Mbabane mist.

8 november 2019.

"... cause this is Africa." 

                        Shakira

Zware, grijze wolken zijn op de bergen gevallen. Temperatuur: 15° C, een verschil van bijna 25° C tegenover gisteren. Een heel fijne motregen valt.

Een leuke verrassing ook: onze auto die bijna onherkenbaar was onder het rode stof, blinkt opnieuw! Iemand heeft die deze morgen vroeg gewassen. Dat is service van Silverstone Lodge!

Mantenga.

Een paar kilometer ten zuiden van Mbabane - Siverstone Lodge ligt ten noorden van de hoofdstad - bezoeken we Mantenga: klein natuurparkje, waterval, "cultural village" met om 11u15 voorstelling van traditionele dansen.

Eerst nog een paar verkeersregels van eSwatini. Veel kruispunten zijn een 4-stop zonder verkeerslichten, dat wil zeggen: wie als eerste het kruispunt bereikt EN gestopt is, mag ook als eerste weer vertrekken. Bij rood mag je toch links afslaan - voortdurend getoeter achterop maakte ons dat snel duidelijk.

Langs de toegangsweg tot Mantenga - rode aarde, zoals gewoonlijk - beloeren vervet aapjes ons vanuit het struikgewas. Eerst de nodige "inschrijvingsformaliteiten" vervullen, 100 EM (6 EUR) per persoon betalen en we starten met een wandeling naar de Mantenga waterval. Met begeleiding van gids Domiso, die veel uitleg geeft over planten en bomen en ... over de kolonie zeldzame "kale ibissen" (mijn letterlijke vertaling van "southern bald ibis") die hier op de rotsen nestelt. Zoals sommige mensen hebben ze een kale kop en een grote bek! 😀 Het uitzicht over de waterval, de bossen en de bergen is - ook zonder ibissen - adembenemend.

Nyonyane.

Domiso leidt ons naar de voet van de watervallen. Daar is een picknick en braai zone. Er ligt een typische eSwatini koe te herkauwen. In de verte torent Nyonyane - beter bekend als "executioners rock" - boven de bomen uit. Vanop deze rots werden veroordeelden met een speer in de rug tot de rand van de klif geduwd en ... er over. Volgens Domiso kan je dan als veroordeelde aan de voet van de rots "rest in peace and in pieces". "Maar dat doen we nu zo niet meer", voegt hij er serieus aan toe.

Met de traditonele bijenkorf-hutten van gras is een eSwatini "homestead" - verblijfplaats van een familie - nagebouwd, kompleet met kraal, afslutingen, meisjes en vrouwen zone, jongens en mannen zone, de hut van de grootmoeder een hut om umqombothi - bier - te brouwen. Een deskundige gids leidt ons rond, allemaal in de prijs van 6 EUR inbegrepen, net zoals het volgende evenement.

Om 11u15 stipt (ongewoon in eSwatini!) begint het zang- en dansoptreden, met Nyonyane rots als decor. En wat voor een optreden! Een wervelende vertoning van een dertigtal dansers op meeslepende ritmes van de trommels. Drie kwartier lang worden spectaculaire dansen opgevoerd, uiteraard in traditionele eSwatini klederdracht. Mannen alleen, vrouwen alleen, gemengd, dans van de inyanga (=sjamaan). Meest spectaculaire aspect is: het been gooien tot boven het hoofd. Zelfs een paar vervet aapjes komen in de bomen en op de afsluiting naar het spektakel kijken. Of hopen ze dat één of andere toerist iets eetbaars laat vallen? De hele voorstelling duurt ruim drie kwartier. Geen moment verveeld.

Mist.

De MR3 terug via Mbabane kent een lange en nijdige klim, net voor de hoofdstad. Vrachtwagens sukkelen hier aan minder dan 20 per uur naar omhoog. En net hier komt opnieuw mist opzetten. Nee, geen mist meer: ik denk dat we IN een dichte wolk rijden: regen, donkergrijs, na een tijdje zicht minder dan 20 meter. We weten amper nog waar we rijden, of we niet op de pechstrook zitten - de verf van de wegmarkering is overigens zonder mist al amper te zien. Grote lichten van de auto aan. Dat is verplicht in eSwatini maar vele auto's doen dat niet. Toch razen sommigen ons nog rechts voorbij: die kennen de weg ... hopelijk. Blij als we Mbabane binnen rijden: hier is de mist alweer grotendeels opgetrokken.

In Ezulwini doen we voor twee dagen inkopen in de Super Spar, een grote en moderne supermarkt met uitgebreid assortiment van ... alles ... maar wel in Afrikaanse versie (grote hoeveelheden - andere merken). Aan verschillende toonbanken wordt warm en/of op te warmen eten bediend: Afrikaans, Indisch, westers.

Private property.

's Namiddags, ondanks de mist - die hangt nu weer hoog aan de bergtoppen - en de nattigheid toch even de benen strekken: een wandeling in de onmiddellijke omgeving van Silverstone Lodge. We stappen - eigenaardig genoeg - een betonnen bergweg op die ... nergens toe leidt. Maar we genieten van de vrijkomende geuren van de natuur en de exotische begroeiing. Terug naar beneden, andere bergweg op - de rode aarde kleeft al aan onze schoenen. Ook deze weg loopt dood, dat wil zeggen: aan een open ingangspoort staat een verroest bord "Private Property F. v.d. Meer". Daarnaast een even onduidelijk bord: "Beware of dogs". Die honden horen we inderdaad blaffen. Dus maar op onze schreden terugkeren. Dan komt een hond aangelopen, achter ons aan. Maar dreigen met een ferme stok in de hand klaart de klus: het mormel komt niet verder dan de grens van zijn territorium, de toegangspoort. Wat voor een misantroop moet hier wonen?

We wandelen nog even de andere kant op. Ontdekken een pittoresk boomstammen-brugje over een beekje. Maar nu genoeg voor vandaag: we (Betty) gaan onze eigen kost klaar maken.

Cause this is Africa.

Of nog niet genoeg. Al een hele dag werkt internet niet: "They are working on the line", is de verklaring. Maar nu - 18u30 - is ook de elektriciteit uitgevallen. Half uurtje later: geen lopend water meer! Je hebt hier best op dit moment geen diarree. Gelukkig hebben we onze waka waka's. Zo zien we nog wat in de pikdonkere duisternis. Kunnen ook niet koken: 't is een elektrisch vuur = design-fout! Na een uurtje gaan we toch even verhaal halen aan de receptie: hoe lang gaan de problemen nog duren? Lakonieke antwoord: "They are working on it but it can take all night, like it can be fixed in ten minutes". Gelukkig zijn de geesten van de voorvaderen met ons. Om 19u37 gaan de lichten plots aan en horen we de WC-spoelbak vol lopen. Gered, we kunnen eten! Wifi blijft uit. Ook dit is Afrika.

Nog is onze dag niet ten einde. Iets voor 21 uur breekt een krachtige donder- en bliksemstorm los. Tientallen en tientallen keren per minuut licht de hemel op. De donder rommelt onophoudelijk, het geluid voortdurend weerkaatst door de bergen. Het regent nu hard. Vanop ons overdekt terras kijken we toe. Onder de indruk. Wat een natuur schouwspel. Na ruim een half uur trekt het onweer weg met nog allerlaatste lichtflitsen en gerommel in de verte. We kunnen eindelijk rustig gaan slapen.