Grand Valley.

6 november 2019.

Shakshuka staat er onder meer op de ontbijtkaart in de Bushbaby lodge. Geen idee wat dat is. Vragen en bestellen. 't Is een soort ratatouille met daarin een gepocheerd ei. Redelijk "hot" - je wordt er klaar wakker van - maar voor de rest best te eten. 

Grand Valley.

Daguitstap in de "Grand Valley", de MR9 in het zuidwesten van eSwatini die van Manzini naar Nhlangano loopt grotendeels langs "The Great Usutu". De Usutu is de grootste rivier van eSwatini, stroomt van het westen naar het oosten door de uitlopers van de drakensbergen. De weg vanaf Nkonyeni is dan ook bochtig, stijgend, panoramisch, zeer gevarieerd in een Afrikaans decor van dorpjes en mensen.

Weg zijn de rietvelden van het noorden. De MR9 meandert door dicht en wild savanne struikgewas. Hier en daar passeren we dorpjes of kraampjes waar maïs wordt gebrand en verkocht. Langs de kant van de weg is er een soort veemarkt. Honderden koeien zijn hier samen gedreven in een grote kraal. En nog tientallen boeren komen - met of zonder beesten  - aangewandeld.

De weg stijgt dan fel en splitst in twee aparte rijvakken, het rechtse een tiental meter lager dan het linkse. Van hier boven zijn de vergezichten adembenemend. Hier en daar contrasteert de felrode aarde met de groene heuvels. Bovendien lijken grote afgeronde rotsblokken door een reuzenhand willekeurig over het landschap verstrooid. Helemaal boven rijden we op het hoogplateau. De bush is plots vervangen door grasvelden. En 't voelt hier 5° C koeler dan beneden, wat nog altijd 30 ° C is om 10 uur 's morgens. Nog verder worden graslanden verdrongen door uitgestrekte boomaanplantingen: eucalyptus en een soort naaldbomen. Allemaal eigendom van "Montigny" een houtbedrijf uit eSwatini. 

Nhlangano.

Zo belanden we na anderhalf uur rijden - en vele malen stoppen - Nhlangano op iets meer dan 1.000 meter hoogte. Nhlangano betekent "ontmoetingsplaats"’ de naam verwijst naar de enige "belangrijke" historische gebeurtenis die hier ooit plaats vond: de ontmoeting tussen koning George VI van Engeland en de toenmalige koning Sobhuza II van Swaziland in 1947. George kwam Sobhuza bedanken voor de hulp van Swaziland tijdens de tweede wereldoorlog. Nhlangano heette daarvoor “Goedgegun”.

't Is een druk stadje met tientallen groezelige winkeltjes, een soort shopping mall, een bank, volzette busstations waar de kleine mini-bussen aan en af rijden temidden van geroep en getoeter. En eigenaardig: tientallen agenten patrouilleren per twee of groepjes van vier door de straten; sommigen met wapenstok, anderen met riot helmen, nog anderen met automatische wapens! Wij hebben het gevoel alsof we de enige twee witten in de stad zijn, of toch de enige twee witte toeristen. Maar er is een air-conditionde Kentucky Fried Chicken in de stad. Daar drinken we een Schweppes lemon (Betty) en een “Very Berry Krusher” (ik), iets wat het midden houdt tussen een milkshake, ijskreem en vanillepudding. En bekijken we de straattonelen ...

Mahamba. 

Een vijftiental kilometer verder, net voor de grens met Zuid-Afrika, rechts van de MR9, langs een aardeweg, ligt een plaats die Mahamba noemt; betekent "zij die wegliepen". Hier staat het gerestaureerde eerste kerkje van Swaziland, gebouwd in 1912. Twintig jaar eerder was nog een keer geprobeerd hier een missiepost te stichten maar de zendelingen zijn toen weg gelopen ... vandaar de naam Mahamba. De kerk is helaas op slot. Ze ziet er eigenaardig uit, met de zware stenen muren, maar wel een mooie omgeving. 

Nog een eindje verder langs dezelfde aardeweg baant de Mkondvo-rivier - een bijrivier van de Usutu - zich een weg door de rotsen: de Mahamba gorge. Heel mooie kloof. 

Er staat een receptie-gebouw waarin een slaperige mevrouw ons 15  Emalangeni per persoon vraagt, als dagtoeristen. Verder kijkt ze ons amper aan. Er lijkt hier in de wijde omgeving geen levende ziel te zijn. Er staan vakantiehuisjes, allemaal dicht en leeg. We zijn hier - net zoals aan het Mahamba-kerkje - moederziel alleen.

Je kan hier lange wandeltochten doen. We proberen er zo één uit voor een paar honderden meter: het pad is niet onderhouden. Het voert via een schuin hangend, half vermolmd brugje langs de rivier en door de bush. Helaas ... hier en daar liggen menselijke "wegwerpselen": flessen, glas en plastic, aluminiumpapier, karton, papieren zakdoekjes ... Zo spijtig. We trappen bijna op een oud metalen bord met de tekst “Welcome to Mahamba Gorge”. Tja. 

Nog even naar toilet. Dat ziet er OK uit maar Betty doet een ontdekking in de damestoiletten: een grote open doos met gratis condooms! "Protector" staat in grote rode letters op elke individuele verpakking, en "Made in Malaysia". Even in de herentoiletten checken: ah ja, een bijna lege doos van ‘t zelfde. Verbazingwekkend.

Maar 't is tijd om langs dezelfde weg terug te keren en nog ergens een late lunch proberen te versieren. Mijn tien jaar oude Bradt Guide raadt de "Nhlangano Casino Royale" aan, op de terugweg een eindje van de MR9 af. Maar dat hotel/restaurant lijkt nu eerder vergane glorie en de service is ook al niet denderend (Betty moet een andere keuze maken want "we cannot find lettuce anywhere" - nergens sla te vinden). Niet getreurd, voor 150 Emalangeni zijn onze magen ten minste gevuld.

Terug naar de Busbaby lodge in Nkonyeni voor een beetje rust en contact met het thuisfront (leve wifi!).