Over vuilnis en een steengroeve.

Vuilnis.

Sinds we in Sicilië zijn, worstelen we met vuilnis, ondanks de “mooi schoon” internet-site van Marsala  In principe wordt hier selectief opgehaald, MAAR ...

1. Er moet gesorteerd worden, maar de vuilniszakken voor groen-afval zijn de zakjes waarin in de winkel je groenten of fruit wordt verpakt, dus klein! Hoewel, je zou ook speciale zakken kunnen kopen?
2. Idem ditto voor papier en karton.
3. Wat met drank- en blikverpakkingen moet gebeuren snappen we niet maar je moet ze wel sorteren.
4. Het is redelijk onduidelijk wat, wanneer wordt opgehaald ondanks de online kalender.
5. En ten slotte slingert afval overal langs de weg. In de buurt van Mazara en Selinunte zie je zelfs regelmatig drie, vier afvalcontainers bedolven onder de vuilzakken. En die bergen groeien dagelijks in de lengte en de hoogte aan!

Resultaat: bijna elke dag zetten we vuilnis buiten om het ‘s avonds weer binnen te halen. Maar erger: we krijgen sterk de indruk dat Sicilië - of althans deze streek - gewoon vuil is, met één belangrijke uitzondering: de toeristische sites en het oude centrum van stadjes! 

Steengroeve.

In het verlengde van ons bezoek aan Selinunte gisteren, willen we nu zien waar al die bouwstenen voor tempels, steden en Acropolis vandaan komen. Van de Cave di Cusa, een steengroeve op zo’n kleine 20 km van Selinunte. Om 9 uur zijn we er de eerste en voorlopig enige toeristen. We parkeren naast een afvalberg op de officiële parkeerplaats. Toegangsprijs is 2 € per persoon ... tenzij je eerder Selinunte hebt bezocht en je ticket kan tonen. Dat kunnen we helaas niet: onze tickets van gisteren liggen in de vuilnisbak in villa Rita. Maar de vriendelijke mevrouw aan de ingang is tolerant: als we een foto van Selinunte kunnen tonen is het OK. En dat kunnen we! Bedankt, vriendelijke Siciliaanse mevrouw.

De steengroeve is in 409 voor Christus al even plots verlaten als Selinunte zelf. Resultaat: je ziet er nog waarmee en hoe arbeiders en slaven toen bezig waren. Grote ronde rotsblokken liggen her en der verspreid. Van een paar zie je duidelijk hoe ze uit de rots zouden zijn gehaald. Bovendien is de 1,8 km lange steengroeve ook grotendeels ingenomen door de natuur. Gelegenheid tot een leuke natuurwandeling in de eeuwenoude steengroeve met opnieuw veel foto-opportuniteiten. 

Castelvetrano.

Volgens onze acht jaar oude reisgids, is het historisch centrum van dit dorpje in de buurt van Selinunte de moeite waard. Maar om er te geraken, trotseer je eerst de drukke toegangswegen met bergen afval langs de straat. Is hier een staking gaande of zo? Daarna rij je door al even hectische smalle straatjes op zoek naar een parkeerplaats. Bijna niet te vinden! We ontdekken een zo goed als lege parking, vlak bij het centrum. Betalend, en dat betalen kan alleen via een smarphone-app. Downloaden, gegevens invullen en nog meer gegevens invullen ... we geven het op. Dan maar risico nemen en niet-betalend parkeren? Gelukkig ontdekken we even verder een kleine parking waar je een uur gratis kan parkeren. En dat uur is ruimschoots voldoende om het zakdoek-grote Centro Storico te bekijken. Het Umberto I plein met aanpalende Piazza Carlo D’Aragona is pittoresk en speciaal. Maar de enige bar met terras is gesloten. Ook geen drankgelegenheid in de omringende drukke straatjes. Auto’s overal. Dus houden we het hier voor bekeken. Weg zijn wij. 

Salemi.

Salemi ligt dan weer een half uurtje verder, geplakt tegen een berghelling. Ook hier opnieuw parkeerproblemen. Dit stadje is - althans wat betreft het historisch centrum - heel wat rustiger en grotendeels verkeersvrij of -luw. De smalle straatjes doen hier inderdaad wat Arabisch aan. Alles is statig en netjes. Maar er zijn geen toeristen en zelfs zo goed als geen lokale bevolking op straat. Helemaal bovenaan de berghelling, op het centrale plein, ligt de ruïne van de kerk - ingestort na de aardbeving van 1968 - tegenover de kasteelruïne. Het plein lijkt ons ruimer, opener en specialer zonder de kerk. De gestabiliseerde restanten geven het geheel een extra cachet. En de bar op dit plein is wel open! Ze serveren er echter alleen Belgisch bier, Grimbergen. Geen Italiaans bier met als verklaring “Italianen zijn geen bierdrinkers”. Dan maar een Corona, Mexicaans biertje gedronken, compleet met limoen in en zout aan de flessenhals. 

We dalen terug af door de oude stad. Nog een hongertje. Arancine in een volgende bar lossen dat probleem op. De terugrit naar “huis” loopt door een golvend landschap van wijngaarden en velden van olijfbomen, spijtig genoeg één keer ontsierd door ... een grote officiële vuilnisbelt.

Vanavond blijken onze buitengezette vuilniszakken natuurlijk niet opgehaald EN bovendien opengescheurd door straathonden. Alles dus maar weer samen geraapt in nieuwe zakken en binnen gehaald. 

Sicilië en vuilnis: een raadsel ... wij geven het op!