Nafplio.
28 mei 2022
Straten en pleinen met marmer geplaveid, “fancy” cafés en restaurants, chique boetieks naast winkeltjes met toeristische prullaria. Waar je in het kleine dorpje Kiveri, amper 17 km ver, nog oude vrouwen in het zwart ziet, lijkt hier in Nafplio flaneren “om te zien en gezien te worden” de norm. Dus doen we dat ook … eerst langs de strandboulevard, genietend van het zicht op de blauwgroene zee met “Bourtzi”, een mini-kasteel op een eiland voor de kust, gerestaureerd maar (nog?) niet te bezoeken. Daarna verdwalen in de kleine straatjes waar de bougainvillea metershoog langs de gevels klimt en waar je moet oppassen voor vallende citroenen. Om uit te komen op het Syntagma-plein en daar van een “frappé métrios” te proeven. Langs de ene kant van het plein is een oude moskee omgebouwd tot inmiddels gesloten cinema. Langs de andere kant ligt het elegante “Arsenaal”, een museum.
Het oude Nafplio plakt tegen een berghelling. Naarmate je hoger stijgt, worden de straatjes en steegjes smaller en pittoresker, geen toeristisch gedoe meer, wel veel trappen. We kuieren, zonder speciaal doel, naar boven en komen uit bij de ruïnes van het Akronafplia-kasteel. Prachtig panorama over de baai. Dat is ook een Indische dame met haar twee dochters niet ontgaan: Betty neemt voor hen een foto van de drie met Nafplio op de achtergrond. Oleanders, bougainvillea, cactussen overwoekeren hier en daar de ruïnes. Een zeebries zorgt voor een welkome verkoeling.
Terug naar beneden. Langs de Agios Spiridon, een kerk waar aan het portiek de allereerste premier van Griekenland in 1831 werd neergeschoten: de kogelinslag in de gevel is nog achter een glazen plaatje te zien … met wat verbeelding en goede wil. Tijd voor een lichte lunch op het terras van de verste taverne op de zeeboulevard. Rustig en … zalig! Even op Google translate spieken. Dan vraag ik de rekening in het Grieks: “Ton logariasmó parakaló”. Goede uitspraak blijkbaar want de kelner heeft het begrepen, hoewel … hij lacht hartelijk … maar zegt het bedrag wel in ‘t Engels!
Nafplio wordt gedomineerd door een 200 meter hoge rots met daarop “Palamidi”, een uitgestrekte burcht, nog gebouwd door de Venetianen. Je kan er op twee manieren naar toe: te voet, een kleine duizend treden, of met de auto. Wijselijk kiezen we voor de auto. Op de parking boven aan de ingang staan een twintigtal auto’s: veel toeristen gaan we hier niet zien. De site is ook ongelooflijk uitgestrekt. Versterkingen, kantelen, torentjes, binnenpleinen, donkere gaanderijen: foto-opportuniteiten te over. En panorama’s langs alle kanten. Twee Nederlandse toeristes vertellen Betty dat het gisteren in Athene en met name op de Akropolis, toch oh zo druk was. Hier kan je foto’s nemen zonder mensen op! We struinen anderhalf uur rond in Palamidi, voor 4 € per EU-senior (halve prijs) is dat een koopje.
Even met de auto langs smalle bochtige wegen, tussen olijfbomen, tot Tolo, een charmant badstadje. Nog een espresso en een frappé met roomijs en dan houden we het voor bekeken voor vandaag. Terug naar Kiveri om op ons terras met uitzicht op de baai te genieten van de warme avond. Echter niet zonder opnieuw fruit en groenten in te kopen bij “onze vriend” van gisteren. Abrikozen, natuurlijk en dezelfde rosé als gisteren. Plus een anderhalve liter plastic fles Griekse tafelwijn (zie hopelijk verder in deze blog), waarmee de winkelier ons hartelijk feliciteert! Wat zijn de Grieken hier toch vriendelijk.
P.S. Het verkeer valt reuze mee inde Peloponnesos: niet agressiever dan in België. Alleen op rotondes is het niet al te duidelijk wie nu precies voorrang heeft.