Namaste (hallo, goedendag), handen samen gevouwen voor de borst en lichte buiging.
Tegendraads als we zijn, bezoeken we Sunset point (Machla Magra) 's morgens. Met de kabelbaan naar boven! De meeste toeristen komen hier 's avonds om de zon te zien ondergaan over het meer. Het uitzicht over Udaipur en het Pichola meer is inderdaad groots. Er ligt echter een wazige sluier (smog?) over de stad. In de verte op een bergtop schimmert het Monsoon paleis, het hoofdkwartier van de slechterik in de James Bond film Octopussy. En de uitgestrektheid van het stadspaleis valt nu pas echt op. Van zo hoog is de stad en het landschap onberispelijk mooi. Het vuil in de straten van de stad zie noch ruik je van hierboven.
We willen terug naar beneden met de kabelbaan en schuiven aan. Maar ... onze kaartjes kunnen niet geknipt worden: er moet eerst een stempel op. Ander kantoortje: stempels met nummers 0224 en 0225. Een electronische display toont 0200. Nog niet aan ons. Dan 0210, ook nog niet aan ons. Maar de kaartjesknipper doet teken dat er nog 2 mee kunnen. Dus wij naar voor, maar nee ... toch niet. Daarop doet de kaartjesknipper teken dat we naar de overkant moeten gaan, zomaar over het pad van de kabelkabines. Hmmm, wat veiligheid betreft zou dit in Europa niet kunnen. Braafjes wachten aan de overkant dus. Maar als de kabelbakjes binnen komen worden deze bestormd door de Indiërs en ... we blijven verweesd achter. Terug naar onze oorspronkelijke kant. De kaartjesknipper kijkt vreemd op. Als hij hoort wat er gebeurd is, krijgt de bewaker aan de overkant een flinke uitbrander! We mogen als eersten in de volgende kabines instappen. Dan pas alle Indiërs ...
Een miscommunicatie met Raju. We willen naar het stadscentrum maar hij brengt ons naar Shilpgram, een soort openluchtmuseum met oude ambachten en - opnieuw - traditionele dansen. Kleurrijk schouwspel. Het lijkt ons dat we sommige danseressen van gisteravond terug zien. Leuk! Verder zijn er huisjes uit de verschillende streken van India te zien. Sommige volledig in leem opgetrokken, andere dan weer alleen met stokken en bladeren van bamboe. Raju vergezelt ons bij onze wandeling - uitzonderlijk - en vertelt hoe op het platteland nog vele mensen op dezelfde manier leven. Zelf herinnert hij zich hoe hij veertig jaar geleden als kleine jongen in eenzelfde hutje woonde, zonder stromend water, zonder electriciteit ...
Hier en daar proberen ambachtslui wat aan de man te brengen: zilverwerk, handgeweven doeken, aardewerk ... D'er is een deel met moderne sculpturen van internationale artiesten. En er is een magiër, Rajkumar, die voor 50 Roepies een aantal trukjes voor ons opvoert. Als ik hem royaal 100 Roepies aanbied (och arme 1,70 EUR) leert hij mij op de koop toe een goocheltrukje. Iets om een kleine dobbelsteen groot te maken... maar hoe het werkt mag ik uiteraard niet verklappen: goochelaars onder mekaar, hé!
En nu terug naar het stadscentrum waar we "ergens" gedropt worden. Maar we moeten maar één lange straat volgen, langs de Clock Tower, doorheen de bazaar met zijn honderden kleine winkeltjes, krochten en ateliers, langs koeien, vuilhopen, verkopers van alles en nog wat, laverend tussen de riksha's en moto's en een stroom aan mensen ... tot aan de ingang van het paleizencomplex. Ha, de rust en de relatieve stilte hier zijn een verademing. Op het grote plein voor het paleis zijn voorbereidingen aan de gang voor wat een koninklijk huwelijk moet zijn, of althans toch van één of andere "hoge piet". Baldakijnen worden opgetrokken, honderden bloemen aangebracht, standbeelden aangesleurd, spots en geluidsinstallaties geïnstalleerd. Maar de toeristen die nu voor de eerste keer naar het paleis komen, worden beroofd van het uitzicht op de gevel en de grootsheid van het paleis.
Dan slaat het noodlot of beter, nee slechter, de reizigersdiarree toe! Bij mij. Nochtans alle voorzorgen genomen: nooit kraantjeswater gedronken, zelfs altijd tanden gepoetst met flessenwater, altijd handen gewassen, geen straateten aangenomen laat staan gegeten. En toch ... onbegrijpelijk. Maar ja, India staat op nummer 2 op de ranglijst van reizigersdiarree landen (na Egypte). Als de eerste crisis over is - ik ben zo gelukkig met een toilet in de buurt! - wandelen we nog even naar de "achterkant" van het paleis. Hier heb je een prachtig uitzicht over het meer. En ondanks af en toe opkomende buikkrampen kan ik er nog van genieten. Maar laten we nu maar terugkeren naar het Ananta-hotel.
Ook Betty wordt geveld! Maar zij heeft maagpijn en zonder in veel details te willen treden: alles moet er uit. Reizen in India: niet altijd eenvoudig. Hopelijk brengen Imodium (om te stoppen) en Enteriphar (om de darmflora weer te herstellen) voor mij de oplossing. En voor Betty???
