Banaan.
13 november 2021.
Van Agaete in het noorden rijden we zuidwaarts naar La Aldea de San Nicolás, langs de oude GC-200, voorlopig de enige weg. Hier en daar is met de bouw van een nieuwe GC-2 begonnen, compleet met tunnels en al. Andermaal is dit een spectaculaire rit met ongelooflijke vergezichten over de Atlantische Oceaan en een rist van bergpieken langs de kust. We zien Puerto de Las Nieves beneden liggen. De veerboot meert net aan. Even gewoon stoppen op de weg voor een foto; op dit moment - 9u30 - zijn er toch nog maar weinig andere weggebruikers. Dan volgen tientallen haarspeldbochten langs ravijnen, klimmend, dan weer dalend. Aan de Roque Guayedra kunnen we toch de auto van de weg af parkeren. Behalve de merkwaardige rots zijn hier ook wat archeologische vindplaatsen: funderingen en omtrekken van een drietal huizen van de Guanchen.
Echt spectaculair wordt het uitzicht een tiental kilometer verder, bij de Mirador del Balcón, letterlijk een vooruitstekend balkonnetje met plexiglas reling, hoog boven een rots die zo goed als verticaal in zee valt. Naar het zuiden toe ligt de “staart van de draak”, een sliert puntige kliffen die met wat verbeelding inderdaad op de verticale schubben op een drakenstaart lijken. Behalve wij zelf staan er nog een paar koppeltjes op het “balkon”, waaronder een luidruchtige Spanjaard en zijn vrouw. Die laatste stelt voor om een foto van ons beiden te nemen met de staart van de draak op de achtergrond. De Spanjaard spreekt een mondje Engels. Als we zeggen dat we Belgen zijn, knikt hij betekenisvol naar zijn vrouw, zo van “Zie je wel, ik had het toch gezegd”. Even later horen we hem luidkeels praten met de eigenaar van het enige karretje, een eindje verder, waar je drank of snacks kunt kopen - een “food truck” heet dat nu. Verder is hier kilometers in de omtrek niets. Wel kan je in de diepte La Aldea de San Nicolás zien liggen, volledig omringd door oude kraterwanden. Dat niet alles mooi is in Gran Canaria bewijzen de vele spuuglelijke bananenplantages daar beneden: uitgestrekte serres van grijze of bruine plastic, zoals we er hier al veel hebben gezien.
De “food truck” zelf is best fotogeniek. Er liggen banaantjes op zijn toog. Zullen we er drie kopen? “Maar …” brult de luide Spanjaard: “dit is geen banaan!” Een banaan is eerder witachtig van binnen, komt uit Zuid-Amerika en is niet lekker. Dit zijn plátanos: kleiner, geler van binnen en veel lekkerder. Zeg dus nooit “banana” tegen een banaan in Gran Canaria maar wel “plátano”. We kopen dus drie plátanos en drinken ook nog twee koffies … uit plastic bekertjes - de food truck eigenaar is een goede verkoper.
Voorbij de “staart van de draak” ligt Puerto de Aldea, haventje, strandje, bars en restaurants. Leuk om wat rond te wandelen, naar de lijnvissers op de pier te kijken of naar de zwemmers in zee binnen de beschutting van de pier. D’er is een Centro de Visitantes dat toch vandaag, zaterdag, geopend is, hoewel de horiario lunes a viernes zegt. Even binnen kijken. Een mevrouw gebaart vriendelijk dat we onze mondmaskers aan moeten. Zij spreekt goed Engels en vertelt ongevraagd honderd uit over de streek en de vele bezienswaardige dorpjes, bergen, strandjes. Wat een enthousiasme! Geeft zin om terug te komen.
Nog wat verder rijden en we zijn in La Aldea de San Nicolás, duidelijk een groot centrum. Helaas, vandaag gaat hier de “Entremontañas Prallelo28” door. Dat is een trail run van 78,4 km vertrekkend aan de 28ste breedtegraad die door La Aldea loopt (en overigens ook door Mount Everest). Maximum mag je al lopend 7 uur doen over het hele traject - de elektronische klok aan het plein voor de kerk geeft nu 6u20 aan - vertrek was om 6u30 deze morgen. Maar door deze ultra-loop is het stadje veel minder te appreciëren. De Calle Real is leuk met het “balkonhuis” (zie foto), het schoenmuseum (gesloten), hout- of timmermuseum (gesloten) en het museum van traditionele klederdracht (ook gesloten). Op een terrasje merken we de luidruchtige Spanjaard van daarnet op. Hij begroet ons enthousiast en … luid! We lunchen in een parkje, met een banaan… nee, een plátano als desert.
Nu nog een uurtje terug rijden langs dezelfde weg. Een (klein) deel van de oude GC-200 weg is reeds vervangen door de nieuwe GC-2 met onder andere een tunnel van 3 km lang, twee rijvakken in elke richting. Maar voor het rechtse rijvak staat het licht op rood!? Een electronisch bord afficheert “Peatones hacen derecha” - voetgangers op rechter rijvak? Voetgangers in een 3 km lange tunnel? ‘t Blijken uiteindelijk drie fietsers te zijn!
Vanavond dineren in Casa Romántica. Veel te vroeg (19:00 uur) naar Spaanse normen - we zitten dan ook lange tijd alleen in het restaurant. Gazpacho als voorgerecht, zeebaars in bouillon als hoofdgerecht en Agaete koffie als nagerecht. Rare smaken, combinaties die we niet gewoon zijn maar niet slecht. Onze half lege fles witte wijn - “Los Berrazales, 7 meses en barrica” - krijgen we mee in een ”doggy bag”. Buenas noches.