Capital do Polvo.
Na een uitbegreid diner gisteren heeft Betty andermaal maagproblemen (lactose!). Dus doen we het vandaag kalm aan.
Een eindje voorbij Tavira, zo een 11 km van waar we logeren, ligt een dorpje - pardon: “stadje”, een officiële “vila” - nog niet ontdekt door de meeste reisgidsen. Santa Luzia noemt zichzelf fier, ondanks de bescheiden grootte, de hoofdstad van de octopus: a Capital do Polvo. De octopushoofdstad van de Algarve? Of van Portugal? Wat er ook van zij, het strandtoerisme heeft hier nog niet overgenomen. Vissersbootjes domineren het havenstadje. Hier en daar worden netten hersteld, of rompen van bootjes afgeschuurd, of aan nieuwe vaartuigjes getimmerd. De vismijn is op dit uur (10u30) al dicht: er wordt binnenin duchtig met water gespoten en geschrobd. Een verlaten octopus ligt aan de toegangsdeur.
De baai van Santa Luzia is rijk aan kleine garnaaltjes. Daar komen de octopussen op af. En daarop wordt met een speciale techniek gevist. Vroeger deponeerden de vissers potten van klei - de “alcatruz” - in de lagune. Daar “schuilen” of “slapen” octopussen graag in. Eens “gevuld” moesten de kruiken alleen nog maar naar boven gehaald worden. Die potten van klei zien we hier nergens meer. Wel een soort mandjes, rechthoekige vallen van plastic eigenlijk: de “covo”. Daarin wordt een sardientje gestopt, wat de octopus komt opeten en ... hij zit vast in de val. Specialisten - meestal van een zekere leeftijd - beweren dat een octopus gevangen met een alcatruz veel beter smaakt dan één gevangen met een covo ...
Santa Luzia heeft een wandelpromenade langs en evenwijdig met de vaargeul. Tussen de haven en de zee ligt weer een uitgestrekt schorren- en slikkengebied. Geen strand in Santa Luzia! Behalve de vertrouwde smalle straatjes met Moorse inslag is er nog een wijk met gerestaureerde en bewoonde oude vissershuisjes. Charmant! Voor 3,15 € drinken we vers geperst sinaasappelsap (Betty) en een koffie met een Pastel de Nata op een terras in de zon ... met zicht op de haven en het natuurgebied daarachter.
Nog een paar kilometer verder - steeds de weg naast het water volgen - ligt het gehucht Pedras d’el Rei en de Praia do Barril. Een strand? Nee, nog niet. Een parking, een voetgangersbrug over de hier 100 meter brede vaargeul van Santa Luzia en ... een treintje. Dat voert ons en een lading andere toeristen naar de Praia. Over één spoor; geen mogelijkheid tot keren; het treintje moet achterwaarts terugrijden. Ritje van ongeveer anderhalve kilometer. Doorheen natuurgebied. Tientallen en tientallen wenkkrabben wuiven ons vanuit zoute poelen, beken en kreekjes toe. Net zoals in de haven van Santa Luzia trouwens.
Lang geleden was de Praia do Barril een lokaal centrum van tonijnvangst. De oude gebouwen waarin de tonijn werd verwerkt zijn mooi gerestaureerd. Alleen ... ze zijn volledig ingenomen door restaurants. “Tourist trap”? Waarschijnlijk wel, maar ‘t is ten minste netjes en verzorgd.
Als eerbetoon aan de vroegere tonijnvissers ligt hier het “ankerkerhof”: tientallen roestige ankers, mooi in gelid, wijzen met hun ene arm naar de hemel. Voor altijd in het zand verankerd? Overigens ligt achter de duinengordel een lang, breed zandstrand ... met de eerste nog schaarse zonnekloppers.
Kijk, daar is hetzelfde koppel Nederlanders die we in het kasteel van Castro Marim zagen. Nog even een praatje maken ... over het weer (zonnig!) kunnen we vandaag niet zeuren. Dan keren we te voet terug naar het vasteland, langs een betonnen wandelpad naast het spoorlijntje.
Maar we zouden het kalm aan doen. Dus: erg verlate lunch op hetzelfde terras in Santa Luzia als deze morgen. Daarna nog even in Casela Velha van de zon en het panorama genieten.
11 april 2019, luchthaven van Faro, ‘s morgens.
Een ooievaar staat naast de startbaan. Is dat niet gevaarlijk? “Bird strike”? Maar onze SNBA-A320 stijgt onverstoorbaar op. De ooievaar wandelt al even onverstoorbaar verder. De Ria Formosa verdwijnt onder ons ... Einde van onze Algarve-vakantie.
“And now my dream is through
But still my heart says "I love you."
Laatste regels van het liedje April in Portugal.