Ukutula Conservation Center.

4 april 2023. 

Ukutula Lion Lodge: een typisch Afrikaanse lodge-omgeving met zowat overal binnen de afsluiting metalen dierenbeelden. 

Deze morgen staat de “Predator Tour” voor ons geprogrammeerd. Ukutula Lion Lodge is niet alleen een lodge maar ook een centrum van onderzoek: naar een vaccin tegen de leeuwen ziekte (waarmee 80 % van alle leeuwen in Kruger besmet zijn), naar de vruchtbaarheid van o.a. leeuwen en met name de witte leeuw, naar hoe het genetisch materiaal van o.a. leeuwen bewaard kan worden voor de toekomst. Want zou het niet één van de grootste rampen van Afrika zijn dat leeuwen en andere roofdieren uitsterven? Het hele eco-systeem zou instorten … toeristen zouden uit Afrika wegblijven. Aldus George, onze gids voor vandaag. 

We wandelen met George de met hoge hekken afgesloten “Predator Enclosure” binnen. Links en rechts van ons opnieuw hoge afsluitingen met elektriciteitsdraden. Voelt een beetje als Jurassic Park. Daarbinnen leeuwen die uit hun sluimer ontwaken zodra ze Lou opmerken. Onmiddellijk is er bij deze roofdieren scherpe focus en ze komen (of stormen) tot vlak bij de draad. Hun instinct zegt: jong, klein dier = gemakkelijke prooi. Lou zelf, die al een panische angst heeft voor honden, heeft het moeilijk: stokstijf, alle spieren gespannen, plakt ze tegen haar mama. 

Er is ook een witte leeuw. Een albino? Nee, dat is een grote menselijke fout en vergissing. Witte leeuwen leven o.a. in het Kruger park in een gebied waar de grond zeer wit is. Met het felle licht daarop heeft een witte leeuw een jacht voordeel. Lange tijd probeerde men witte leeuwen met witte leeuwen te laten paren: teleurstellend resultaat! Tot Willie Jacobs, eigenaar en manager van Ukutula er achter kwam dat gezonde, witte leeuwen alleen maar door kruising van witte met “gewone “ leeuwen wordt verkregen (kans van één op vijf). Overigens kan een witte leeuw ook wel albino zijn, maar dat is een genen-defect: dergelijke dieren overleven maximaal vijf jaar. Allemaal van George geleerd. 

Nog een interessant dier waarover George alles weet is de hyena. Vrouwtjes hebben ook een penis - zelfs langer dan die van de mannetjes - en domineren de troep. Hyena’s zijn enorm sterk en worden tot 70 jaar oud. ‘t Zijn de opruimers of stofzuigers van de natuur. Ze drinken van een poel waarin ze ook geürineerd hebben. Ukutula Conservation Center onderzoekt hoe - op basis van het supersterke afweersysteem van hyena’s - een vaccin tegen leeuwen ziekte kan ontwikkeld worden. 

‘t Is tijd voor “interaction with lions”, d.w.z. een verblijf met drie leeuwen welpen binnen gaan en de welpjes strelen. George doet het voor, dan is het aan ons. Behalve Lou natuurlijk, die met haar mama dicht bij het hek blijft staan. De twee zusjes en het broertje leeuw kijken trouwens voortdurend indringend naar Lou: instinct! Ik streel de welpjes, te goed denk ik want binnen de kortste keren hangt er één aan mijn broek. George haalt hem er met een tik op zijn neus af. 🦁 

Zelfde scenario (zonder broek-gebijt) herhaalt zich bij een volwassen cheetah die tevreden ligt te spinnen in de zon. Inmiddels ook nog een andere katachtige gezien: een caracal, klein, max. 12 kg, maar zeer efficiënte jager die zelfs niet aarzelt om een veel grotere impala aan te pakken. Ten slotte: nummer 2 van de “big five”, de luipaard. Een sluipende doder die met één beet de nek van zijn prooi breekt … en bij een zeldzame val uit een boom altijd op zijn poten terecht komt (flexibele ruggengraat) in tegenstelling tot, bij voorbeeld een leeuw. 

Als afsluiter bekijken we het professionele onderzoekslaboratorium van Ukutula Conservation Center. Dit centrum is het enige privé dierenbloed-analyse centrum van de zuidelijke hemisfeer. Leerrijke tour maar zeer stresserend voor Lou. 

‘s Namiddags relaxen aan het zwembad. David en Evelien gaan nog joggen om 17u15. Ze hebben eerst aan de receptie het OK gevraagd. Je kan hier immers ook begeleid met leeuwen wandelen (wat we niet gaan doen). Af en toe stuift er een leeuw achter een dier aan en loopt dan vrij rond in Ukutula. 

‘s Avonds maken we een kampvuur met “braai-hout”; moeilijk in brand te krijgen maar mits een kaarsje onder de houtblokken lukt het ons wel. We eten spaghetti met champignons en kip: super lekker. Maar met dat vuur en de rook voel ik me net een gerookte paling. Nog een laatste ongenode bezoeker: een 10 cm grote bidsprinkhaan! Nog even naar buiten in het felle licht van de maan en we kunnen gaan slapen …