Aurora Borealis.

Jag vill leva, jag vill dö (men ninte än) i Norden.

Vrij vertaald uit het Zweeds: ik wil leven, ik wil sterven (maar nu nog niet) in het Noorden.

We reden al een keer van Lulea in Zweden, via Rovaniemi in Finland naar de Noordkaap maar zo groot als in het Zweedse gezegde is onze liefde voor het hoge noorden nu ook weer niet. Wel willen we het noorderlicht zien, de Aurora Borealis. Hoewel ... of we daar in slagen? Het poollicht ontstaat doordat het magnetische veld rond de aardpolen verstoord wordt door de zonnewind. Allerlei geladen deeltjes ioniseren dan kleurrijk. Hoe sterker de zonnewind, hoe groter de kans op noorderlicht. Die zonnewind piekt dan weer gemiddeld om de 11 jaar, laatste keer in april 2014. Met andere woorden, in januari 2018 gaan we naar het einde van de zonnecyclus toe ... de kans om het noorderlicht te zien is klein(er). Laat staan de kans om er een goede foto van te nemen: een redelijk professionele reflexcamera is nodig, speciale lens, statief, afstandsbediening zodat je bij -20° C niet je blote handen uit je dubbele handschoenen moet halen! Gelukkig kan ik een beroep doen op de ervaring EN de foto’s van een bevriende semi-professionele fotograaf om het waarschijnlijke ontbreken van eigen goede poollicht-foto’s in de volgende blogposts alvast te kompenseren. Een selectie van foto’s van Eric Inghelbecht:

 
 
 

Maar ook zonder Aurora Borealis is de beleving hopelijk uniek. Poolnacht, toendra, taïga, rendieren, bevroren meren, husky’s, meters sneeuw ...

Met Xplore The North trekken we naar Lannavaara, een onooglijk “dorpje” in Zweden, boven de poolcirkel -  69° noorderbreedte. Amper 79 inwoners nog in 2015; een goeie 120 km van het dichtstbijzijnde redelijke centrum (Kiruna); twee hotels waarvan één, de Aurora Mountain Lodge, onze verblijplaats wordt voor een week. Hier zou een grote ader magnetisch ijzererts onder de grond liggen. D’er zijn vage plannen voor proefboringen door een Australische mijnbouwer. In de zomer worden hier goudzoekerwedstrijden georganiseerd ... maar wij zijn natuur- en belevings-zoekers en ... ‘t is “putteke winter”. Rustig zal het dus wel zijn. En koud: de gemiddelde januari-temperatuur bedraagt -15° C tot -20° C, met uitschieters natuurlijk. En donker: op dit moment (13 januari) komt de zon op - als je dat “opkomen” kan noemen - rond 10 uur en gaat onder ongeveer om 13u15. Gelukkig gaat het snel: een week later is de daglengte reeds opgerekt tot +/- 4u30.

Op dus naar Zweeds Lapland. Oeps ... dat is niet meer “politiek” correct. “Lapp” in het Zweeds betekent letterlijk “een vod” (een lap). Voor de lokale inwoners - de Sami of Samen in het Nederlands - is dit een scheldwoord. Correcte naam voor de regio die een groot deel van Noorwegen, Zweden, Finland en zelfs een stukje van Rusland omvat, is Sápmi, het land van de Sami. In de officiële versie refereert de vlag van Sápmi naar de kleuren van de traditionele Sami-klederdracht (rood, groen, geel en blauw) terwijl de cirkel de zon (rood) en de maan (blauw) voorstelt. Of is het de verbondenheid van alle Sami over de grenzen van vier landen heen?

Sápmi, we komen er aan ... 21 januari 2018 ... met of zonder Aurora Borealis.

P.S. Het poollicht verschijnt ook aan de zuidpool: de Aurora Australis of het zuiderlicht.