Triste em Tavira.

Het oostelijk deel van de Algarve is vlak(ker), landelijker en rustiger.

Cacela Velha.

Cacela Velha (= “oud” Cacela) ligt op zo’n 3 km van Conversas de Alpendre. Het is een piepkleine kustplaats: een tiental witte huizen, een kerk, overblijfselen van een fort en ... uitzicht op een ongelooflijk mooie kustlijn. Behalve een grote parking voor en buiten het dorp, wijst niets er op dat dit een toeristische trekpleister zou zijn. Het is zondag en in Portugal betekent dat een volle kerk! Auto’s rijden aan en deponeren oude mensen voor de kerkingang. Een mevrouw brengt langs achter een halve meter groot heiligenbeeld mee de kerk in. De pastoor wordt geassisteerd door twee vrouwelijke misdienaars.

De oceaan ligt een tiental meter lager dan het dorpje. Langs trappen of langs een weelderig begroeide, zanderige helling (cactus overheerst) kan je naar het strand: een immense vlakte met geulen, plassen, meanderende riviertjes, moerassige poelen en eilandjes. Het is eb: je kan te voet naar een eilandje voor de kust wandelen. Alleen moet je tijdig terug zijn voor het tij op komt. Behalve wat wandelaars - toeristen of Portugezen die hun hond uitlaten - spotten we tientallen en tientallen wenkkrabbetjes (mannetjes hebben één grote schaar) die zodra je nadert, zich razendsnel ingaven in het zand. Een troep aalscholvers op een zandbank; een zilverreiger en pleviertjes. En een stelwerk met horizontale metalen manden in zee: oesterbakken! Hier en daar harken mensen met lieslaarzen aan driftig in het zand/brakke water. Op zoek naar zeepieren als aas voor vissen? 

Triste em Tavira. (Tristesse in Tavira).

Na een leuke strandwandeling onder dreigende luchten maar met uitstekende foto-opportuniteiten, rijden we naar Tavira, 19 km verder. Op zondag parkeer je er gratis in het centrum van het stadje. Doen we, alleen ...  het begint plots te regenen, nee te gieten! Huizen blijken geen dakgoten te hebben: water “drajst” letterlijk langs de gevels. In een mum van tijd staan de straten vol grote plassen. Triestig weer! Schuilen dan maar in een bar met “dois cafés”. Naast de bar is het Museu Islamico. Regen, dus museumpje doen? Nee want om onduidelijke technische redenen is het museum gesloten. OK, dan maar tussen twee buien door - of in een bui - iets zoeken om te eten. We belanden in “Cais do Gilão”, de “kade van de Gilão”. De Gilão is de rivier die door Tavira stroomt en even verder in de Atlantische Oceaan uitmondt. 

Na regen komt altijd zonneschijn. Ook en zeker in de Algarve en in Tavira. Tijd dus voor een wandeling door het stadje. Vanaf de Praça da Republica over de “Romeinse brug” (die uit de Middeleeuwen dateert) tot  in een klein straatje met restaurants en winkeltjes; dan op onze stappen terugkeren, en onder de Arco da Misericórdia door naar ... een kerk (Igreja da Misericórda) die helemaal in de steigers en de zeilen staat: niet te bezoeken. Een eindje hogerop ligt een pittoresk pleintje met de Igreja de Santa Maria en de muren van de Castelo. Alleen ... er staat een spuuglelijke watertoren pal naast de fotogenieke kerk. De muren van het kasteel kan je op; maar ook hier weer geen gebouwen meer binnen de muren. ‘t Is nu een binnentuin waar je in dit seizoen bedwelmd wordt door zwoele bloemengeur. 

Fado.

Terug naar de Praça da Republica. Daarnaast ligt een mooi parkje, langs de oever van de Gilão. En daarachter ligt dan weer de markthal die alleen nog voor allerlei evenementen gebruikt wordt. Precies vandaag vind de 20ste “Encontro Artistico de Tavira” plaats. De hal zit vol met verwachtingsvolle Portugezen. Ze krijgen waar voor hun geld (dat wil zeggen: gratis): een folkloristische 3de leeftijd zanggroep, een accordeon-speler met een zangeres die Fado zingt (heel goed overigens), een gitaarspeler. De weemoed en de “triste” druipt zo van de liedjes af. Pure saudade. Het publiek zingt mee en geniet ... en wij eigenlijk ook een beetje. 

We sluiten - eerder toevallig - onze dag in Tavira af in pizzeria “luzzo”: onze eerste keuze restaurant is wegens vakantie gesloten; een groep meisjes/klanten heeft ons hier enthousiast naar binnen gelokt. Je bestelt in “luzzo” niet via een kelner maar met een tablet. Lekkere slaatjes en pizza met vriendelijke en flexibele bediening in een leuk decor. Een pretentieloze aanrader ...