Van savanne naar regenwoud.

9 april 2023. 

“Verhuisdag”: we verlaten de savanne, trekken naar het noordoosten, voor ons laatste verblijf in Zuid-Afrika: glamping in Africamps, Magoebaskloof. De rit van Kololo naar onze eindbestemming is relatief saai. Wat je saai noemt natuurlijk: na een 30 km lange, rode grindweg naar Bakkerspas gaan we de snelweg op tot Polokwane. Het landschap wordt nog groener, golvender, warmer (?), maar de “freeway” is eentonig recht. 

We stoppen voor lunch en inkopen - opnieuw self-catering de volgende vier dagen 😛 - in de “Mall of the North” (MOTN), de grootste “shopping mall” ten noorden van Jo’burg. Weinig in deze super-deluxe mall doet vermoeden dat je hier in Afrika bent. Luxueuze vitrines; even weinig zwarte poppen als in Europa in de speelgoed-afdeling van de Checkers; cafés, fast-food en restaurants. Alleen is het publiek hier “zwarter” en kan je biltong kopen (wat we ook doen). 

Even zoeken naar de liquor store … gesloten! Naar de wijn-afdeling in de Checkers: gesloten! Op deze “holy day” van Pasen wordt er in de Limpopo provincie in Zuid-Afrika geen alcohol verkocht. Ramp! Toch wat paaseitjes kopen om Lou te verrassen. 

16u00 is het als we het afgelegen Africamps Magoebaskloof bereiken. Zo goed als geen GSM-bereik; wifi alleen aan de receptie. Dat wordt “social media - detox”. We nemen onze intrek in twee glamping tenten: Betty en ik in de ene, de anderen in een tweede “tent” aan een vijver. Alle comfort is er in basis-vorm aanwezig. Na drie dagen “op restaurant” zijn we blij met onze self-catering. Gelukkig vertellen ze ons aan de receptie dat zij - ondanks Pasen - wel “open” zijn “for business” en ons dus gerust wat biertjes en Savanna Dry kunnen verkopen. 

Wat een geïsoleerde omgeving! Midden tussen dichte groene begroeiing die hier en daar al wat oranje-rood kleurt (herfst!), in een kom, donker, stil - behalve dan de kikker- en krekel-geluiden - prachtige sterrenhemel! Benieuwd wat morgen brengen zal. 

10 april 2023. 

6:00 uur, 16° C. Overvliegende ibissen (6) schreeuwen luid, op weg van hun slaapplaats naar ontbijt. Veel nevel tussen de bomen. Vochtig. 

Debengeni. 

We trekken - na havermout-ontbijt met fruit - naar de Debengeni waterval. Vroeg, want ook in een glamping tent word je wakker met de zon: amper 9u30 als we reeds aan de “ingang” van het domein van de waterval staan. Drie mannen komen ons tegemoet. Ze zeggen “morre” (goede morgen) dus ik antwoord in het Nederlands, wat ze perfect begrijpen (alhoewel ik één van de mannen hoor zeggen: “He doesn’t speak English very well”!). Het kost hier 30 ZAR (+/- 1,5 €) per persoon, Lou gratis! Een koopje voor wat ons te wachten staat.  

De Debengeni waterval overbrugt 80 meter hoogteverschil in verschillende “verdiepingen”.  In tegenstelling tot wat internet en de meeste reisgidsen vermelden mag je er NIET meer zwemmen. Evident als je de gladde rotsen ziet. Een paar jaar geleden zijn hier trouwens dodelijke zwem- en duk-ongevallen gebeurd. We wandelen van het midden van de waterval via de “circle walk” naar beneden door dicht sub-tropisch bos. ‘t Is op dit uur nog niet te warm maar je voelt en ruikt de vochtigheid. Van beneden klimmen we langs de andere oever - er zijn verschillende “brugjes”, samengeklonken boomstammen dikwijls - opnieuw naar helemaal bovenaan. Lou stapt en klautert, soms via ijzeren kabels, mee naar boven. De zon breekt door de wolken: onmiddellijk voelt de warmte broeierig, plakkerig aan. Dan terug naar beneden, in totaal een wandeling van ruim 2 uur. Tijd voor meegebrachte lunch aan één van de picknick tafels. 

We rijden nog even naar het dichtst bij gelegen stadje: Tzaneen.  Ziet er tropisch, netjes en goed verzorgd uit met heel wat sjieke wijken. Maar er is geen echt centrum of bezienswaardigheid of het zou de Tzaneen Dam moeten zijn. We keren terug naar Africamps Magoebaskloof. 

Magoebaskloof. 

Overigens is de Magoebaskloof niet zoals wij ons dat voorstellen: een smal, diep ravijn ergens tussen de rotsen. Nee, het betreft hier een weliswaar diepe, maar zeer brede vallei, de uitlopen van de grote Afrikaanse slenk. De pas van de Magoebaskloof is één van de steilste van Zuid-Afrika: ongeveer 500 meter op 5 km. Door het sub-tropische klimaat is dit een diepgroen landschap van aangeplante eucalyptussen, dennenboom plantages en inheemse bossen. 

Betty en ik “proeven” daar eventjes van door een wandeling in het domein van Africamps Magoebaskloof. David en Evelien gaan achteraf “trail” lopen.  

Braai. 

Wie nooit een braai (barbecue) deed in Zuid-Afrika, is niet ”echt” in Zuid-Afrika geweest. Gewapend met een pakket “zipkes”, aanmaak hout en serieuze houtblokken begin ik er aan.  En het werkt: na een goed uur hebben we gloeiende houtskool. Waarop David als een echte Afrikaner een grote lap biefstuk grilt. Perfect gebakken, wel met een licht rokerige smaak. Gebakken patatjes en prinsesseboontjes er bij. Dat alles overgoten met een lokale (en goedkope!) Merlot. Soms zijn dingen simpel … 

De regen tokkelt vanavond op het golfplaten dak boven onze tent, die overigens op palen staat. Niet erg: je kan niet in een sub-tropisch regenwoud zijn zonder regen. 🤣