Plitvice.
Dobar dan (goeie dag). Zeven uur 's morgens en we rijden reeds richting Velebitgebergte, bestemming natuurpark "Plitvice meren". Afstand: ongeveer 150 km. En B. is in een topje en short, ik in polo en short. Maar nog maar pas zijn we over en door de bergen (tunnel van 5,7 km) of de hemel is zwaar bewolkt. Warmere kledij in vakantie-appartement gelaten = zware fout, alsof we beginners zijn. Maar misschien toch te begrijpen als je al ruim drie dagen bij stralende zon en meer dan 30° C hebt geleefd. Gelukkig ebt bij B. de stress snel weg als ze in de souvenirwinkel bij de ingang van het natuurpark een warme "polar" kan kopen, MET Plitvice logo!
Het geheel van meren en natuurlijke vijvertjes, watervallen en stroomversnellingen, rietkragen en bos is "leuk", "interessant" en straalt op sommige plekken een wat weemoedige sfeer uit. Maar zwaar onder de indruk zijn we nu ook weer niet. Het water is kristalhelder. Tientallen en tientallen forellen - alle groottes en afmetingen - zwemmen schijnbaar zonder moeite tegen de stroming in. De meertjes kleuren blauwgroen, "turquoise". De rotsen onder de watervallen en stroomversnellingen zien dan weer groen van het dikke mostapijt. Vlonderpaadjes laten je inderdaad de mooiste plekjes zien. MAAR: volk, volk, volk ... En foto's dat iedereen neemt! Je moet voortdurend opletten of je krijgt een selfie-stick in je ribben gepord of in je oor gepriemd. Ook ergerlijk: een foto nemen en dan met twee of drie het vlonderpaadje versperren om rustig die zopas genomen foto te bezien. Laten ze dan #%¥'!$!!# van de omgeving genieten! Of nog: als ėėnling traag met de kop in de grond over het smalle paadje van links naar rechts laveren zodat er achter jou een lange, drummende file ontstaat!
Aanduidingen van afstanden ontbreken spijtig genoeg in het park. Wij wandelen van parking 2, tussen de boven- en de benedenmeren, rond het grote meer tot bijna aan parking 1. Zo krijg je een zicht op alle benedenwatervallen. Maar helaas krijg je er ook de grootste toevloed aan toeristen te verwerken. Dan de boot terug nemen over het grote meer tot het begin van de bovenmeren en vandaar helemaal tot het hoogste meer wandelen. Alles samen een wandeling van meer dan vier uur. Wel vanaf het bovenste meer de bus terug nemen naar parking 2 (tenzij je echt een zeer geoefende stapper bent en maar niet genoeg kan krijgen van de meertjes).
Op de terugweg - de dorpjes zijn hier dun gezaaid - vallen ons een paar ruïnes van stuk geschoten kerkjes op ... twee verroeste legertanks ...
Vanavond nog gaan aperitieven in het oude stadscentrum van Zadar. Meer volk in de straatjes en op de kade dan op zondagvoormiddag! Nog even tot aan de "Greetings to the Sun" gestapt: een cirkel ingewerkt in de kade, dicht bij het zee-orgel, en bestaande uit verschillende glaslagen met daaronder fotovoltaïsche cellen. Dat slorpt overdag genoeg energie op voor de verlichting van de kade-promenade 's nachts en bovenop nog een automatische lichtshow vanaf het invallen van de duisternis. Wij verkiezen een rustig terras, een lokale droge witte wijn en de zonsondergang ....
Het geheel van meren en natuurlijke vijvertjes, watervallen en stroomversnellingen, rietkragen en bos is "leuk", "interessant" en straalt op sommige plekken een wat weemoedige sfeer uit. Maar zwaar onder de indruk zijn we nu ook weer niet. Het water is kristalhelder. Tientallen en tientallen forellen - alle groottes en afmetingen - zwemmen schijnbaar zonder moeite tegen de stroming in. De meertjes kleuren blauwgroen, "turquoise". De rotsen onder de watervallen en stroomversnellingen zien dan weer groen van het dikke mostapijt. Vlonderpaadjes laten je inderdaad de mooiste plekjes zien. MAAR: volk, volk, volk ... En foto's dat iedereen neemt! Je moet voortdurend opletten of je krijgt een selfie-stick in je ribben gepord of in je oor gepriemd. Ook ergerlijk: een foto nemen en dan met twee of drie het vlonderpaadje versperren om rustig die zopas genomen foto te bezien. Laten ze dan #%¥'!$!!# van de omgeving genieten! Of nog: als ėėnling traag met de kop in de grond over het smalle paadje van links naar rechts laveren zodat er achter jou een lange, drummende file ontstaat!Aanduidingen van afstanden ontbreken spijtig genoeg in het park. Wij wandelen van parking 2, tussen de boven- en de benedenmeren, rond het grote meer tot bijna aan parking 1. Zo krijg je een zicht op alle benedenwatervallen. Maar helaas krijg je er ook de grootste toevloed aan toeristen te verwerken. Dan de boot terug nemen over het grote meer tot het begin van de bovenmeren en vandaar helemaal tot het hoogste meer wandelen. Alles samen een wandeling van meer dan vier uur. Wel vanaf het bovenste meer de bus terug nemen naar parking 2 (tenzij je echt een zeer geoefende stapper bent en maar niet genoeg kan krijgen van de meertjes).Op de terugweg - de dorpjes zijn hier dun gezaaid - vallen ons een paar ruïnes van stuk geschoten kerkjes op ... twee verroeste legertanks ...
Vanavond nog gaan aperitieven in het oude stadscentrum van Zadar. Meer volk in de straatjes en op de kade dan op zondagvoormiddag! Nog even tot aan de "Greetings to the Sun" gestapt: een cirkel ingewerkt in de kade, dicht bij het zee-orgel, en bestaande uit verschillende glaslagen met daaronder fotovoltaïsche cellen. Dat slorpt overdag genoeg energie op voor de verlichting van de kade-promenade 's nachts en bovenop nog een automatische lichtshow vanaf het invallen van de duisternis. Wij verkiezen een rustig terras, een lokale droge witte wijn en de zonsondergang ....