Vendesì: Sicilië.
Zeven dagen zijn we nu in Sicilië. Dus wordt het tijd om de Etna te verkennen. De Etna die er inmiddels - onder de stralende "Sole di Sicilia" - al heel wat minder dreigend uit ziet dan een paar dagen geleden. We beslissen om via Linguaglossa de "groene" weg langs de flanken van de Etna te nemen tot Zafferana Etnea. Geen slechte keuze zoals zal blijken.
De weg kronkelt naar boven. Eerst doorheen een dicht begroeid woud van voornamelijk naaldbomen. Maar dan komen we op open terrein met duidelijk sporen van gestolde lavastromen waar de weg opnieuw is over aangelegd. Veel bloemen ook weer. Heel kleurrijk plaatje: hier en daar begroeiing op lava van verschillende tinten. Geeft ons tevens een idee van de ontzaglijke krachten die bij zo'n eruptie losbarsten. Af en toe stoppen - bijna geen andere auto's - om foto's te nemen. Temperatuur: 12 graden, ondanks de zon. Nochthans, zo hoog zitten we nog niet: 1.200 meter?
Zafferano Etnea dan: schilderachtig dorpje aan de zuidelijke kant van het Etna-massief, de kant die het minst bebost en groen is. D'er is een parking bij het binnen rijden van het Centro Storico. En er staat iemand met een rood fluo jasje. Hij gidst ons vakkundig in een parkeervak en vraagt dan 4 €. Rip off! We hebben alleen een briefje van 20 €. Dat gritst hij uit onze handen, loopt met het geld een kledingwinkel binnen en komt terug met 15 €. "It's OK", zegt hij. Hopelijk bewaakt hij onze auto extra goed voor die prijs ...
Twintig jaar geleden werd Zafferano nog bedreigd door hete lava. Nu is het er rustig en leuk om in te flaneren. Mooie centrale piazza met een kerk met twee vierkante klokkentorens ... die beide een verschillend en foutief uur aan geven. Klein parkje met moderne beeldhouwwerken. En een Pescheria, viswinkel, met uitgebreide selectie aan verse vis en twee super-enthousiaste jongens die bedienen. Voor 5 € nemen we 300 gram tonijn mee! Hmmm ... en dat met een witte Grillo wijn uit de streek ... en door B. geprepareerd ... zal smaken vanavond.
Na de middag (en lunch en uitrusten "thuis") wandelen we vanaf Tenuta Madonnina, richting Castiglione, naar het Byzantijns kerkje waarvan reeds sprake in de blogpost van vorige zondag. Wandeling door het groen: de wegjes afgeboord door muurtjes van rotsen. Wijngaarden, olijfbomen en vooral: veel vervallen huizen, kleine maar ook veel grote statige boerderijen. Vendesì, "Te koop", zegt een veelal verroest of vermolmd bord wat er in de meeste gevallen al jaren staat. In één van die ruïnes zien we zelfs nog een molensteen en overblijfselen van een rad. Vendesì Sicilia: althans dit deel van Sicilië staat te koop. Het ontvolkt en vergrijst. We passeren een al lang niet meer gebruikte en op sommige plaatsen overwoekerde spoorlijn. Een oud waarschuwingslicht staat er werkloos te verroesten aan wat niet langer meer een overweg is. Maar de weelderige natuur is bezig het verleden te bedekken ...
Net voor het Byzantijns kerkje leidt een paadje naar de Alcantara rivier. Een prachtig plekje met een paar watervalletjes en zicht op Castiglione. Bij het terugkeren naar het grote pad, ontmoeten we een vrouwelijke gids op toer met Amerikaanse toeristen. Ze is stomverbaasd als ze ons ziet. "I have never seen tourists, here in this place" zegt ze. Tja ... dat noemen ze "de gebaande paden verlaten".
De weg kronkelt naar boven. Eerst doorheen een dicht begroeid woud van voornamelijk naaldbomen. Maar dan komen we op open terrein met duidelijk sporen van gestolde lavastromen waar de weg opnieuw is over aangelegd. Veel bloemen ook weer. Heel kleurrijk plaatje: hier en daar begroeiing op lava van verschillende tinten. Geeft ons tevens een idee van de ontzaglijke krachten die bij zo'n eruptie losbarsten. Af en toe stoppen - bijna geen andere auto's - om foto's te nemen. Temperatuur: 12 graden, ondanks de zon. Nochthans, zo hoog zitten we nog niet: 1.200 meter? Zafferano Etnea dan: schilderachtig dorpje aan de zuidelijke kant van het Etna-massief, de kant die het minst bebost en groen is. D'er is een parking bij het binnen rijden van het Centro Storico. En er staat iemand met een rood fluo jasje. Hij gidst ons vakkundig in een parkeervak en vraagt dan 4 €. Rip off! We hebben alleen een briefje van 20 €. Dat gritst hij uit onze handen, loopt met het geld een kledingwinkel binnen en komt terug met 15 €. "It's OK", zegt hij. Hopelijk bewaakt hij onze auto extra goed voor die prijs ... Twintig jaar geleden werd Zafferano nog bedreigd door hete lava. Nu is het er rustig en leuk om in te flaneren. Mooie centrale piazza met een kerk met twee vierkante klokkentorens ... die beide een verschillend en foutief uur aan geven. Klein parkje met moderne beeldhouwwerken. En een Pescheria, viswinkel, met uitgebreide selectie aan verse vis en twee super-enthousiaste jongens die bedienen. Voor 5 € nemen we 300 gram tonijn mee! Hmmm ... en dat met een witte Grillo wijn uit de streek ... en door B. geprepareerd ... zal smaken vanavond. Na de middag (en lunch en uitrusten "thuis") wandelen we vanaf Tenuta Madonnina, richting Castiglione, naar het Byzantijns kerkje waarvan reeds sprake in de blogpost van vorige zondag. Wandeling door het groen: de wegjes afgeboord door muurtjes van rotsen. Wijngaarden, olijfbomen en vooral: veel vervallen huizen, kleine maar ook veel grote statige boerderijen. Vendesì, "Te koop", zegt een veelal verroest of vermolmd bord wat er in de meeste gevallen al jaren staat. In één van die ruïnes zien we zelfs nog een molensteen en overblijfselen van een rad. Vendesì Sicilia: althans dit deel van Sicilië staat te koop. Het ontvolkt en vergrijst. We passeren een al lang niet meer gebruikte en op sommige plaatsen overwoekerde spoorlijn. Een oud waarschuwingslicht staat er werkloos te verroesten aan wat niet langer meer een overweg is. Maar de weelderige natuur is bezig het verleden te bedekken ...Net voor het Byzantijns kerkje leidt een paadje naar de Alcantara rivier. Een prachtig plekje met een paar watervalletjes en zicht op Castiglione. Bij het terugkeren naar het grote pad, ontmoeten we een vrouwelijke gids op toer met Amerikaanse toeristen. Ze is stomverbaasd als ze ons ziet. "I have never seen tourists, here in this place" zegt ze. Tja ... dat noemen ze "de gebaande paden verlaten".
Terug naar huis nu. Onze tonijn wacht op ons.