Samora Machel.
I miss the rains down in A-Africa.
Liedje van Toto.
Een fijne, mistige motregen valt over Krokodil rivier. 't Is ongewoon stil buiten. Behalve een onbeweeglijke krokodil aan de rand van de rivier is er geen dier te bespeuren.
Niet (te) erg: we plannen een trip naar het Samora Machel monument. Bovendien is het nog steeds aangenaam warm (25° C).
We maken een ommetje langs Komatipoort op de grens met Mozambique: een vlakke weg langs eindeloze suikerrietplantages. Af en toe halen we een lange truck met opligger in, boordevol met rietstengels. In het midden van de vlakte duiken hier en daar suikerfabrieken op; ze braken stinkende rookwolken uit.
In Komatipoort is er een toeganspoort tot Kruger park: de "Crocodile gate". Je moet via een smalle brug de rivier over. Even over en weer naar de andere oever en foto's nemen.: Kruger park zelf staat niet op onze agenda. Dan rijden we verder naar het zuiden.
Naarmate we onze bestemming naderen - het Samora Machel monument in Mbuzini - wordt het landschap opnieuw bergachtiger. We passeren verschillende dorpen - verzamelingen van grauwe, vierkante betonnen blokken op stoffige, rommelige perceeltjes. Tientallen en tientallen kinderen in schooluniform wandelen in groepjes langs de weg. Zo te zien moeten ze kilometers ver stappen.
Maar eerst: wie was Samora Machel? Vrijheidsstrijder en eerste president van het onafhankelijke Mozambique (1975). Op 19 oktober 1986 is zijn Tupolev-134 in Mbuzini neergestort. Van de 44 inzittenden zijn er 35 omgekomen, waaronder de president. Zijn weduwe, Graça Machel is later (1998) hertrouwd met Nelson Mandela nadat die gescheiden is van Winnie Mandela. Precies op de plaats van het vliegtuigongeluk is een monument annex museum gebouwd.
Die site ligt er nu verlaten bij, dat wil zeggen: een beetje geïsoleerd in de Lebombo bergen; geen toeristen; een bewaker (om bezoekers te registreren!), een gids (om toeristen te begeleiden en te vertellen wat ze zelf ook wel kunnen lezen in het museum!) en een kassier (om ons 15 ZAR per persoon te laten betalen). Het monument zelf bestaat uit 35 hoge ijzeren buizen, symbool voor de 35 slachtoffers van de ramp. De wind speelt door de gaten in het metaal en produceert een zoevend geluid. Bij stormwind zou het lijken op weeklaag en geween van de slachtoffers. De buizen roesten: aan hun basis zijn lange roestsporen te zien, symbool voor de tranen van of voor de slachtoffers. En, een beetje luguber: hier en daar zijn brokstukken blijven liggen en/of ingewerkt in het monument. Erger nog: van sommige wrakstukken zijn beelden gemaakt ... van een koe ... van Samora Machel zelf.
Het museum geeft een overzicht van het leven van Machel, van de omstandigheden van de mysterieuze crash en van de vrijheidsstrijd in gans Zuidelijk Afrika in de tweede helft van de twintigste eeuw. Interessant.
We keren terug naar Malalane via Kamhlushwa. Nog altijd langs redelijk goede asfaltwegen maar wel opletten voor al dan niet aangekondigde, hoge verkeersdrempels en potholes. Benieuwd wat het morgen wordt: we trekken naar eSwatini en hebben vermoedelijk minstens 4 dagen lang geen internet! Digital detox!
P.S. Geen noemenswaardige dieren gespot vandaag. Houdt de regen ze weg?