Jaipur is Delhi niet.

Dit is India. Dus, vanmorgen ontbijt met Uttapam (soort pannenkoek van rijst en zwarte urad bonen = ben er niet wild van) en Idli (opnieuw pannenkoek van rijst met zwarte linzen = te spicey voor mijn westerse smaak). De krant "Hindustan Times" bloklettert dat het Diwali-feest dit jaar wat minder smog heeft veroorzaakt maar dat de brandweer 493 keer is moeten uitrukken, meer dan dubbel dan vorig jaar ... En dat er helaas weer de onvermijdelijke vuurwerkdoden te betreuren zijn.

Op naar Jaipur vandaag, een rit van zo'n vijf uur. Maar vervelen doe je je niet onder de weg. De uitvalswegen van Delhi zijn groot en breed. Veel verkeer maar al bij al valt het nogal mee. 't Is dan ook een vakantieweek volgens Raju. Toch kijken we verbaasd op wanneer mensen te voet viervaksbanen oversteken. Of wanneer er plots als tegenligger een tractor met aanhangkar, volgeladen met werkmannen - daar achter hangt dan nog een betonmolen - op het uiterst linkse rijvak opduikt (in India wordt wel links gereden, maar toch). Sommige auto's, busjes en riksha's zijn zo volgestouwd dat drie of vier passagiers gewoon buiten hangen. Talrijke motorfietsen en scooters met één of twee passagiers of zelfs met, naast vader-chauffer, nog moeder en twee peuters, laveren overal doorheen. En zelfs als regelmatig spookrijders opduiken schrikt Raju niet. Onvoorstelbaar! En toch ... slechts twee ongelukken - telkens omgekantelde vrachtwagens - zien we onderweg.

 

Lange tijd rijden we door industriële voorsteden. Dan wordt het landelijker. Twintig meter hoge schoorstenen liggen her en der verspreid tussen velden: artisanale steenbakkerijen. De eerste koeien duiken op, langs, op en over de weg. En later een troep apen, en hier en daar een kameel met kar. Of geiten met een herder. De weg doorsnijdt verschillende dorpjes, soms zelfs letterlijk een paar huizen die half afgebroken langs de kant overblijven. Hier en daar is een markt aan de gang. Hoe dan ook is het in de dorpjes altijd en overal een ongelooflijke drukte.

Maar Raju rijdt rustig en onverstoorbaar verder. Hij stelt voor om nog deze middag Amber Fort te bezoeken want eigenlijk rijden we daar toch bijna voorbij. Klinkt goed! Raju zet ons af waar normaal gezien de olifanten staan die je voor 1.100 roepies voor twee personen naar het fort bovenop de rots brengen. De teleurstelling van Raju is groot als er geen olifanten staan. Voor ons niet gelaten: we trekken te voet naar boven. Amber fort is indrukwekkend: een absolute aanrader. Meer een paleis dan een fort, met zijn vier binnenplaatsen en prachtige gebouwen rondom in een originele soort Moors-Indische stijl. D'er is de zuilenhal waar de publieke audienties van de Maharadja plaats vonden. En een nog specialer gebouw met stukjes glas in de muren verwerkt voor privé-audienties, de vertrekken van de harem-dames met rechtstreekse toegang vanuit de slaapkamer van de Maharadja, het sanitair ...

 

Veel, vooral Indische, bezoekers maar door de uitgestrektheid van het complex is dit geen probleem. We worden andemaal "overvallen" door vriendelijke Indiërs die met ons op de foto willen. Ik heb nog nooit zoveel sukses gehad bij (jonge) meisjes! Leuk! Een eindje verder speelt iemand in traditionele klederdracht op een soort sitar. Prachtige snor heeft de kerel.

 

Drie uur wandelen we door het Amber fort complex. Ook de omgeving is spectaculair: op letterlijk alle bergen rondom strekt zich één lange soort "Chinese muur" uit. Als verdediging kon dat tellen. Beneden in de vallei ligt een meertje met daarnaast de saffraan-tuin van het fort. En overal op de berghellingen zie je ruïnes en overblijfselen van tempels.

Maar nu verder naar Jaipur (spreek uit "Djeepoer"). En dat is duidelijk New Delhi niet! Weg de brede lanen en weelderige parken van New Delhi. Hier lijkt de complete chaos te regeren. Het verkeer loopt in de stad volledig vast. Opnieuw een helse kakafonie van claxongeluiden. Hier rijdt geen zinnige westerling zelf! De straat oversteken lijkt levensgevaarlijk maar toch gebeurt het ... talrijk ... maar ja, de Hindoes geloven dan ook in reïncarnatie! De hele stad moeten we door. We kijken onze ogen uit. Wat een bedrijvigheid. Volk, volk, volk!!!

Het Mariott hotel Jaipur ligt buiten de stad. Samen met nog een paar andere westerse hotels en wat bedrijfsgebouwen, geïsoleerd op een kaalgeslagen stuk terrein. Alleen een troep graatmagere koeien en evenveel schurftige honden lopen er rond een paar krotten. Extreme en trieste tegenstellingen kenmerken India!

En tot slot de dag afsluiten zoals we begonnen zijn: uitstekend buffet, avondmaal met als dessert - we zijn ten slotte in India - Doodh ke ladoo, Guiya en Rasmalai. Hmmm...