Amarante.
4 augustus 2021.
7 uur: Trás-os-Montes slaapt nog onder een donsdeken van witte wolken.
9 uur: Hoge grijze wolken proberen hardnekkig de zonnestralen te weerstaan, maar dat zal hun uiteindelijk niet lukken.
We zijn op weg naar Amarante, de zogenaamde poort van Trás-os-Montes, op de grens met de Minho. Slechts 34 km van Quinta dos Moinhos, maar we doen er 45 minuten over, mede doordat een “Veiculo Longo” zich deels vast rijdt op de smalle wegjes. Af en toe krijgen we lichte regen onder de weg.
Maar Amarante verwelkomt ons met stralende zon en blauwe hemel (met nog hier en daar een wolkje). De historische binnenstad van Amarante is de moeite waard maar de grote drukte in de stad verbaast ons: dat zijn we niet meer gewend. Parkeergarage induiken en van daar te voet naar de rivier, de Tâmega (die ook langs Quinta dos Moinhos passeert). Enkele pedalo’s in de vorm van grote zwanen dobberen op het water. Een smalle straat met veel winkeltjes en cafeetjes lijkt verkeersvrij te zijn maar is het niet: auto’s laveren door de enge straat vol mensen en parkeren zelfs af en toe ook nog een keer. Alle voetgangers dragen een mondmasker. Waarschijnlijk verplicht? De straat mondt uit op de middeleeuwse Arquinho brug (Arquinho = smalle boog in het Portugees) over de rivier. Hier herinnert een bronzen herdenkingsplaat aan het heldhaftige maar uiteindelijk tevergeefse verzet van de stad tegen de troepen van Napoleon in 1809. Vanaf de brug heb je een prachtig overzicht op de oude stad met haar vele kerken, oude, witte huizen en smalle straatjes. Helaas staat één van die kerken in de stijgers. Groot niveau-verschil in de stad. Maar voor we verder gaan: eerst onze koffies in bar “Maria Amarantina” met - voor Lou - één van de mierzoete koekjes waarvoor Amarante ook bekend is
Dan wandelen door de kleine straatjes, vele nog met kasseien. Bergje op, bergje af, bergje op … we komen zelfs boven de stad uit waar de vroegere Sint-Clara kapel en klooster liggen (doen nu dienst als stadsbibliotheek). Weer afdalen tot aan de Sint-Dominicus kerk, een rond barok gebouw. Die staat achter de São Gonçalo kerk; zijn ze nu aan ‘t restaureren. Het barokke portaal is het enige deel wat voorlopig niet door zeildoeken is bedekt. Overigens lopen (sommige?) pastoors hier nog in soutane rond. Bellen ze nu met smartphone met God?
Tijd voor lunch: in Casa Herédio bestellen we Tábula Mista Artisanal voor drie (en een halve) persoon. Dat is een tapas-schotel met Presunto, queijo Amélia, salpicão, queijo Bornes, chouriça serrana en queijo de Cabra Transmontana. We zitten op het terras langs de straatkant: ondertussen kunnen we “mensje kijken”.
We keren terug langs de Tâmega-rivier en “wandelen” er zelfs even over. Een betonnen oversteekplaats met hier en daar een paar grote rotsblokken leidt naar een eilandje in het midden van de rivier. Van hieruit nog snel een paar mooi overzichtsfoto’s nemen. Dan pas kunnen we terug naar Quinta dos Moinhos. We hadden hier gerust nog één of meerdere musea kunnen doen in Amarante, maar Louke - flinke meid - wordt moe.
Amarante: zeker een bezoek waard.