Marsala.
Even ongerustheid gisteren. Bij aankomst op de luchthaven van Palermo schuift een tiental mensen aan bij de “bagagli smarriti” (verloren bagage). Dat belooft! Maar geen probleem: valies van Betty, Evelien en mezelf plus buggy van kleine Lou (14 maanden) rollen netjes van de band.
Vroeg op vandaag! Amper 10 uur en we slurpen reeds een cappucino en espresso in het oude centrum van Marsala. Daarbij een cornetto al pistacchio, een soort croissant gevuld met een pistache-crème. Blijkbaar een lokale specialiteit - zelfs typisch ontbijt op Sicilië - maar echt enthousiast ... hmm, dat nu ook weer niet. Als je langs de ene kant bijt, loopt de pistache er langs de andere kant uit. Maar het kleine centrum van Marsala is best een bezoek waard: kleurrijke lokale vismarkt, charmante piazza della Republica met grote maar binnenin saaie duomo, pittoreske straatjes. Veel Afrikaanse invloeden, zoals de reisgidsen beweren, zien we er toch niet.
We wandelen verder een langwerpig parkje in - Lou profiteert van de kleine speeltuin (schuifaf!) - en we keren dan terug naar het Museo Archeologico di Baglio Anselmo en de romeinse opgravingen. Het museum zelf is top met als hoogtepunt de restanten van een Carthaags schip gezonken tijdens de eerste oorlog tussen Rome en Carthago (241 v. Chr.) en nu tentoon gesteld in een prachtige zaal van een oud wijnhuis. De opgravingen zelf zijn een stuk minder: veel rest er niet meer van de romeinse baden, versterkte torens en dies meer. Het geheel ligt zeer verspreid over een grote vlakte. Maar de zon schijnt, de wind waait aan 40 km per uur vanover de zee (koel!) en de wandeling is leuk.
We keren terug naar “huis” langs de strandweg en stoppen bij pescheria Euroittica voor dorade, pesto en ... een flesje Marsala-wijn. Een secco, aan 8 € ... kan je niet voor sukkelen. Overigens is de “strandweg” niet veel zaaks: strand is er niet tussen Marsala en Villagio Montalto. Bovendien stinkt het er uren in het rond naar ??? Rottend zeewier en algen? Of is dat nu de geur van de middellandse zee?
‘s Avonds nog even terug naar Marsala voor bezoekje aan het recent (2016) opgerichte monument ter ere van Garribaldi en zijn “I Mille”. Op 11 maart 1860 stapte Garibaldi hier aan wal met 1.000 manschappen (zijn “roodhemden”) met de bedoeling de Fransen uit Sicilië te verdrijven. Dat lukte zo snel en zo goed dat het uiteindelijk leidde tot de eenmaking van Italië. De 1.000 namen met hun geboortedatum zijn hier in muren van cortenstaal vereeuwigd.
Wat eerst opvalt wanneer we met onze Fiat Tipo naar het zuiden rijden, is het landschap: totaal anders dan het vlakke zuid-oosten waar alleen de Etna het landschap domineert. Hier liggen vele hoge rotsklompen verspreid over de vlakte, elk honderden meters hoog. Op één ervan, de ruïne van een kompleet verlaten dorpje.
Veel tijd voor sightseeing rest er ons echter vandaag niet: aankomst in Villagio Montalto, tegen Marsala, huis (Villa Rita - Marsala) “in bezit nemen”, inkopen doen en ... tijd voor het avondeten, buiten op het terras! En om alvast in de sfeer komen: met een Siciliaans rood wijntje, een Nerello Mascalese !
Marsala.
Vroeg op vandaag! Amper 10 uur en we slurpen reeds een cappucino en espresso in het oude centrum van Marsala. Daarbij een cornetto al pistacchio, een soort croissant gevuld met een pistache-crème. Blijkbaar een lokale specialiteit - zelfs typisch ontbijt op Sicilië - maar echt enthousiast ... hmm, dat nu ook weer niet. Als je langs de ene kant bijt, loopt de pistache er langs de andere kant uit. Maar het kleine centrum van Marsala is best een bezoek waard: kleurrijke lokale vismarkt, charmante piazza della Republica met grote maar binnenin saaie duomo, pittoreske straatjes. Veel Afrikaanse invloeden, zoals de reisgidsen beweren, zien we er toch niet. We wandelen verder een langwerpig parkje in - Lou profiteert van de kleine speeltuin (schuifaf!) - en we keren dan terug naar het Museo Archeologico di Baglio Anselmo en de romeinse opgravingen. Het museum zelf is top met als hoogtepunt de restanten van een Carthaags schip gezonken tijdens de eerste oorlog tussen Rome en Carthago (241 v. Chr.) en nu tentoon gesteld in een prachtige zaal van een oud wijnhuis. De opgravingen zelf zijn een stuk minder: veel rest er niet meer van de romeinse baden, versterkte torens en dies meer. Het geheel ligt zeer verspreid over een grote vlakte. Maar de zon schijnt, de wind waait aan 40 km per uur vanover de zee (koel!) en de wandeling is leuk. Strand?
We keren terug naar “huis” langs de strandweg en stoppen bij pescheria Euroittica voor dorade, pesto en ... een flesje Marsala-wijn. Een secco, aan 8 € ... kan je niet voor sukkelen. Overigens is de “strandweg” niet veel zaaks: strand is er niet tussen Marsala en Villagio Montalto. Bovendien stinkt het er uren in het rond naar ??? Rottend zeewier en algen? Of is dat nu de geur van de middellandse zee?Na de lunch joggen Evelien en ik opnieuw naar het “strand” en lopen dan naar het oosten, de richting van Mazara del Vallo uit. Hier lijkt er wel een soort strand te zijn: een tiental meter breed, bruin ruw zand doorspekt met wier. Geen toeristen. Wel strandbars met stoeltjes en parasols maar ... die zijn nu allemaal nog dicht en verlaten. Te vroeg op het seizoen zeker.
‘s Avonds nog even terug naar Marsala voor bezoekje aan het recent (2016) opgerichte monument ter ere van Garribaldi en zijn “I Mille”. Op 11 maart 1860 stapte Garibaldi hier aan wal met 1.000 manschappen (zijn “roodhemden”) met de bedoeling de Fransen uit Sicilië te verdrijven. Dat lukte zo snel en zo goed dat het uiteindelijk leidde tot de eenmaking van Italië. De 1.000 namen met hun geboortedatum zijn hier in muren van cortenstaal vereeuwigd.Maar genoeg geschiedenis voor vandaag. Tijd voor een aperitiefje in een vinoteca in het oude centrum van Marsala. Salute!