Gran Canaria: zon, zee en strand.
15 november 2021.
Om te beginnen is het er heel druk. Er zijn werken aan de gang op verschillende plaatsen in het centrum. Er zijn haast geen parkings of vrije parkeerplaatsen te vinden. Er wordt dubbel geparkeerd - of driedubbel - met chauffeurs die in hun auto wachten op een passagier die ondertussen boodschappen doet of op een parkeerplek die zou vrij komen. Uiteindelijk vinden we toch een plaatsje langs een drukke straat. Maar zelfs in het historisch centrum staat alles vol auto’s. Het centrale plein voor de Iglesia Parroquial is volledige ingenomen door kranen en bouwwerven. Dan maar de kerk binnen, waar een oud besje met paternoster in de hand ons wijst op de mondmasker-plicht. Hier staat de grote zilveren doopvont gebruikt door de Spanjaarden voor het dopen van de overblijvende, niet vermoorde Guanchen in de 16de eeuw. Van de huizen in de historische binnenstad is ook al niet zoveel te zien: overal staan auto’s voor. En natuurlijk zijn alle musea gesloten. Ten slotte: geen bar of café te vinden! We houden het snel voor bekeken. Weg van hier!
Misschien even naar de kust? We zijn ten slotte in Gran Canaria - het cliché “zon, zee en strand” weet je. Naar “piscinas naturales”, natuurlijke zwembaden, bij voorbeeld in Agujero. De weg daar naar toe loopt tussen grote, bruin-grauwe plastic serres: plátanos aanplant. Die plantages reiken bijna tot aan het strand. Bijna, want er is ook nog een rij krotwoningen die in Afrika niet zou misstaan. We parkeren aan het kleine strandje en wandelen langs de “strandboulevard”, de “Avenida del Agujero”. Dan moeten we toch even op een smalle gebetoneerde strook langs de rotsen. ‘t Is hoogwater en de oceaan is onstuimig. Je moet dus je passage op de smalle stroken precies timen met wegtrekkende golven anders … ben je kletsnat. De branding is intens en stormt over de randen van de natuurlijke zwembaden. Hoewel, “natuurlijk”? Eigenlijk semi-natuurlijk want hier en daar zijn muurtjes gebouwd om de golven tegen te houden. Een eindje verder is er een body surfing club, blijkbaar redelijk professioneel met drone- en camera-bewaking van de surfers en hulpdiensten in stand-by. Tientallen meestal jeugdige surfers in wet-suit wachten hun beurt af. Sommige zien er uit als jaren-zestig-hippies. Als een surfer er in slaagt om eventjes de reusachtige golven te “rijden”, stijgt vanop de banken luid applaus op. En zo hebben we ook - zij het kort - een zon - (schijnt vandaag onophoudelijk zonder één wolkje aan de hemel), zee- en stranddagje beleefd.
Daarmee kunnen we deze vakantie in Gran Canaria nog niet afsluiten! Wel met een avondwandeling vanaf ons vakantiehuis: 3 km heen en terug, 90 meter stijgen (en ook weer dalen) naar Piletas op de berg achter ons vakantieverblijf, om naar de zonsondergang - om 18u10 - over de oceaan en over Tenerife te kijken.
Hasta luego, Gran Canaria.
