Messini.

3 juni 2022

Het kan verwarrend zijn in de Peloponnesos. Er is Mycene, dat hebben we gemist (zie blogpost over Korinthe). En er is Messini of Messinia, wat in het Engels als Messene” wordt geschreven. In elk geval, vandaag willen we - op weg naar onze derde verblijfplaats - Messini bezoeken. Twee uurtjes rijden, deels langs een lege autostrade. Geen kat op de weg, in tegenstelling tot de restaurants in de Peloponnesos waar altijd wel één of meerdere katten flemen en schooien. 

Messini is een ongekende en verborgen parel van de Peloponnesos. Pas op een twintigtal kilometer van de site, zien we een eerste verweerde wegwijzer. We slagen er in om nog verkeerd te rijden ook: een berg op, helemaal tot boven op de rand van een ravijn. Spectaculair, dat wel, maar we komen uit bij een klooster: Moni Volcanou! De toegangspoort tot een binnenplein staat open maar … alle borden, alle tekst is in het Grieks. We aarzelen voor de poort. Dan komt een werkman aangereden in een aftands kamionnetje. Of hij Engels spreekt? Nee, maar hij gebaart ons binnen, spreekt een monnik met een karakterkop aan en knikt dan dat het goed is. We lopen de binnenplaats met kloostergang rond, een Byzantijns kapelletje/kerkje wordt gerestaureerd. De monnik telefoneert druk en luid. Tja, het monnikenleven in de eenentwintigste eeuw …

Aan Moni Volcanou staat wel een klein, oud wegwijzertje naar Messini. Achter de bergflank zien we de uitgestrekte site al liggen, veel groter dan Korinthe, of Mystra … eens beneden wordt de ware omvang van deze relatief recente opgravingen duidelijk. De archeologen zijn trouwens nog bezig. De uitgestrektheid en de schoonheid van het landschap er rond - de zee, de bergen - zijn verbijsterend. We zien achtereenvolgens: de fontein van Arinsoe, het theater, verschillende overblijfselen van tempels en Romeinse villas, het Griekse stadium, deels verbouwd tot amphitheater, een speciaal grafmonument met bovenop een soort omgekeerde trechter … Twee uur dwalen we hier rond. Dan moeten we verder, naar Ploes Villas, self-catering in Skafidia. Maar we zijn nog maar net vertrokken of opnieuw een verrassing: de weg - grint - draait doorheen de vroegere toegangspoort van Messini, de Arcadische poort. Dus opnieuw stoppen en foto’s nemen!

Om te lunchen vinden we toch opnieuw een leuk, schaduwrijk plekje bij een oude bron langs de kant van de weg - er passeren twee auto’s op een half uur tijd. Dan verder naar het noorden, nog 110 km. Het landschap verandert, minder bergen, minder lieflijk-charmant. We rijden tussen groene muren van witte en roze oleanders. 

Ploes Villas is een zalige plek, verscholen in het groen, alleen maar bereikbaar via een grintweg. Vanaf de tuin, boven op de rotsen, kijk je uit over de zee. Trappen leiden naar een verlaten privé-strandje aan een kleine baai. Althans voorlopig privé want een paar honderd meter verderop staat een 4-sterren resort te wachten op 15 juni, de seizoensopening! Maar voorlopig hebben we dit strandje met ligstoel en rieten parasol voor ons alleen.  Even rustig genieten nu.