Akamas.

In het uiterste noordwesten van Cyprus ligt Akamas, een woest natuurgebied wat je eigenlijk alleen maar met 4 x 4 kan doorkruisen. En dan nog ... We rijden Akamas binnen langs de Baden van Aphrodite. Vandaar wordt de weg onmiddellijk grint, zand, rotsen met diepe voren en grote bulten. En bovendien stijgend! In ski-termen zou je van zwarte piste spreken. In alle bescheidenheid, je moet iet of wat ervaring hebben als 4 x 4 chauffeur, een goede dosis lef, en dan nog ... wat geluk kan nooit kwaad. 

4 x 4.

We hobbelen de eerste paar kilometer rustig voort. Alle bomen en struiken langs de weg zijn spierwit van 't vele stof. De klimmende weg biedt prachtige uitzichten op de zee. Maar niet te veel naar rechts kijken: de weg heeft amper de breedte van onze auto en de afgrond is bijna loodrecht. Hopelijk geen tegenliggers? Een drietal quads versperren de weg. Rustig wachten. Ze snorren verder in een witte stofwolk. Quads zullen we hier nog te veel zien in Akamas. En 't is juist: met een quad kan je dit natuurgebied ook doorkruisen. 

Een enkele tegenligger doemt op, gelukkig bij een breder stuk weg en gelukkig mogen wij links tegen de rotswand rijden. Af en toe stoppen nu, uitstappen, foto's nemen, genieten.

We sukkelen van het rechte pad af, een steile bergwand op. Ongelooflijk diepe kuilen en bulten. Koud zweet breekt me uit. Halfweg de helling bonkt het onderstel van de auto tegen een rots. Gelukkig geen schade maar als de wielen ook nog af en toe gaan slippen besluiten we terug te keren. Eerst in achteruit, zo'n 50 meter. Dan keren in de bocht en terug naar het juiste pad, beneden tegen de rotskust. Wat een adrenaline-boost. 

Even later rijden we toch weer de bergen in. Het vervelende is dat er weinig wegwijzers zijn. Correctie, we hebben er nog geen gezien. Berg op, berg af, vista rechts, uitzicht links. Rode aarde nu, rood stof. En plots dan toch een wegwijzer voor Neo Chorio, een dorpje in het zuiden van Akamas. Volgen maar tot we de keuze krijgen om naar Lara Beach te rijden. Doen we. In vergelijking met het begin van onze rit, is dit - in ski-termen een rode tot blauwe piste. 

Lara Beach. 

Een hoefijzervormige baai met zwart-grijs zandstrand; een zee die alle tinten blauw uitsmeert; witte schuimkoppen op de kantelende golven; hier en daar grote rotsblokken in zee gegooid om het geheel nog fotogenieker te maken. Maar Lara Beach is ook ... schildpadden. Of beter gezegd, van eind mei tot september: schildpadnesten. Tientallen en tientallen plekken zijn afgebakend met een bordje en een soort laag staketsel: nestbeschermers. Soepschildpadden en/of karetschildpadden hebben hier 's nachts een kuil gegraven en er hun lading eieren gedeponeerd. In de hoop op ... nageslacht.

Prachtige plek om te lunchen, nabij een kopergroene rots en in de schaduw want het zand is gloeiend heet.

Langs piepkleine dorpjes aan de rand van Akamas - Inea en Drouseia - en een goede, gebetoneerde weg keren we terug. Latchi - Polis en opnieuw richting Pomos. 

Een paar Cypriotische ezels staren ons na ...

P.S. "Nog nooit gingen zo weinig koffers verloren" kopt de krant De Standaard, vandaag 31 augustus. Net vandaag belt "Securitas Zaventem" over de vermiste koffer van 20 augustus. Of ze die toch nog met de TUIfly vlucht van deze namiddag mogen meesturen? Ja, dat mag. Eindelijk, denk je dan. En wordt die dan nog vanavond bij ons in Pomos afgeleverd? Dat veronderstellen ze. Wait and see ...

TUIfly blinkt uit door afwezigheid.