Una giornata di riposo.
“Una giornata di riposo”, rustdag in Sicilië op deze 21 juni, de langste dag van het jaar. Een giornata di riposo voor ons althans, dat hebben we zo beslist. Geen rustdag voor de Sicilianen. We kiezen er voor om ‘s ochtends opnieuw Mazara del Vallo te bezoeken. Ligt maar op 17 km van ons vakantieverblijf.
Deze keer rijden we naar de haven en ... belanden langs de verkeerde oever van de Fiumara Màzaro (de rivier die in Mazara in zee uitmondt), te midden van kranen, oude boten en een scheepswerf. Rechtsomkeer maken, een brug over. Nu zitten we goed: we parkeren op de grote parking bij het begin van de Lungomare Mazzini, naast een paar caravans die duidelijk niet van toeristen zijn. Zigeuners?
We wandelen vanaf de monding van de rivier langs de kade naar de stad toe. Vissersboten, de scheepswerven aan de overkant, scheepswrakken ... we kijken onze ogen uit. Plots merken we beneden in het water van de riviermonding een zeemonster. Een gigantische opgezwollen kop, opengesperde muil met tanden en een reuze-oog. Een passerende gepensioneerde vertelt ons - een beetje smalend, “Die domme toeristen” zien we hem denken - dat het om de kop van een tonijn gaat. Daarmee kunnen vissers niets aanvangen. De kop van gevangen tonijn wordt er afgehakt en gewoon overboord gekieperd.
Iets verder is een overdekte vismarkt, een mannen-aangelegenheid blijkbaar. Veel Noord-Afrikaans uitziende vissers en/of visverkopers. Ruim aanbod van grote garnalen, kleine haaien, dorade, rouget ... Iets verder op de kade meert een klein visserssloepje aan. Onmiddellijk staan een tiental mannen klaar om de verse vis te kopen en in ontvangst te nemen. Wat een bedrijvigheid!
Op de Piazza della Republica is het tijd voor cappuccino met een dolce. Plots komt een oude kerel met driewieler en daarop een geluidsinstallatie gemonteerd, het plein opgefietst. De lokale dorpsgek? Italiaanse liedjes schallen over het plein terwijl hij enthousiast rondjes draait en wuift naar zijn publiek. Raar, maar leuk! De muziek past bij het decor. En na 10 uur gaan geleidelijk aan toch wat meer rolluiken open om juwelierszaken, schoenwinkels of kleerwinkels te onthullen. Maar veel volk is er nog altijd niet ... Hoe bedrijvig de haven, zo leeg blijft de kasbah.
Zeemonster.
Deze keer rijden we naar de haven en ... belanden langs de verkeerde oever van de Fiumara Màzaro (de rivier die in Mazara in zee uitmondt), te midden van kranen, oude boten en een scheepswerf. Rechtsomkeer maken, een brug over. Nu zitten we goed: we parkeren op de grote parking bij het begin van de Lungomare Mazzini, naast een paar caravans die duidelijk niet van toeristen zijn. Zigeuners? We wandelen vanaf de monding van de rivier langs de kade naar de stad toe. Vissersboten, de scheepswerven aan de overkant, scheepswrakken ... we kijken onze ogen uit. Plots merken we beneden in het water van de riviermonding een zeemonster. Een gigantische opgezwollen kop, opengesperde muil met tanden en een reuze-oog. Een passerende gepensioneerde vertelt ons - een beetje smalend, “Die domme toeristen” zien we hem denken - dat het om de kop van een tonijn gaat. Daarmee kunnen vissers niets aanvangen. De kop van gevangen tonijn wordt er afgehakt en gewoon overboord gekieperd.Iets verder is een overdekte vismarkt, een mannen-aangelegenheid blijkbaar. Veel Noord-Afrikaans uitziende vissers en/of visverkopers. Ruim aanbod van grote garnalen, kleine haaien, dorade, rouget ... Iets verder op de kade meert een klein visserssloepje aan. Onmiddellijk staan een tiental mannen klaar om de verse vis te kopen en in ontvangst te nemen. Wat een bedrijvigheid!Kasbah.
We zijn wel benieuwd of de Kasbah nog steeds zo verlaten is als op zondag. Jawel! Maar het is dan ook nog geen 10 uur ‘s ochtends! Toch is het leuk om opnieuw te flaneren in de smalle straatjes, de beschilderde rolluiken te bewonderen en/of de vele geglazuurde keramiek afbeeldingen op de gevels te bestuderen. Die beelden allerlei ambachten uit: leerlooiers, kleermakers, wijnboeren ...
Op de Piazza della Republica is het tijd voor cappuccino met een dolce. Plots komt een oude kerel met driewieler en daarop een geluidsinstallatie gemonteerd, het plein opgefietst. De lokale dorpsgek? Italiaanse liedjes schallen over het plein terwijl hij enthousiast rondjes draait en wuift naar zijn publiek. Raar, maar leuk! De muziek past bij het decor. En na 10 uur gaan geleidelijk aan toch wat meer rolluiken open om juwelierszaken, schoenwinkels of kleerwinkels te onthullen. Maar veel volk is er nog altijd niet ... Hoe bedrijvig de haven, zo leeg blijft de kasbah.Rustdag, dus nu terug naar “huis” voor een namiddagje zwembad onder de stralende zon van Sicilië.
En omdat we tegen de avond uitgerust zijn, gaan we aperitieven in Marsala en pizza eten in “Baglio dei Mille”. Een baglio is overigens de naam voor een huis met binnenplein. Voor mij een Pizza Baglio dei Mille met - uiteraard - mozarella maar ook kerstomaatjes, garnalen, peterselie en “bottarga”. Dat laatste ingredient is visseneitjes, in de kuit van de vis gezouten, dan tussen twee planken geperst en ten slotte gedroogd. Hmmm ...
Morgen op naar Selinunte.