Qutb Minar.
Wie zegt dat je in India niet zelf zou kunnen rijden? De Yamuna Expressway van Agra naar Delhi is een autosnelweg met drie rijvakken in elke richting. Een doorlopende middenberm met planten en prikkeldraad. Ook langs de zijkanten van de snelweg prikkeldraad over de ganse lengte. Vergelijkbaar met een autosnelweg in Europa. Alleen ... de weg is bijna verlaten: weinig auto's, bijna geen motorfietsen en niets van de rest wat de wegen van India onveilig maakt. Is de tol te hoog? Of moeten er gewoon weinig mensen van Agra naar Delhi? We passeren de afslag naar Mathura, "home of lord Krishna" waarop Raju "hare krishna, hare rama" begint te zingen.
Een eind voor Delhi maakt het platteland plaats voor tientallen en tientallen woontorens, al dan niet nog in aanbouw. Minstens twintig tot dertig verdiepingen hoog. En moderne bedrijfsgebouwen. Een heel ander India dan we tot nu toe zagen.
Er hangt een soort mist die de zon helemaal omfloerst. "Heiig" noemt het officiële weerbericht dat. Het schept een zeer bevreemdende, depressieve atmosfeer. We rijden Delhi binnen langs het zuiden ... sloppenwijken ... dan de "gewone" verkeerschaos. Stof alom. Op een rivier lijken dikke, uitgestrekte ijsschotsen te drijven: het is schuim ... vervuiling. Halluciante sfeer.
Gelukkig hebben we nog één bezienswaardigheid op ons programma staan vooraleer in te checken in de Airport Holiday Inn voor de avond en een klein deel van de nacht (terugvlucht naar Brussel om drie uur 's morgens): Qutb Minar. Ten zuiden van Delhi ligt een mooi geheel van wat eens - nog voor de Mogols - het moslim-centrum van Delhi was. Hier staat de eerste moskee ooit opgericht in India, op funderingen van en gebouwd met materiaal van een hindu-tempel. En de Qutb Minar zelf: een ronde, eigenaardige maar fotogenieke toren van 73 meter hoog. Aan de basis 15 meter in doorsnede, bovenaan nog 2,5 meter. Vijf verschillend versierde verdiepingen, elk met een uitspringend balkon. Een "toren van de overwinning" die gebruikt werd als minaret. Plan was om er nog een tweede te bouwen, dubbel zo breed en hoog. Maar dat plan ging niet door: verder dan een deel van het grondstuk is deze tweede toren nooit geraakt.De selfie-stick heeft ook in India zijn intrede gedaan. Tientallen toeristen nemen voortdurend foto's en/of filmpjes van hun oh zo belangrijke IK, met de Qutb Minar als bijkomstig decor.
En hier eindigt onze reis door een deel van India. Blijft nu nog de hele poespas van luchthaven en vlucht. Maar eerst nog onze eindafrekening betalen aan Raju en royaal tippen. Hij stond altijd op elke plek op het afgesproken uur klaar, drong nooit iets op, kwam af en toe met uitstekende suggesties en heeft ons een paar dingen laten zien waar we zonder hem waren voorbij gereden. Een pluim voor hem en "India individueel".
Nabeschouwing.
India is een aanslag op alle zintuigen:
- Ogen: je kijkt hier je ogen uit, zowel naar de vele prachtige tempels en paleizen als naar de kleurrijke sari's als naar de lelijkheid, de "koterijen" en het vuil in de steden en dorpen.
- Oren: overal lijkt er lawaai te zijn. Van het chaotische verkeer, van bleirende hindoe-muziek, van de roep van de muezzin, van Indische toeristen, van alles ... De zeldzame plekken van relatieve stilte en geluiden van de natuur zijn dubbel te apprecieren.
- Neus: van de alom aanwezige rozengeur in hotels, lodges en in Raju's auto ... over de geur van brandende wierookstokjes in en rond de tempels ... tot de stank van uitlaatgassen, rook, verrotting, bergen vuil en open riolen.
- Smaak: zelfs in "non-spicey" gerechten proef je een boel nieuwe smaken ... niet altijd even geapprecieerd door onze westerse smaakpapillen.
- Tastzin: het woestijnzand van Rajasthan elke dag weer voelen plakken aan huid en haar.
India ... 't is een belevenis, een uitdaging, een confrontatie ... een afrader als eerste ervaring voor wie nog nooit buiten Europa is geweest ... een aanrader voor wie avontuur zoekt ... heftig!
India, veel goed karma toegewenst!