Umqombothi.

31 maart 2023. 

Umqombothi is een traditioneel Zuid-Afrikaans bier en ook een liedje van Yvonne Chaka Chaka wat je hier kan beluisteren. Dat bier, gemaakt van maïs, gaan we vandaag proeven. Maar laat ik niet op de dingen vooruit lopen. Vandaag bezoeken we het Basotho Cultural Village; vanuit onze verblijfplaats is het 30 km doorheen het Golden Gate Highlands National Park. Een rit door een prachtig en zonnig landschap van savanne en geel-rode bergen en rotsen: alvast een goed begin van de dag. 

We moeten aansluiten bij een tour van het dorp die reeds bezig is. Voor het eerst zien we hier in Zuid-Afrika toeristen van buiten Afrika (een vijftal uit de U.S.A). De gids van dienst vertelt over de cultuur van het vredelievende Sotho-volk uit de 16de eeuw, hoe het dorp een chef kiest en de eerste vrouw van de chef en dat die eerste vrouw de tweede kiest en die de derde … waarom de ingang van de hutten zo laag is (verdediging), over het gebruik van koeienmest om hutten te verstevigen (“life “gedemonstreerd met vers materiaal). Wijzelf kiezen David als “chef” en die wordt prompt aangekleed zoals het hoort: met koeienhuiden. Betty wordt de eerste vrouw en krijgt ook traditionele kleding aangemeten, hoewel het rokje duidelijk op bredere heupen en kont is voorzien. 

In het 19de eeuwse deel van het dorp wordt de invloed van de Nederlandse voortrekkers duidelijk. Door ruilhandel belanden allerlei voorwerpen bij de Sotho, zoals een kom uit Delfts blauw, gemaakt in Polen, of een “pottie”, een nachtpot uit … België. D’er is nog een tweekoppige traditionele muziekband live aan het spelen. Dan moeten wij met de gids terug naar het gemiste begin van de tour: de aankomst in het dorp gesignaleerd door de verkenner, toestemming vragen aan de chef om het dorp te betreden, de traditionele begroeting in het sotho uitspreken, uitgenodigd worden om Umqombothi te drinken. ‘t Is een heel licht bier met een zurig smaakje. Iedereen drinkt uit dezelfde aarden beker. 

We besluiten deze activiteit met koffie en scones in een reusachtig, leeg restaurant. In het Golden Gate Highlands National Park kennen wandelen of met de auto “loops” rijden: kleine rondritten die je de spectaculairste panorama’s tonen. We volgen de Oribi-loop die ons naar het gier-restaurant brengt: een plek op de top van een berg met schuilhut waar soms kadavers van dieren voor de gieren worden gegooid. Gieren cirkelen wel boven ons hoofd maar er ligt alleen maar een verbleekt karkas in het “restaurant”. We spotten Zwart Wildebeest en Afrikaanse eland. 

Terug naar “huis”. Tot onze verbazing - en opwinding - blijkt dat omsingeld te zijn door tientallen voëlstruis”! Gelukkig zijn die struisvogels al even verbaasd als wij en zetten ze het op een lopen. In het vakantiehuis is een croque monsieur apparaat. Ideaal voor een late lunch; ‘t is al 14:00 uur! Maar, verrassing: load shedding, geen elektriciteit, we moeten nog een half uur wachten! Gelukkig duurt het iets minder lang …

Laat op de namiddag willen David en Evelien een trail lopen in het Nationaal Park. We rijden naar het Glen Reenen Rest Camp waar we “permits” kopen, een document dat ons het recht geeft vrij te wandelen en “loops” te rijden (hadden we al moeten kopen vooraleer we de Oribi-loop deden). Betty, Lou en ik wandelen naar de Echo Ravine. Maar Lou is boos omdat we niet eerst naar de speeltuin gaan. Ze loopt een tiental meter voor ons uit het steile pad op. Dat “lopen” is letterlijk te nemen en - natuurlijk - struikelt ze: knie geschaafd, traantjes. Inmiddels zet de ondergaande zon de rotsen in gloed. We proberen de echo uit in het ravijn: voortreffelijk! Terug naar de auto EN de speeltuin en wachten op de twee lopers. Als ze opduiken blijkt de ene (David) bloed aan de pols te hebben en de andere (Evelien) twee snijwonden aan het scheenbeen: gevallen! Ze hebben 10 km gelopen in anderhalf uur maar bijna 700 hoogtemeters gedaan: tot op de 2.440 meter hoge Woodehouse Peak, een tocht van normaal 4 tot 5 uur. Petje af voor de twee gekken. 

Bij het avondeten worden we toch opnieuw verast door de load shedding: om 20:00 uur valt alle elektriciteit uit. Gelukkig hebben we de Waka Waka’s in de aanslag en kaarsen. Geeft een extra Afrikaanse touch aan de avond. Net zoals de kudu droë wors, Windhoek lager, de lokale Merlot of Savanna Dry. Helaas geen Umqombothi.