Olhão en Ria Formosa.
Als de zon schijnt zoals deze morgen, zien de bloemenweiden en sinaasappel-plantages rond Conversas de Alpendre er nog mooier uit. Alles ziet er met een beetje zon mooier uit.
Even buiten Olhāo ligt een afgesloten, maagdelijk deel van het Ria Formosa natuurgebied. Dat bezoeken we en daar hebben we geen spijt van. Prachtige foto-ops van bloemen in de duinen, van de zoutmoerassen, van een oude getijdenmolen, van een ooievaar die zijn lunch bijeen zoekt. Aan een grote zoetwaterpoel - die zijn er ook in Ria Formosa - huist een kolonie zilverreigers in een boom. We zien verschillende soorten eenden en ... spenderen hier zoveel tijd dat “lunchtime” al voorbij is, wanneer we wegrijden.
Dan maar iets zoeken op de terugweg, ergens langs de kust. In Fuseta bij voorbeeld; mooie lagune en zandstrand, levendig en ... d’er is een Padaria/Pastelleria met terras en uitzicht op de kust. De eenvoudige broodjes met ham of kaas smaken.
Van Casela Velha tot Faro, over een lengte van meer dan 70 km, ligt een band van eilandjes en schiereilanden net voor de kust. Zo is een gebied van slikken en schorren, zoutmoerassen, poelen, duinen en stranden ontstaan: het Ria Formosa natuurgebied, officieel één van de natuurwonderen van Portugal. Daar willen we vandaag meer van zien. Maar eerst naar Olhão, haven, vissersplaats, toeristische “hot-spot” voor boot-excursies naar de eilanden.
Wij willen de stad “ervaren” en starten aan de Avenida de 5 Outubro (op 5 oktober 1910 werd Portugal een republiek). Dit is de wandel- of flaneerboulevard met zicht op de jachthaven en de eilandjes, met bars, cafés en terrassen en dus toeristen. Maar ook met een overdekte markt: welke stad in de Algarve die zichzelf respecteert, heeft geen overdekte markt? Een eerste markthal is vooral gereserveerd voor groenten, fruit en vlees. In het tweede deel heerst de grootste drukte: voorbehouden voor visverkopers. Wat een overvloed aan vissen en wat een soorten.
Achter de markthallen ligt de oude binnenstad. Hier kan je echt in de smalle straatjes verdwalen. “Smal” is echt smal: in sommige steegjes kan je niet met twee passeren. Elk huis - meestal wit met kleurrijke plattibandas - heeft hier ook een dakterras. Het doet allemaal heel Arabisch aan. Koffie drinken we in “Taberna do Carlos “, een cafeetje op maat van de straatjes. Een paar lage, minuscuule stoeltjes - je kan er amper op zitten - plafond volledig behangen met sjaaltjes van Benfica; te groot TV-scherm voor deze kleine bar; een “local” aan de toog. Hier zie je geen toerist meer ... behalve wij ... Een koffie kost hier 0,50 €!
Even buiten Olhāo ligt een afgesloten, maagdelijk deel van het Ria Formosa natuurgebied. Dat bezoeken we en daar hebben we geen spijt van. Prachtige foto-ops van bloemen in de duinen, van de zoutmoerassen, van een oude getijdenmolen, van een ooievaar die zijn lunch bijeen zoekt. Aan een grote zoetwaterpoel - die zijn er ook in Ria Formosa - huist een kolonie zilverreigers in een boom. We zien verschillende soorten eenden en ... spenderen hier zoveel tijd dat “lunchtime” al voorbij is, wanneer we wegrijden.
Dan maar iets zoeken op de terugweg, ergens langs de kust. In Fuseta bij voorbeeld; mooie lagune en zandstrand, levendig en ... d’er is een Padaria/Pastelleria met terras en uitzicht op de kust. De eenvoudige broodjes met ham of kaas smaken.
En omdat de zon nog altijd straalt, rijden we nu naar Conversas de Alpendre voor platte rust met vers geperst sinaasappelsap op het zonneterras. Tot morgen!