It is what we believe.

5 november 2019.

"Wake-up call" om 5u30. Een dame met in haar handen een dienblad met daarop koffiepot, waterpot, theepot, kopjes en tassen, trommel met koekjes, doos met theezakjes en dan nog zo'n identiek dienblad op het hoofd, maakt ons wakker. Hete koffie slurpen om echt wakker te worden, dan op stap. Nog maar pas zijn we onze rondavel uit of een tiental vervet apen valt uit de bomen en voert een raid uit op ons "huis". De koekjesdoos wordt op de grond gegooid in de hoop dat ze open valt. Ik jaag de aapjes weg maar dat is eigenlijk sisyphos-arbeid: zodra ik weg ben, zijn ze er terug. 

Wandelen in de bush met Sibu: met de vijf zintuigen genieten van de natuur. Eerst de regels van het “bushwalken” uitleggen: allemaal achter elkaar en “a strong man in the back”. Waarom niet “a strong woman”? vraag ik. Een pijnlijke grimas verschijnt op het gezicht van Sibu. Hij grijpt met zijn twee handen naar zijn hoofd en gaat gehurkt zitten, gezicht naar beneden. Hij komt recht en vertelt: in eSwatini moet de man de vrouw beschermen want vrouwen zijn zwak; hoewel ... recent heeft de koning gezegd dat we meer naar vrouwen moeten luisteren; soms zeggen ze ook iets goed; maar over het algemeen moeten ze beschermd worden. “It is what we believe",  besluit hij.

Naast "the usual" aan antilopen en giraffen zien we een "ground hornbill", grote zwarte neushoornvogel. Bij 2 cm lange putjes in de grond stoppen we. Sibu steekt een lang droog grassprietje in zo'n gaatje en ... het grassprietje beweegt! Alsof daar iets beneden zit. Een schorpioen! Waarop Sibu een verhaal opdist over beten van een schorpioen of een slang. Wat moet je eerst doen bij een slangenbeet? De slang doden en samen met de dode slang zo snel mogelijk naar een ziekenhuis. Onderweg kan de politie je wel arresteren want je mag in eSwatini geen slangen doden.

Op een horizontale tak van een dode boom groeit "Leopard Orchid". Sisu vertelt: verpulver de bladeren van die plant tussen je handen en je krijgt gegarandeerd binnen de kortste keren een goede job. Of je krijgt promotie op je huidige werk. "It is what we believe", zegt hij ernstig kijkend. Maar die procedure van bladeren tussen je handen wrijven, heeft ook een nadeel: bij herstructurering ben je de eerste om te gaan.

Een eindje verder komen we aan een boom waarvan de schors aan de basis is weggevreten: het werk van een "porcupine" - stekelvarken. Dat zal ook de dood van de boom betekenen. Dan debiteert Sibu een verhaal over neushoorn-uitwerpselen. De mannelijke neushoorn markeert zijn territorium door stronthopen. Als een ander mannetje passeert dat bij voorbeeld alleen maar aan een poel wil komen drinken, dan kakt die naast de hoop van de andere. Maar, wil hij de eigenaar van het territorium uitdagen, dan kakt hij bovenop de mest van de ander.

De "magic tree" dan: boom met bittere bladeren; takjes kunnen gebruikt worden als tandenborstel; als je met het bladersap je handen insmeert dan zal je bij een gevecht zeker je vijand verslaan. "It is what we believe"!

Na het ontbijt, brengen we de tijd tot de volgende "game drive" door aan Kiky's hide. Twee giraffen doen er eindeloos lang over om voorzichtig te drinken, af en toe verstoord door een modderbadend warthog.

De rest van onze rondritten - één om 10u30 en een afsluitende om 14u15 - brengen meer van hetzelfde. Wel moeten we Sibu helpen omdat hij niet meer alle "little five" dieren kent (elephant shrew, rhino beetle, buffalo weaver, leopard tortoise en ant lion). Hij haalt een beduimeld schriftje boven en noteert. Dan begint hij over de "ugly five", maar helaas, daar geraken we zelf ook maar tot vier: warthog, maraboe, gier en hyena (wildebeest is de vijfde). 

Een grote witte neushoorn met kalfje verspert de weg: geen doorkomen aan voor onze safari-kar. Op 25 meter afstand van het gigantische beest staan we minutenlang stil. Dan zet de kolos zich in beweging: naar de auto toe! De motor ligt stil; we bollen traagjes achteruit. De rhino nadert gestaag en wint afstand; komt nu vervaarlijk dicht ... tot op een tiental centimeter van onze kar. Motor aan, snel achteruit, neushoorn ruimte geven.

Onze laatste drive voert ons terug naar waar we gisteren de auto achterlieten. We zien nog een slapende zwarte neushoorn, een tsessebe van dichtbij en heel in de verte een Afrikaanse eland en sabelantilopen. 

Op naar onze volgende bestemming, in het "highveld", dat wil zeggen de bergen. Een paar keer weigeren we GPS (OsmAnd-app) te volgen wanneer die ons een verkorte grintweg wil doen inslaan. We verkiezen de op en neer gaande asfaltweg met zijn loslopende koeien en geiten, zijn potholes, zijn verkeersdrempels en wandelende schoolkinderen langs de kant. 

Net voor donker bereiken we Nkonyeni, een golfresort ... alle moderne comfort opnieuw beschikbaar!