Braga
Vandaag zou een relatief koude dag worden. Dus is Braga een aanrader. Gelegen in een kom, volledig omringd door hellingen is het er warmer dan waar ook in Noord-Portugal. Een kleine 45 km van ons verblijf in de heuvels rond Ponte de Lima. Stadsbezoek, dus licht pakken: geen rugzak maar een paar dingen (reispas, auto-documenten) in het camera-zakje proppen.
Eens boven hebben we een prachtig uitzicht over Braga, de nieuwe stad dan, want het oude stadsdeel moet verscholen liggen tussen het groen aan de voet van de Monte. Hier boven lopen wel wat toeristen rond. Onder andere één of andere school, begeleid door twee pastoors nog in traditionele zwarte soutane. De één heeft een witte pet met afhangende slappe randen. De andere een kale knikker. Maar niet voor lang: de zon brandt en hij eist de pet op van één van de toevallige Portugese omstanders. En hebben Portugezen niet veel respect voor de Kerk? Vooral in Portugal?
De kerk op de top is neo-klassiek van stijl. Het bouwen van de barok trap duurde immers zo lang dat de bouwstijl was veranderd eens aan de kerk moest worden begonnen.
Braga krijgt één ster van Michelin maar is er volgens mij twee waard, net zoals Guimarães. Een "katholieke" stad vol kerken en kapellen, de ene soms letterlijk tegen de andere gebouwd. En ten overvloede barok, zowel binnen als buiten! We zijn maandagmorgen 1 juni en in minstens 2 kerken is een misviering aan de gang! Maar vooraleer de lange Rua do Souto af te wandelen, eerst een espresso (=“café”) op een terrasje in de oude binnenstad. De prijzen swingen hier de pan uit: € 0,70 voor een café en zelfs € 0,80 voor een Pingo. Aan de Douro in de kleine dorpjes kostte een café ons € 0,55! Een vioolspeelster een eindje verderop voegt nog wat sfeer toe: ze brengt de top 10 uit de lichte klassieke muziek, afgewisseld met de Pink Panther. Snel wat muntjes in haar vioolkist gooien, foto nemen, koffies betalen en dan slenterend monumenten, gevels en kerken bekijken.
De Rua do Souto wordt, behalve door het aantal kerken, nog getypeerd door zijn rococo gevels, zuilengalerijen en azulejos-façades. De straat mondt uit op de Praca de República waar een grote centrale fontein met een afwisselend spuit-ritme voor verkoeling zorgt. Nog een eindje verder tot aan de Igreja (kerk) de Nossa Senhora-a-Branca. In de verte zien we tegen een berghelling de Bom Jesus do Monte kerk: die moeten we ook nog zien! Maar ... plotse paniek, bij mij toch. De realisatie dat mijn camera-tas verdwenen is! Niet de camera want die hangt rond mijn nek maar de tas met reispas, autodocumenten, geheugenkaartjes, reserve-batterij, camera oplaadkabel .... Snel de film van deze voormiddag mentaal in omgekeerde volgorde afspelen ... tas ruim een uur geleden achtergelaten op het terrasje waar we koffie dronken en waar de vioolspeelster stond. We keren op onze stappen terug. Camera-tas staat er niet meer. Binnen vragen en ... mijn geloof in de mensheid EN in Porugal en zijn inwoners is andermaal flink gestegen: het meisje achter de toog geeft mij vriendelijk lachend mijn tas terug!
Lunch op een stijlvol terras. Broodjes voor iedereen, maar voor mij ... een francesinha, vrij vertaald: "een klein Fransken". Maar klein is het allerminst: 't is een pot met in tomatensoep gesopte broodsneden met kaas, worstjes, vlees en dat alles overdekt met gesmolten kaas. Serveren met frietjes! Een waar cholesterol-menu.
Met de auto naar Bom Jesus do Monte. Kleine 5 km buiten de stad. Een kerk op een heuvel gebouwd maar vooral bezienswaardig omwille van zijn Via Sacra, een trap van een 500-tal treden, op het eind helemaal in barok-stijl. Eerst werd de trap gebouwd en alleen daaraan is jaren gezwoegd. De 5 zintuigen moeten op elk tussen-niveau worden afgebeeld in barokke standbeelden, taferelen en fonteintjes, plus alle deugden en nog zoveel meer. Een vriendelijke Portugees (zijn er andere?) wijst ons onderaan de trap op een alternatief voor het te voet beklimmen: de escalador! Oudste kabelbaan ter wereld werkend met ... water. Het waterreservoir van de bovenste kabine wordt met water gevuld. Waarop ze naar beneden dokkert en de laagste kabine naar boven duwt. Dan van de onderste kabine water uitlaten, bovenste vullen en weer vertrokken. Simpel en geniaal en het werkt nog altijd sinds 1822!
Eens boven hebben we een prachtig uitzicht over Braga, de nieuwe stad dan, want het oude stadsdeel moet verscholen liggen tussen het groen aan de voet van de Monte. Hier boven lopen wel wat toeristen rond. Onder andere één of andere school, begeleid door twee pastoors nog in traditionele zwarte soutane. De één heeft een witte pet met afhangende slappe randen. De andere een kale knikker. Maar niet voor lang: de zon brandt en hij eist de pet op van één van de toevallige Portugese omstanders. En hebben Portugezen niet veel respect voor de Kerk? Vooral in Portugal?
De kerk op de top is neo-klassiek van stijl. Het bouwen van de barok trap duurde immers zo lang dat de bouwstijl was veranderd eens aan de kerk moest worden begonnen.
Terug naar "huis". Maar eerst nog inkopen doen in een kleine supermarkt aan de rand van Ponte de Lima. Grote bakken bacalhau, gedroogde kabeljauw, geven geur aan de winkel. De lokale bevolking en het winkelpersoneel zorgen voor kleur, "couleur locale". Er is een klein wijnassortiment met onder andere rode Vinho Verde van Ponte de Lima. Een lichte wijn, 10,5° alcohol en koel te serveren, zeer lichtjes sprankelend! Onnodig verder te verduidelijken dat we dat wijntje hebben "geproefd".
En "naar huis" gaat helaas weer niet zonder slag of stoot. We raken, ondanks GPS, opnieuw het noorden en alle andere windstreken kwijt en belanden andermaal in de smalle kasseiwegjes in de bossen. Zoeken, uitstappen, rond kijken en proberen herkenningspunten te vinden. Zonder een paar flinke schrammen op de huurauto komen we er deze keer niet van af. Maar ach ... we hebben voor één keer een all-in verzekering genomen. Die moet hier nu goed van pas komen.
Morgen Ponte de Lima bezoeken en het Penada-Cerês nationaal park?