Eureka in Syracusa.
Op en rond de wegen van Sicilië gebeuren soms eigenaardige dingen. Gisterochtend zagen we een vrouw zomaar "in het midden van niks" langs de weg zitten. Wat zat die daar te doen? Tot we, een paar kilometer verder, nog een vrouw zagen staan langs de kant van de weg: deze duidelijk fel opgedirkt en geplamuurd! Prostituees, wachtend op klanten. Doen die het dan in de auto van de klant?
Syracusa, de stad van Archimedes! Hier zou de Griekse wetenschapper, luidkeels "Eureka" - ik heb het gevonden! - roepend, in zijn blootje de straat zijn opgerend na het in zijn bad ontdekken van de wet van Archimedes: de opwaartse kracht die een lichaam in een vloeistof ondervindt, is gelijk aan het gewicht van de verplaatste vloeistof. Het standbeeld van Archimedes begroet je voor de brug die het Ortigia-eilandje, het oudste bewoonde deel van de stad, met het vasteland verbindt.
Op het vasteland, langs de andere kant van de stad, ligt een archeologisch park. Te voet ruim anderhalve kilometer van het Ortigia-eiland. Niet echt een leuke wandeling maar op zich geen probleem. En we hebben ons hier trouwens tot nu toe nooit onveilig of bedreigd gevoeld!
Onmiddellijk achter het theater liggen de oude steengroeven, Latomieën genoemd. Hier haalden zowel Grieken als Romeinen hun bouwstenen vandaan. En als de groeve uitgeput was ... dan werd ze toch gewoon gebruikt als gevangenis.
Of deze morgen, op weg naar Syracusa: twee auto's - tegenliggers - vertragen en stoppen als ze op gelijke hoogte komen. De chauffeurs begroeten mekaar uitbundig en blijven, in het midden van de straat en leunend uit hun raampjes, rustig verder babbelen. En wij maar geduldig wachten tot hun gesprekje voorbij is!
Voor het eerst is de zon niet van de partij. 't Is bewolkt en af en toe vallen er een paar spatten regen. Op de opnieuw zo goed als verlaten snelweg lijken brem en oleander echter nog weelderiger en intenser van kleur dan twee dagen geleden. We zijn op weg naar Syracusa.
Syracusa, de stad van Archimedes! Hier zou de Griekse wetenschapper, luidkeels "Eureka" - ik heb het gevonden! - roepend, in zijn blootje de straat zijn opgerend na het in zijn bad ontdekken van de wet van Archimedes: de opwaartse kracht die een lichaam in een vloeistof ondervindt, is gelijk aan het gewicht van de verplaatste vloeistof. Het standbeeld van Archimedes begroet je voor de brug die het Ortigia-eilandje, het oudste bewoonde deel van de stad, met het vasteland verbindt.
Na door de wat goor uitziende voorstad te hebben gereden - redelijk hectisch verkeer - hebben we onze auto toch vlotjes dichtbij achter gelaten op de Marina-parking, bij de centrale Via Malta.
Kuieren dan door het oude stadsdeel met ruïnes van Griekse tempels, met name de tempel van Apollo. Met fonteinen, onder andere de Fonte Aretusa. Met kleine en grote pleinen, bij voorbeeld de Piazza Duomo met de kathedraal, ontstaan uit een vroegere Griekse tempel, en met barokke paleizen langs de andere kant. De Duomo zelf is overigens het best (en rustig) te bewonderen van achter een espresso op één van de terrasjes daar tegenover. Voor het eerst een vrouwelijke kelner! 't Is haar dagje niet want haar pen begeeft het al voor de derde keer vandaag (vertelt ze zelf). De kade - Syracusa is ook een havenstad aan de Midellandse zee - is pittoresk: restaurantjes en bars, een beetje aftands, vier reusachtige drakenbomen, het water van de Fonte Aretusa die via een kunstmatige vijver, vol met papyrusplanten in zee stroomt.
Kuieren dan door het oude stadsdeel met ruïnes van Griekse tempels, met name de tempel van Apollo. Met fonteinen, onder andere de Fonte Aretusa. Met kleine en grote pleinen, bij voorbeeld de Piazza Duomo met de kathedraal, ontstaan uit een vroegere Griekse tempel, en met barokke paleizen langs de andere kant. De Duomo zelf is overigens het best (en rustig) te bewonderen van achter een espresso op één van de terrasjes daar tegenover. Voor het eerst een vrouwelijke kelner! 't Is haar dagje niet want haar pen begeeft het al voor de derde keer vandaag (vertelt ze zelf). De kade - Syracusa is ook een havenstad aan de Midellandse zee - is pittoresk: restaurantjes en bars, een beetje aftands, vier reusachtige drakenbomen, het water van de Fonte Aretusa die via een kunstmatige vijver, vol met papyrusplanten in zee stroomt.
In één van de vele kerkjes repeteert een familie een bruidsstoet. Vader en dochter stappen statig naar het altaar: voet vooruit, voet bijbrengen, derde tijd ter plaatse. Weer voet vooruit, en zo verder. Gemengd huwelijk aanstaande zaterdag: Ierse bruidegom met Siciliaanse bruid. Weten we van de Ierse moeder!
Op het vasteland, langs de andere kant van de stad, ligt een archeologisch park. Te voet ruim anderhalve kilometer van het Ortigia-eiland. Niet echt een leuke wandeling maar op zich geen probleem. En we hebben ons hier trouwens tot nu toe nooit onveilig of bedreigd gevoeld!
Wat is hier allemaal te zien voor 10 Euro? Overblijfselen van een Romeins amfitheater deels uitgehouwen in de rotsen. Een Grieks theater: overheen de stenen trappen en waar ze ontbreken, zijn witte houten trappen/zitbanken aangebracht. Hier vinden momenteel opvoeringen plaats van klassieke toneelstukken van Euripides, Seneca en Sophocles. Nadeel: de scène staat vol decor en de witte banken passen hier niet echt.
Onmiddellijk achter het theater liggen de oude steengroeven, Latomieën genoemd. Hier haalden zowel Grieken als Romeinen hun bouwstenen vandaan. En als de groeve uitgeput was ... dan werd ze toch gewoon gebruikt als gevangenis.
Wat verderop, achter een weelderige tuin, ligt het "Oor van Dionysius", een reusachtige grot die niet alleen de vorm heeft van een oorschelp maar ook binnenin op een gehoorgang lijkt. En er zou hier ook ergens de zogezegde graftombe van Archimedes moeten zijn, een uitgehouwen holte in de rotsen met fronton en timpaan. Alleen ... dat deel van het archeologisch park is afgesloten. Waarom? Geen idee! Sicilië zeker? Vanop de straat die langs het park loopt, zie je ook wel de rotsen met grafholtes, de verwaarloosde en overwoekerde tuin, opnieuw met een reuze drakensboom en van ver iets wat op die tombe van Archimedes zou kunnen lijken. Maar waar je dus niet (meer?) bij kan.
Een Vlaamse gaai komt nog even poseren voor onze camera ...
Terug nu naar de parking en onderweg nog een gelato met drie bollen - Pistacchio, Fior de Latte en Mandorla - mee pikken.
De parking blijkt met nummerplaatherkenning te werken: we namen inderdaad geen toegangsticket maar moeten onze nummerplaat invoeren bij de kassa's. Daar komt prompt een rekening van 6 Euro uit gerold. Gesofisticeerd! En niet te veel voor een ganse dag parkeren!
Morgen een natuurpark?