Waterbucks.

Van Pretoria-Tshwane naar Malalane via de N4, dan later deze week naar Hlane en Mkaya in eSwatini. Vandaag grossieren we in Afrikaanse namen.

De N4 vanaf Pretoria naar het oosten is "The long and boring road" om The Beatles te parafraseren. Kaarsrechte weg in een grotendeels vlak landschap van dorre weiden en akkers. Saai, ik val bijna in slaap: na anderhalf uur rijden moeten we al stoppen voor een straffe espresso aan één van de schaarse wegrestaurants. Gelukkig verandert het landschap vanaf Belfast, na een kleine 200 km rijden. 't Wordt bergachtig en veel groener. Even voorbij Machadodorp kan je kiezen om langs Waterval Boven te rijden (naar onder op een kaart) of langs Schoemanskloof. Dat laatste doen we en beklagen we ons niet. 't Is een pittoreske weg met afwisselend groene valleien en verzorgde sinaasappelplantages, afgelijnd met palmbomen. Plots steekt een troep bavianen behoedzaam de weg over. Ze kennen en mijden duidelijk auto's. Leuk!

Half twee. We zijn in Malalane. Vijf uur "onderweg" geweest, stops en tanken inbegrepen. Kruger View Chalets ligt pal aan de oever van de "Krokodilrivier" die tevens de zuidelijke grens is van het Kruger park. Met andere woorden: vanaf onze achtertuin zien we het park! 

Voor de volgende dagen zijn we op "self-catering" aangewezen, dus moeten we inkopen doen. Maar eerst een late lunch in "The Deck Restaurant”, een paar honderd meter voorbij "ons chalet". We zitten op het restaurant-terras met zicht op "crocodile river" en Kruger. En wat zien we daar beneden op een schiereilandje in het midden van het water? Een tiental rustig grazende "waterbucks", zo herkenbaar aan hun achterwerk: een grote ronde witte ring, een schietschijf. Alsof ze net op een pas geverfde WC-bril zijn gaan zitten, dixit de Bradt guide. Waterbucks vindt je inderdaad in de omgeving van water. Een volwassen mannetje kan wel 250 kg weten. En daar: een krokodil wandelt uit de river op een - precies zo een grote - waterbuck af. De twee staren mekaar minutenlang onbeweeglijk aan, dan druipt de bok af. Wijze beslissing.

Inmiddels is onze lunch geserveerd: carpaccio van gerookte springbok. Maar daarvoor hebben we amper tijd: op een tak met uitkijk op de rivier zit een "Giant Kingfisher", een Afrikaanse reuze ijsvogel, zo groot als een kraai, duidelijk de grootste onder de kingfishers. Snel foto: richten, inzoomen, afdrukken! Hebbes. Dan zien we één van de kleinste antilopen: een rode duiker - amper 4 kg - en dan nog wel met een zogend kleintje. Heel ver - gelukkig met verrekijker nog net te zien - staan twee olifanten aan de rand van de rivier. Wat een onverwachte sensatie is dit allemaal. 

Maar de plicht roept: inkopen! Er is een groot winkelcentrum, redelijk dichtbij, met een SPAR en een Shoprite. De SPAR kan zeker de vergelijking met een West-Europese supermarkt doorstaan. Alleen zijn de verpakkingen groot: 1,5 liter fruitsap, halve kg margarine, 5 kg rijst, halve kilo mayonaise. Natuurlijk is voor ons geen enkel merk herkenbaar, dus: moeilijk zoeken naar vergelijkbare producten. En nog eigenaardig: Afrikaanse kippen leggen blijkbaar geen kleine eieren want er zijn alleen maar large, extra-large en jumbo eieren verkrijgbaar, liefst in verpakking van 60!

Maar al bij al komen we er wel uit: vanavond eten we rijst met groenten en kip ... overgoten met een Robertson Merlot. De waterbucks hebben zich voor de nacht neergelegd aan de rand van de Krokodilrivier, net tegenover ons “huisje”. Het geluid van kikkers, krekels en cicaden is hier oorverdovend.