De Ionische kust.
De groene Michelin-gids Sicilië, uitgave 2011, over de Riserva Naturale di Fiumifreddo: "... een heel bijzondere plantengroei ... een halteplaats voor trekvogels: reigers, snippen, wielewalen en tal van eendachtigen". In de realiteit blijkt dit "natuurreservaat" niet meer te zijn dan een smalle beboste strook aan de monding van de Fiumefreddo, tussen het strand en de parking/straat. Meestal goed afgesloten voor het publiek en waar dat niet het geval is, dient het natuurreservaat als WC voor de zonnekloppers op het strand. Als je selectief bent, kan je er nog wel mooie plaatjes schieten.
Nee, de Ionische kust bevalt ons niet echt: druk (en het is nog niet eens hoogseizoen), kleine files, geen leuke stadjes. Toch hebben we een uitzondering gevonden: Acireale. Prachtige Piazza Duomo, misschien wel het mooiste plein wat we hier tot nu toe hebben gezien. Elke zijde is anders maar mooi, harmonieus. D'er is net een huwelijk ingezegend en op de trappen van de San Pietro e San Paulo basiliek poseert de uitgebreide familie voor een groepsfoto. Chique Corso Umberto met luxe-winkels, cafés en palazzi. Aan de Piazza San Domenico worden we - onder het nuttigen van een espresso - verbluft door de barokke gevel van de Chiesa di San Domenico.
Terug naar Tenuta Madonnina en inmiddels proberen om één of andere supermercato open te vinden. Geluk: in Linguaglossa vinden we nog een viswinkel open ... Waar ze geen woord Engels of wat dan ook spreken. Maar d'er ligt nog één mooie vis: vermoedelijk een zeebaars. Met veel moeite slagen we er in uit te leggen dat we die vis willen EN gefileerd. Ze lijken in de winkel meer gestresst te zijn dan wijzelf met ons, vreemdelingen, in hun winkel. Maar blij en vriendelijk zijn ze wel als we afrekenen. Dan nog een"Frutti e Verduri" binnen voor een ajuin en een flesje witte Torrepalino, Siciliaanse wijn van 2,30 Euro. Voor vanavond zijn we voorzien!
In de late namiddag nog een wandelingetje vanaf het Byzantijns kapelletje tot de waterval langs het grote routepad. Dat proberen we nog wat verder te volgen, naar Castiglione di Sicilia. Maar het sterk stijgende pad is werkelijk overwoekerd door metershoge varens: al jaren niet meer gebruikt! En op dat verlaten en niet meer gebruikte weggetje, ontdekken we op een rots, een oude schildering - een soort fresco - van een aartsengel die een zwaard trekt. Eigenaardig ... en vermoedelijk al jaren vergeten. Tot nu, want vanaf nu gaat het op internet! Halfweg de berg naar Castiglione moeten we het opgeven: te dicht begroeid en te zwaar. Wie gaat de uitdaging aan?
De jeugd van Castiglione vermaakt zich ondertussen in de poelen rond de waterval. Daar spreken die jongens over 50 jaar nog over!
Ons "laatste avondmaal" in Sicilië (alle lof voor B.): zeebaars met tomatencouscous en onze witte Torrepalino. En alsof hij dat kracht wil bij zetten, overstemt deze avond het gezang van de nachtegaal het gekwaak van de kikkers!
