Guimarães
Er hangen lage wolken boven de Douro. De laatste twee dagen genoten we blijkbaar van uitzonderlijk stralend en warm weer voor de tijd van het jaar: alleen van mei tot september is dagelijkse regen hier niet gegarandeerd. Vandaar de groene omgeving!
Vandaag verhuizen: naar een gehuurd vakantiehuis, dicht (+/- 15 km) bij Ponte de Lima, meest noordelijke stad van Portugal. Onder de weg eindelijk kersen kopen aan een stalletje langs de weg. Drie kilo! Tien euro. Misschien wat over-enthousiast aangekocht: de vrolijke verkoper heeft ons in summiere bewoordingen en gebarentaal duidelijk gemaakt dat dit een uniek aanbod is. Maar de kersen zijn ook donker-blinkend en super lekker!
Nu Guimarães bezoeken, vooraleer we door rijden naar Ponte de Lima. Hier is dus Portugal geboren, en dat staat ook in grote witte letters op overblijfselen van de oude stadsmuren. Guimarães is een statige stad met bomenrijke lanen, kleine middeleeuwse straatjes, stijlvolle pleinen, talrijke monumenten, standbeeldjes en kerken. Hier hebben de inwoners klasse, sommige toch: ze flaneren op deze zondag rustig langs hun oude gevels. Voor het eerst zien en horen we ook veel toeristen. De "must see" van Guimarães UNESCO wereld erfgoed: het herbouwde paleis van de hertogen van Bragança met zijn talrijke bakstenen schoorstenen, het Castelo bovenop een heuvel, de Nossa Senhora da Oliveira kerk en eigenlijk het hele stadscentrum. Lunchen nu op een terrasje aan één van de vele leuke pleintjes en .... Portugeesjes kijken.
Vandaag zullen zich Anny en Luc bij ons voegen, voor vier dagen. Wij doen de inkopen - 't is nu "self-catering" - en hebben afgesproken rond 4 uur aan het vakantiehuis. Dus winkelen in een kleine supermarkt ('s zondags geopend) aan de Rua de Gil Vicente. Maar al snel beseffen we dat we beperkt zijn in wat we kunnen aankopen: we kunnen moelijk met zware zakken over straat zeulen tot waar onze auto geparkeerd staat. Dus een minimum kopen en hopen dat we buiten de stad nog een supermarkt vinden, die op zondag open is EN waar we kunnen parkeren. Die supermarkt vinden we inderdaad: de Jumbo! Doet zijn naam eer aan: werkelijk gigantische supermarkt met gangen waar je gerust met een auto zou kunnen doorrijden. En gelegen in een nog groter shopping center. Open op zondag. En een drukte van jewelste. "Shoppen" lijkt de nationale sport van de Portugezen op zondag.
Goed bevoorraad vangen we ons laatste traject voor vandaag aan. Ons huis in de heuvels rond Ponte de Lima zoeken en bellen met de eigenaar ... vrouwenstem die alleen maar Portugees spreekt: não, não, não. Sms-en. Anny en Luc blijken inmiddels met hun huurauto rond te toeren in de buurt van het vakantiehuis. Het huis is moeilijk te vinden. En dat begrijpen we snel als we ook zelf in de buurt komen: supersmalle wegjes tussen dichte struiken, gekasseid maar met putten, kuilen en bobbels, helling op en helling af met hellingsgraden van vermoedelijk 15 % of meer ... De adrenaline stroomt ... Af en toe stappen we uit om in te schatten en te overleggen of de auto wel verder kan en/of een helling niet te stijl is of een bocht niet te scherp. Maar waar een wil is (en GPS), is een (archi-slechte) weg. Zes uur is het als we onze bestemming bereiken en ... Luc en Anny ontmoeten. Die hebben onderweg een kleine attentie gekocht: twee kilo kersen!
Tijd nu om - ondanks het frisse en bewolkte weer - even van het zwembad te genieten, van het gezelschap en van het avondeten en van de Douro-of Vinho Verde wijn.