Die plaas se gat.
5 april 2023.
Vergenoeg.
In Ukutla kan je niet zelfstandig wandelen of “game driven”. Dus besluiten we om toch niet te ver te rijden maar wel ver genoeg naar “Vergenoeg” aan de Magaliesberg. 🤣 We stappen er deze morgen de “oranje” wandeling: 5km en 160 hoogtemeters, zwaar genoeg voor kleine Lou en voor ons ook bij dit warme weer (+ 25° C). Gelukkig loopt het grootste deel van de tocht door een schaduwrijk bos. Af en toe is er een doorkijkje met panorama over de vallei van de Hartbeespoort Dam. De wandeling zigzagt de berg op tot aan Skull Gate, om dan weer af te dalen naar het startpunt. Prachtige “krieket” (krekel) gezien en het afgeworpen, te klein geworden pantser van een kever.
Die plaas se gat.
Te laat om zonder lunch - of minstens een koffie - terug te keren naar Ukutula, vindt Evelien. Waarop David prompt een leuke lunch plek vindt: “Die plaas se gat”. Dat blijkt een typisch Afrikaner restaurant te zijn, waar we op een ruim terras, onder de schaduw van bomen kunnen zitten met zicht op de speeltuin van Die plaas se gat. David gaat voor “Hoender Avo & Spek Slaai”, ik kies een “Bulletjie Burger” en Lou gaat voor “Hoender strips”. De dames gaan voor iets minder exotisch (focaccia). Na een tijdje komt de baas van Die plaas se gat een praatje maken. Blijkt dat de naam van dit restaurant zijn oorsprong vindt in een in Zuid-Afrika wel bekend kinder-rijmpje om het geheugen te trainen.
Om 17:00 uur joggen Evelien en ik naar de toegangspoort van Ukutula (3,75 km) en terug, niet zonder eerst aan de receptie gevraagd te hebben of de kust veilig is, d.w.z. dat er niet meer met leeuwen wordt gewandeld. We zien wildebeest, struisvogel, een troep “blauapen” (vervet monkey, officieel groene meerkat in het Nederlands) en giraffe, naast de overal aanwezige impala natuurlijk. Betty, David en Lou bezoeken ondertussen de curio-shop … dit is onze laatste dag in Ukutula.