Golden Gate Highlands National Park.

1 april 2023. 

De veranda aan de achterkant van ons huis heeft een prachtig uitzicht op grasland aan de voet van de Maluti-bergen. Bijna dagelijks zien we zebra, struisvogel, bobbejanen (bavianen), Afrikaanse eland, zelfs waterbuck. Op dat vlak is dit huis top. Maar: de afwasmachine is weg gehaald en niet vervangen, een paar ruiten zijn gescheurd, één op vier lichten doet het niet, de kraan van de wasbak staat helemaal los, een steenhard gedroogde baviaan-stront ligt - waarschijnlijk al weken - op een zij-terras. Dit is ook Zuid-Afrika zeker? Niet gezeurd; vakantie; op naar de Blesbok loop. 

Blesbok loop.

Dat is al onmiddellijk een voltreffer: we rijden naar de Langtoon Dam en zijn alweer onder de indruk van de spectaculaire landschappen. We moeten opnieuw een waterplas door met de Isuzu. Voor de perfecte foto stap ik uit en posteer me naast de plas … Rijden maar, David! Inderdaad perfecte foto maar ik ben kletsnat tot aan mijn onderbroek. Dank zij de reeds warme ochtendzon droogt alles snel op. 

De Langtoon Dam is fotogeniek. Een pad leidt van hier naar de Zoeloehoek lookout point, in vogelvlucht 800 meter ver. David en Lou rijden daarheen; de rest volgt het wandelpad, eerst dalend, dan klimmend (zie foto’s). We spotten verder een kleine kudde zebra’s en een idem kleine groep rode hartebeest (denken we toch, volgens David’s oude maar steeds betrouwbare “field guide”). Of zijn het reedbucks? 

  

Op de terugkeer stoppen we nog even aan het pittoreske privé-kerkhof van de van Reenen familie. Frans van Reenen is die van de van Reenen pas: hij toonde de ingenieurs-wegenbouwers welke weg hij met zijn vee aflegde over de bergen. Maar hij lijkt hier niet begraven te liggen. Wel een familielid, gesneuveld in 1900 in één of andere oorlog; een koppel dood gebliksemd in Lesotho en iemand die bij een overval om het leven is gekomen. Deze familie lijkt voor het ongeluk geboren. Maar ‘t is wel een fotogenieke plek. Net zoals de wat verder gelegen Gladstone Dam; dammetje eigenlijk. 

Clarens. 

‘s Namiddags rijden we naar het 15 km verder gelegen Clarens, genoemd naar het Zwitsers dorpje dicht bij Montreux waar Paul Kruger zijn laatste dagen sleet. Clarens is de “Jewel of the Free State”. Net buiten de stad ligt “Titanic Rock”, een rots die inderdaad wat doet denken aan de Titanic. Maar we hebben hier al mooiere en indrukwekkender rotsformaties gezien. In Clarens is het gezellig druk, veel drukker dan toen we hier een paar dagen geleden in de late namiddag inkopen deden. Nu lopen de straten rond het centrale grasplein vol met kuierende mensen, vooral witte mensen deze keer. Veel café’s, restaurants, curio shops en prullaria-winkeltjes. Relaxte sfeer, alsof er een kermis aan de gang is. Europeser ook. Na een espresso en een “Hulk” - sap van spinazie en komkommer - nog onze voorraad eten aanvullen en we kunnen terug naar huis. 

De load shedding begint vanavond al om 18:00 uur. Dat wordt een “candle light dinner” (bloemkool met boerewors). Nog even naar de Melkweg kijken - helaas is de bijna volle maan veel te helder - en dan slapen.