Barcelos en Viana do Castello
Een pelgrim op weg naar Santiago de Compostella passeert in Barcelos. Daar is net een diefstal gepleegd! Wat is er gemakkelijker en praktischer dan een vreemdeling te beschuldigen? In geen tijd zit onze pelgrim voor de rechter. Met diefstal wordt er in het noorden van Portugal niet gelachen: de pelgrim wordt tot de strop veroordeeld. Maar hij is onschuldig en roept: de haan zal mijn onschuld wel uitkraaien! De pelgrim wordt naar de galg gesleurd terwijl de rechter op restaurant een gebraden kippetje bestelt. Het gerecht wordt geserveerd maar ... plots spingt de kip recht en kraait!!!!! Bewijs van onschuld van de pelgrim! De rechter haast zich naar de galg waar blijkt dat - op het eigenste moment dat de haan kraaide - ook het touw brak. De pelgrim is levend en wel verder getrokken naar Santiago de Compostella. Eind goed, al goed.
Er zijn vele versies van dit verhaal. Van wulpsere tot meer religieuze met tussenkomst van (de heilige) Santiago zelf. Feit is dat sindsdien de haan HET symbool van Barcelos, en bij uitbreiding van gans Portugal, is.
We bezoeken dus Barcelos. We worden op zowat elke straathoek begroet door één of andere grote polyester haan. Allerlei soorten , kleuren en vormen.
Overblijfselen van een kasteel domineren hoog boven de rivier, de ingang van de stad. Aan de ene kant van de rivier ligt Barcelinhos, aan de andere kant Barcelos, de namen uitgewerkt in een bloemenperceel, één op elke oever. Mooi gerestaureerd middeleeuws centrum. Een kerk in de vorm van een Grieks kruis. Toeristische dienst, vol hanenbeeldjes. Een toren waar je in en op kan. Ook al met hier en daar een beeld van een haan binnenin. Vanop de top van de toren, uitzicht op de wijde omgeving, de Càvado-rivier met middeleeuwse brug en ... de terrasjes aan de voet van de Torre. Nog even door de smalle straatjes flaneren, een groep schoolkinderen met leuke petjes en schorten in file zien passeren, winkelvitrines bekijken, een café met bon bon (praline) bestellen op het terrasje van een artisanale chocolatier en op naar onze volgende bestemming: Viana do Castelo.
In Viana mondt de rio Lima breed uit in de Atlantische Oceaan. We parkeren aan de citadel bij het begin van de haven op een immense parking. De havenkranen staan er blijkbaar meestal werkloos bij op dit moment. We wandelen langs de kademuur naar het stadscentrum. Aan een dok komen we het cultureel centrum tegen: een modern gebouw met overal glas. Aan de achterkant ervan liggen terrasjes met uitzicht op de haven, op bootjes en schepen, en in de verte, zicht op de 600 meter lange Eiffel-brug over de Lima. Inderdaad gebouwd door Gustave Eiffel, himself. Eigenlijk is het een dubbele brug: onderaan spoorweg, bovenaan autoverkeer. Alles uit staal. Houdt al anderhalve eeuw stand!
Het is middag, dus tijd voor lunch. De zon staat hoog aan een wolkenloze hemel maar hier tussen het cultureel centrum en de kade zijn er terrasjes in de schaduw. Ideaal!
Het stadscentrum zelf ligt een beetje geprangd tussen zee, monding van de Lima en bergen. Viana is altijd al een haven- en visserstad geweest. Rijk geworden door de ontdekkingsreizen en de invoer vanuit Brazilië. Naast de kleine, bochtige straatjes in de buitenwijken zie je er in het centrum veel statige gevels in renaissance en manuel-stijl. Er is - natuurlijk - een centraal plein met voormalig stadhuis en een fontein als eerbetoon aan de zeevaarders van Viana. En de Igreja da Misericórdia: binnenin op en top overdadige barok. Bovendien is elk vrij plaatsje muur ingenomen door azulejos die allerlei taferelen uit de oudheid afbeelden. Mooi? Hmmm...
Iets buiten het stadscentrum, aan de voet van de bergen, nemen we de Elevador de Santa Luzia, het kabelspoor uit 1923, het langste (650m) en steilste van Portugal. Bovenop de bergrug die Viana domineert, staat de kerk van Santa Luzia, ook weer in de vorm van een Grieks kruis. Volgens de Michelin-gids amper een vermelding waard. Maar het interieur van de kerk is voor één keer niet-barok, licht en luchtig en niet overladen met versieringen of azulejos. Maakt echt een prettige indruk.
Vanop de trappen van de kerk is het zicht op de monding van de Lima, op Viana met zijn haven en - in de verte - met ongerepte zandstranden, echt overweldigend.
Op het plein voor de kerk staan twee Portugezen wat bij te klussen door op de traditionele manier, compleet met statief en grote oude camera, foto's te nemen van toeristen en - uiteraard tegen betaling - ter plaatse te ontwikkelen in een doos die als piepkleine zwarte kamer dienst doet. Eén van de fotografen wordt omstuwd door een groep Portugese toeristen die er duidelijk plezier in hebben.
We zitten vandaag al aan meer dan 20.000 stappen (iPhone app) en keren dus terug naar "huis". Eerst zalmforel kopen in de "Pingo" supermarkt. Dan duikje in het zwembad om af te koelen van deze hete dag. Voor het eerst is het zo warm dat we tot laat buiten kunnen eten, drinken en babbelen. Onder een sterrenhemel en met uitzicht op de twinkelende lichtjes van Ponte de Lima.