Over Cyprioten, Aussies en Engelsen.

Vroeg op (6u30) om vijgen te gaan plukken. Een vijgenboom op het perceel grond naast ons - met grote nieuwbouw maar leegstaand - draagt rijpe vruchten. Maar een buurvrouw is reeds pompoenen en vijgen aan 't verzamelen op datzelfde perceel. Hmm, even wachten. Dan stapt de buurvrouw door een smalle doorgang in de scheidingshaag! "Hello" zeg ik, meer om mijn aanwezigheid aan te geven dan als begroeting. "Kaliméra", lacht de vrouw vriendelijk terug. En ze opent een waterkraantje, met aangesloten tuinslang, aan ons huis! Dat voedt en activeert het bevloeiingssysteem van het naast ons gelegen stuk grond. Eigenaardig ... zonder een verder woord gaat de buurvrouw weer verder plukken. Even later komt ze het kraantje dicht draaien EN me een vijftiental vers geplukte vijgen overhandigen. Wat was het woord weer? "Efcharistó, efcharistó, thank you." Gastvrije mensen, die Cyprioten. 

Pomos Museum of Natural History. 

Pomos heeft een "Museum of Natural History". Er is één grote tentoonstellingszaal. De toegangsprijs is 1 € voor volwassenen; kinderen, of ten minste babies, gratis. 't Lijkt gesloten, alles donker binnenin, maar ergens gaat plots een deur open en een vrouw verwelkomt ons. Langs de kantoren mogen we het museum  binnen. Een andere mevrouw overhandigt ons de ingangstickets. Dan snel de lichten aansteken. Er ligt een allegaartje van stenen, rotsen en fossielen, allemaal hier in de buurt gevonden. Maar de echte "toppers" zijn de vele opgezette dieren, ook allemaal te vinden in Cyprus ... behalve dan een prehistorische gier en - heel eigenaardig - een grote kudu, Afrikaanse antilope. Een kleine kudde moeflons is moeten sneuvelen om hier opgezet te staan. Hier en daar mist een beest al eens een oor of is een poot gespalkt met kurk of ligt de kop van een slang gewoon voor het lijf. Opgezette vogels, schildpadden en andere reptielen vervolledigen de menagerie. Helaas, geen afdruk, kopie of zelfs maar foto van het "Idool van Pomos".

Deze morgen wandelden we vanaf Mariza Seaview naar het museum, anderhalve kilometer verder. Nu stappen we richting Pomos centrum, tot aan Chrysta's coffee bar. Klassieke beeld: overdekt terras, twee triktrakspelers en twee toeschouwers, een krantenlezer, een andere Cyprioot die onverschillig in zijn neus zit te peuteren ... Mijn kopje Cyprus koffie zou in België, en zeker in Nederland, als racistisch worden bestempeld.

Aussies.

Langs kerk, kerkhof en hoger op de helling om de grote weg te vermijden, keren we terug. "Kaliméra" aan een vriendelijke Cyprioot voor zijn huis. "Good morning, where are you from?" is het antwoord. 't Blijkt een Aussie, een Australiër te zijn van Turks-Cypriotische oorsprong. Elk jaar komt hij een paar maanden overwinteren, tijdens onze zomermaanden, in zijn vakantiehuis in Cyprus. Zijn vader woonde voor de Turkse bezetting (1974) in het noorden maar heeft later een boerderijtje in het nu Grieks-Cypriotische deel gekocht. Daar staat nu het vakantiehuis van de zoon. En over het Turkse deel gesproken: je zou volgens de Aussie zonder problemen de groene lijn over mogen maar je zou kunnen verplicht worden een extra autoverzekering te betalen ... Wait and see ... Proberen we volgende week. Terug naar "huis" voor lunch: (gekregen) meloen met ham (wel gekocht) en als dessert : kattimepi, een flinterdunne pannenkoek van bloem, olie, een beetje water en suiker en gebakken op een gloeiend hete metalen plaat. 

Farmers and Handicraft Market.

Het oude centrum van Polis heeft wel wat. Een 700 jaar oude olijfboom, verkeersvrije straatjes, oude huizen en veel, heel veel restaurants waar ze - volgens het aantal gedekte tafels te zien - heel veel toeristen verwachten. Die er misschien niet zijn. Wij komen in elk geval voor de maandelijkse Farmers and Handicraft Market in het sjieke polis Herb Garden hotel. Een boer blijkt hier echter in geen velden of wegen te bekennen. En ook wat Handicraft betreft valt het tegen: een zestal standjes van de Engelse gemeenschap op Cyprus. Een kraampje met fudge, eentje met brownie pie, donuts en allerlei soorten brood, eentje met gehaakt handwerk, wat schilderijtjes en nog wat snuisterijtjes allerhande ... in elkaar geknutseld door gepensioneerde Engelsen. Maar het hotel en hun kruidentuin is leuk. Dus ... aperitieven maar. Lou is bang van één van de kelners maar dan weer gecharmeerd van een andere ... Tja.

P.S. Niet dat TUIfly zich zorgen maakt, maar onze ene koffer hebben we nog steeds niet terug. Volgende Brussel - Paphos vlucht is op zondag. Dan ... misschien? Vooral fototoestel missen we. 't Is behelpen met iPhone.