Wandelen in de Riserva naturale di Vendicare.

Vandaag vecht al van 's morgens vroeg de zon met de wolken. De winnaar van de dag: de zon van Sicilië! Maar slechts op punten gewonnen, dat wil zeggen: zon vooral tot 14 uur, daarna meestal bewolkt.

In het natuurpark van Cavagrande wandelen, twee sterren in de groene Michelin reisgids. Dat is ons initiële plan. Gelukkig leest B. op het internet dat, als gevolg van grote bosbranden in 2014, nog steeds alle wandelpaden behalve één zijn afgesloten. Beperkt wandelen in een verkoold bos lijkt ons niet ideaal. Dus: plan veranderen. Op naar de "Riserva naturale di Vendicare", een acht kilometer lang natuurgebied langsheen de kust. En op minder dan een half uurtje gezapig rijden van onze Masseria.Daarna naar de overblijfselen van een Romeinse villa in de buurt en dan - waarom niet - in Noto Antica wandelen en afdalen in de kloof (zie blogpost van 19 mei).

Wandelen dus in het Vendicare natuurgebied. Langs een breed vlonderpad doorheen metershoge muren van riet tot aan het strand. We gaan naar rechts want een school kinderen - 't is de periode van de schoolreizen in Sicilië - trekt naar links. Al vlug blijkt het pad echter afgesloten: broedseizoen van de ; onechte karetschildpadden en de dwergsternen. Dus toch ook maar naar links, naar de ruïnes van een "tonnara", een 250 jaar oude fabriek van tonijnverwerking. Knap bewaard en fotogeniek. Het aftands ecologisch museumpje er naast is niet veel zaaks. Maar wel een schilderachtig geheel.

We wandelen verder langsheen de rotskust. Zien dwergsternen - mooie witte vogels met zwarte kop - boven het water "hangen" en dan plots als een steen d'er in plonzen. We ontdekken een 7 cm grote Spaanse wandelende tak, in Sicilië!

Verder genieten van de zon, de blauwe zee, de tijm die fel geurt en volop in paarse bloei staat, de rotskust ... Moeilijk te beschrijven. En gezien een beeld meer zegt dan duizend woorden: zie foto-mozaïek. 

 

 

 

En stappen maar. Om dan uiteindelijk toch te besluiten terug te keren. We zullen heen en terug in totaal zo'n 16 km gestapt hebben. Noto Antica mogen we nu wel schrappen.

Aan de ingang van het park is op een weide, onder olijfbomen een restaurantje geïmproviseerd. Met nog een tafeltje vrij. Voor mij het nationale gerecht van Sicilïe: pasta alle sarde, een huisbereide pasta met een saus van sardines, rozijnen en pijnboompitten. Lekker, maar de omgeving draagt daar ook wel toe bij!

En ten slotte voor vandaag: de Villa Romana del Tellaro (bij de rivier de Tellaro). Eigenlijk blijven van de villa alleen het grondplan en muurtjes met onderbouw over. Wel zijn er mozaïeken ontdekt en te bezichtigen in het nieuwe gebouw wat bovenop de ruïnes is neergepoot. Mooi, maar we hebben er al betere gezien.

Terug nu naar onze Masseria. Duikje in het zwembad?