “La casita de Juani”. Dat ligt in de groene vallei van Agaete, althans groen beneden in het dal. De berghellingen zijn kaal en bruin (noordkant) ofwel begroeid met cactussen. Vanop “ons” terras hebben we zicht op de zonovergoten bergen, de blauwe oceaan en Agaete, een verzameling van witte huisjes. Alleen: 80 buitentrappen naar boven met twee koffers van 20 kilo bij 24° C = niet gelachen. Afkoelen dus in een soort plonsbad op het zonneterras. 

Vermeldenswaard bij de inkopen voor self-catering: een rode wijn uit Tenerife, Secreto de Antonika Tinto Tradicional. Smaakt naar lava. Als dat geen vingerwijzing is om vanaf morgen de “secreto’s” van het noorden van Gran Canaria te ontdekken. 

P.S. Door het” felle tegenlicht hebben we zelfs geen goede foto van de resten van de “Dedo” kunnen nemen.  We moeten het dus doen met een artistieke voorstelling: zie foto.