Ponte de Lima en Lindoso.
Meer dan tweeduizend jaar geleden: op hun veroveringstocht door het Iberisch schiereiland stoten de Romeinse legioenen op een lieflijke rivier in wat nu het noorden van Portugal is. Zo mooi is de streek, de direkte omgeving en vooral de rivier dat dit niet anders kan zijn dan de Lethe, mythische rivier van de onderwereld. Maar: wie de rivier over steekt, verliest zijn geheugen! De Romeinse opmars stokt! Een slimme centurio waadt met zijn paard de rivier door. Vanop de andere oever roept hij zijn soldaten één per één bij naam. Het ultieme bewijs dat dit niet de Lethe is! De soldaten steken over en .... bouwen gelijk een brug over wat nu de Lima heet. De Romeinse brug ligt er nog in Ponte de Lima, een allerliefst stadje. Je wandelt er over de goed bewaarde brug rechstreeks het oude stadscentrum in. Hier en daar kris-kras standbeelden van lokaal bekende figuren en van het vroegere plattelandsleven. En .... een kolonne Romeinen op de ene oever en een centurio te paard op de andere. Vele gezellig uitziende restaurantjes, cafeetjes en terrassen. Waarvan we er één uitproberen. Stralend weer is het met een staalblauwe lucht. Ponte de Lima is een absolute aanrader!
Wat mondvoorraad inslaan voor een pick-nick deze middag (12 pistoleetjes = € 1,25 in totaal) en dan rijden we node verder naar het Penanda-Gerês nationaal park.
We volgen de Lima rivier stroomopwaarts langs de linkerover. Het landschap is heuvelend groen en de dorpjes worden kleiner en schaarser naarmate we het natuurgebied naderen. In de verte een rookpluim en een blushelikopter: bosbrand! Maar gelukkig ver weg.
Lindoso, wat in het oud-Portugees "mooi" zou hebben betekend, ligt bij een ingang van het nationaal park, op een heuvel met uitizcht op het stuwmeer en bijna op de grens met Spanje. Het stuwmeer is ontstaan door de afdamming van de Lima in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Daardoor is de streek ingrijpend veranderd: de rijke landbouwgronden liepen onder water, het dorp liep leeg! Meer dan zeshonderd inwoners vóór de bouw van de dam, nu nog een goed tachtigtal. Getuigen van het landbouwverleden: de vele eigenaardige "silo's" om maïs te drogen en te bewaren. Het zijn op palen gebouwde stenen gebouwtjes. Ze lijken wel op kapelletjes waarvan er nog een groot deel zijn overgebleven dicht bij het kleine bezoekerscentrum aan de voet van de Castelo.
Want dat is nog een andere bezienswaardigheid: overblijfselen van een versterkte burcht waarvan reeds sprake was in de dertiende eeuw. Relatief goed bewaard en gerestaureerd. Je kan in en rond de ruïnes wandelen en op een deel van de kantelen. Op het binnenplein is een bezoekerscentrum tegen de oude muren aan gebouwd: staat echter leeg en is gesloten. Een miskleun van voor de recente financiële crisis?
Tijd nu voor een fikse wandeling in het nationaal park ... Waar er weinig aangeduide wandelwegen zijn en nog minder wandelkaarten. Maar een vriendelijke Portugees uit het bezoekerscentrum heeft ons een plek getoond waar we de auto's kwijt kunnen en een berg op (en af) wandelen ... 14,5 km naar de top van waar je Spanje ziet. Maar dat redden we natuurlijk vandaag niet meer. De halve wandeling biedt ons echter spectaculaire panorama's over de bergen en het stuwmeer. Dat alles overgoten met een stralende zonneschijn.
Na een tijdje haakt de helft van ons zeskoppig gezelschap af en verkiest - waarschijnlijk - een frisse pint, beneden in Lindoso. Met drieën trekken we verder, genietend van het landschap, de zon en de stilte die alleen doorbroken wordt door vogelgetsjilp en ... af en toe een koeienbel, ongetwijfeld van een prachtige "longhorn".
De top bereiken we uiteraard niet: aan een paar ruïnes (woongebouwen die nu als stallen gebruikt worden) stoppen we en keren terug. In totaal zullen we iets meer dan 2 uur hebben gewandeld. De welverdiende pint "Super Bock" achteraf smaakt. We konden ze deze keer in het Frans bestellen en een praatje maken met de Portugese dienster .... De rekening wordt op een geruit papiertje gekrabbeld ...
Terug naar ons vakantieverblijf. Wat Vinho Verde en tomaten kopen. Zwembad induiken. ...
Oh, what a perfect day ....