Pag.

Precies ėėn brug, zo'n 30 kilometer ten noorden van Zadar, verbindt het eiland Pag met het vasteland. En om half tien op deze 31ste augustus staan we reeds aan die brug. Ook in Kroatië heeft de ochtendstond goud in de mond. En met name en vooral is het nu nog relatief koel: 25° C?
Onder de brug een diepblauwe baai met de obligate witte bootjes. En op brugniveau: geelwitte kale rotsen met als achtergrond, op het vasteland, het Velebitgebergte wat als een indrukwekkende muur loodrecht uit de zee lijkt op te rijzen. Naar Pag ga je onder andere - en wij dus nu ook - voor de grote verscheidenheid aan landschappen. Want naast en achter de kale rotslandschappen, in vakken verdeeld door eindeloze rostmuurtjes duiken ook groenere bergen en valeien op. Het eiland zou naar salie ruiken maar rozemarijnstruiken, sommige een meter hoog, lijken ons hier toch te overheersen. Hier wordt dus de Paske Sir, schapenkaas, gemaakt. Schapen zien we echter met mondjesmaat ... al te warm voor die beesten om buiten te lopen? Verkiezen ze hun ook met stenen opgebouwde, koelere stallen, open langs ėėn zijde?
Het stadje Pag zelf ligt aan een baai. 't Is leuk maar kan de vergelijking met Nin (zie gisteren) niet doorstaan. We "cruisen" het hele eiland door met ons sympathiek Toyotaatje Aygo. "To boldly go where no tourist has gone before", om Star Trek te parafraseren. Tot in Lun, een klein dorpje in het uiterste zuidwesten van het eiland, omgeven door olijfgaarden. Met een schilderachtig dorpspleintje en ditto kerkje. En een kilometer verder een klein haventje waar je leuk kan flaneren. Weinig toeristen, een paar restaurantjes maar ... ondanks het etensuur hebben we geen interesse. We rijden terug naar Novalja, naar restaurant/hotel Boskinac, prachtig afgezonderd gelegen op een berghelling tussen de olijfgaarden. Een lunch van lokale Boskinac tapa's, overgoten met ėėn, jawel ėėn glas lokale rode wijn per persoon ... en ondertussen uitkijken over de groene berghellingen vol olijfbomen, rozemarijnstruiken, riet, oleanders ... Lawaai van cicades ... Bovendien - ook niet slecht - worden we voor het eerst bediend door een kelner die vriendelijk is en uitleg geeft over de wijn en de hapjes. Een verademing na de meestal norse Kroatische kelners die ons de voorbije dagen espresso of bier voorzetten.
We keren terug langs Pag-stad en bezoeken - deze keer onder een loden hitte - de verlaten ruïnes van de oude stad: Stari Grad Pag, een paar kilometer van de "nieuwe" stad gelegen. Ook weer de moeite. En je kan er uitkijken over de zoutpannen van Pag!
Nog inkopen doen in de Plodine supermarkt in Zadar. Morgen willen we immers naar het Plitvice natuurpark. Maar ... Marino, de jonge eigenaar van ons vakantie–appartement, beslist er anders over. Of we morgen mee willen, met een bootje voor zes personen een paar eilandjes voor de kust van Zadar verkennen. Een hele dag "freewheelen" per boot ... Dus schuiven we ons geplande bezoek aan Plitvice maar een dagje op. Morgen dus de Adriatische zee op en de Macedonische kust afschuimen.