Selinunte.

Het grootste archeologische park van Europa ligt in Sicilië: Selinunte! Naar goede gewoonte zijn we één van de eerste bezoekers van de dag. Tickets kopen, maar voor 6 € per persoon krijg je wel geen plannetje van de site. Zou dat er trouwens wel zijn? Net voorbij de ingang staat een bord met een QR-code. Even scannen met een smartphone en 3,49 € betalen voor de selinunte-app en je kan op stap. In zwaar geaccentueerd Engels krijg je degelijke uitleg maar de tekst in de app lijkt nergens op. Zoals bij voorbeeld de tekst “Does it visit afoot”? (Je kan je ook laten rondrijden in een golfkar-treintje - “Does it visit with the shuttle?”). Wegwijzers zijn schaars in het park maar het te volgen circuit. wijst zichzelf toch min of meer uit.

Na de ingang naar rechts voor de oostelijke en mooiste tempel van de site, de tempel van Hera heropgebouwd in 1957. Maar eigenlijk weten we niet meer aan welke god elke tempel was toegewijd. Daarom wordt iedere tempelruïne geïdentificeerd door een letter van het alfabet (“E” is de tempel van Hera, dorische stijl). Je kan niet alleen rond maar ook door de tempel wandelen, in tegenstelling tot de tempel van Segesta waar je alleen maar rond kon stappen.

Van hieruit zie je in de verte op een plateau de Acropolis liggen met de zee als achtergrond. 

Naast tempel “E” liggen de overblijfselen van nog twee andere tempels die parallel met de eerste moeten gestaan hebben. Tempel “G” was vermoedelijk toegewijd aan Zeus en bedoeld om de grootste van de drie te worden maar nooit afgeraakt want ... vernietigd in 409 voor Christus tijdens de oorlog met Carthago. Dat kan je trouwens zien aan de kolommen die nog mooi rond zijn zonder enige groef-bewerking. Die werd pas aangebracht nadat de kolommen recht stonden en het dak kon gelegd worden.

Iets verderop is het museum. De ingang ervan wordt blijkbaar tijdelijk ingenomen door een congres van architecten. Een mevrouw van het museum maakt zich daarover behoorlijk druk: haar “turisti” aarzelen om het museum binnen te gaan en dat kan niet. Het museum is klein maar mooi en het is er koel! 

We wandelen nu een flink eind, eerst bergaf en dan weer bergop naar het plateau met de Acropolis en de oude stad. Een team archeologen is hier nog steeds bezig met de aarde om te woelen. Wij wandelen over en door de ruïnes, op de voet gevolgd door een straathond. En nemen volop foto’s.

De site is tegelijk natuurgebied: ‘t is leuk stappen langs acacia’s in bloei, mimosa; zelfs wilde artisjok en venkel zien we. Voor de Acropolis staat een karretje waar “granite” - een soort sorbet typisch voor Sicilië - verkocht wordt. Alhoewel “verkocht”? David en ik gaan ostentatief bij het karretje staan maar de verkoper is te druk bezig met een telefoongesprek. Even wachten? Nee! Ook na het gesprek eist de smartphone alle aandacht op! De verkoper negeert ons compleet. Dus helaas geen “granite” voor ons ... 

Lou heeft een moeilijke dag, nog moe van gisteren? Dus houden we het hiermee voor bekeken en wandelen terug naar de uitgang. We hadden nog de ruïnes van heiligdommen kunnen bekijken, nog verder gelegen dan de Acropolis maar de 3,5 km die we nu hebben gewandeld volstaan ruimschoots.

Op weg terug naar villa Rita worden we op amper 100 meter van ons huis gestopt door een wegafsluiting en politie. Ongeluk gebeurd. Een vijftigtal meter verder liggen twee motorfietsen dwars over de weg. Jaja, het verkeer in Sicilië ... Klein omwegje nodig om terug thuis te raken. Vanavond inktvis met feta, munt, paprika en couscous op het menu.