Is de "eetzaal" van hotel Anante ongezellig, dan is ontbijt op het terras ervan een aanrader! Lekker zonnetje, uitzicht op de bergen en de beboste vallei waarin Anante ligt. Er zijn slechtere manieren om je dag te beginnen. Opnieuw valt het op dat dit een hotel is voor rijke Indiërs waarvan de meerderheid blijkbaar slecht Europees gekleed gaat. 't Lijkt wel of ze in pyama naar het ontbijt zijn gekomen. Heel wat anders dan hun armere landgenoten waarvan de vrouwen er in hun kleurrijke sari's altijd op één of andere manier elegant uitzien.
Udaipur: stad met de meren - met enige overdrijving ook wel het Venetië van India genoemd - omgeven door het Aravali gebergte. Maar vooral: één grote verkeerschaos. De smalle bochtige straatjes zijn eeuwen geleden ontstaan voor voetgangers, karren, paarden, ezels, geiten en kamelen. Niet voor auto's, scooters, brommers, riskha's, fietsen en busjes. Nochtans leidt goddelijke voorzienigheid ertoe dat deze verkeersstroom toch vlot beweegt. Ofwel bestaan er mathematische, statistische of stochastische modellen die de continue doorstroom verklaren. Een basisregel is wel: nooit boos of agressief worden. De Indiërs blijven zen bij de warboel en kakofonie van jewelste. Raju dropt ons, temidden van die chaos, aan het stadspaleis.
Udaipurs stadspaleis is het grootste van zijn soort in Rajasthan. Volgens de legende begon Maharadja Udai, stichter van de stad, met de bouw van het gigantische complex precies op deze plek aan het Pichola-meer na een ontmoeting met een heilige eremiet in het bos. De hele geschiedenis van de maharadja's en dit paleis staat trouwens bol van de mysterieuze verhalen, epische veldslagen tegen de Mogols, romantische intriges met af en toe dramatische wendingen. Alles verteld met de nodige verve en achtergrondmuziek door de "audio-guide" die je bij het ingangsticket krijgt.
Van in het paleis krijg je bovendien af en toe prachtige doorkijkjes op de stad en het meer. En het intrieur lijkt zo uit de verhalen van duizend-en-één-nacht geplukt. Dit geheel is een absolute "must-see" in Udaipur.
Drie uur spenderen we hier en nog hebben we niet alles gezien. Maar 't is tijd voor lunch. Op het terras van restaurant-havelli Palki khana, tegenover de ingang van het paleis. Een westers (Grieks!) slaatje eten en wat toeristje kijken.
Raju pikt ons op temidden van het verkeersnest buiten de poorten van het stadspaleis. Ongelooflijk in deze chaos ... geen weldenkend westers chauffeur mag het in zijn hoofd halen om hier zelf te rijden. Ik kom hier alvast niet ook maar in de buurt van een stuurwiel!
In 1710 kreeg de toenmalige Maharadja als bruidschat van de familie van zijn bruid ook 48 maagdelijke begeleidingsdames cadeau. En wat doe je dan als Maharadja. Juist, je bouwt een tuin voor de dames. Saheliyon-Ki-Bari is nu een prachtig park, met lotusbloemen, fonteinen en vijvers, wit-marmeren olifanten en ... vooral veel Indiërs die ons belagen om foto's van ons te nemen. Tot selfies toe! Indiërs zijn bezeten door fotografie. Maar we spelen het spel graag mee! Tijd om terug te keren naar het hotel want vanavond staat - op advies van Raju - "a night on the town" geprogrammeerd.
Op het binnenplein van Bagore ki Haveli, een museum in het centrum van Udaipur, zitten we klaar voor een dans- en muziekavond. Omringd door honderden westerse EN Indische toeristen. Op tapijten op de grond. Optreden van de "volksdans" groep Dharohar!
De muziek van Rajasthan is wervelend en ritmisch. De dansen en de acts zeer verscheiden. Een eerste dans door figuren in prachtige veelkleurige kostuums: de strijd tussen goed en kwaad. Een marionetten-act. Zes danseressen - steeds kleurrijk gekleed - die nu eens een "zittende dans" opvoeren, dan weer vervaarlijk ronddraaien op de tonen van opzwepende muziek. Ten slotte, een danseres met potten op haar hoofd! Eerst twee, dan drie, dan vier ... dan, het lijkt onmogelijk ... tot zes potten, 2 meter hoog, gestapeld op haar hoofd en maar dansen! Publiek en wij zijn laaiend enthousiast. Prachtige belevenis in een overgetelijk decor!
De verkeerschaos 's avonds is of althans lijkt nog veel erger. Om de avond af te sluiten, voert Raju ons naar Raaj Bagh, een restaurant aan het Fateh Sagar meer. We eten een "sizzler" gerecht (geserveerd op een soort steengrill), Betty vegetarisch, ik ook maar met kip. Daarbij een rood Sula-wijntje. Nu romantisch uitkijken over de lichtjes rond het meer en de belevenissen van vandaag "herkauwen"!
