Enneagram.

Toevallig ontdekt David op Google Maps, satteliet view, een stadje, dicht bij Kozana (+/- 20 km) met een grondplan in de vorm van een negenpuntige ster, een zogenaamd enneagram. En zo belanden we opnieuw in Italië, in Palmanova! De regen van gisterochtend is vergeten.

Palmanova is een vestingstadje uit de 16 eeuw, gebouwd door de Venetianen als verdediging tegen de Turken. Zowel de binnenste als buitenste wal zijn perfect bewaard gebleven, inclusief de drie smalle (één auto breed) toegangspoorten - op een andere manier geraak je met de auto niet in de stad. De straten lopen als een spinnenweb: naar het centrum toe of evenwijdig rond de Piazza Grande. En dat centrale plein is echt groot met uniforme gekleurde gevels helemaal rond, met een kathedraal met kleine toren - die mocht niet boven de vestingmuren uit steken - en wit marmeren beelden aan elke straathoek van het plein. Terrasjes van bars en restaurants vervolledigen het beeld. Wat is het plein prachtig op deze zonnige zondag. Wat een sfeer: veel “locals”, weinig toeristen ... dit onontdekt pareltje ligt buiten de grote toeristische routes.

Na onze ochtendlijke espressso of latté - appelsap met een koekje in de vorm van een enneagram voor Lou - wandelen we naar de Porta Undine. Vandaar zijn twee wandelcircuits aangeduid: de “Annello misto panoramico” van 5,7 km en de “Annello alto dei rivellini”. We doen een stukje van de “panoramico”: van de Porta Udine naar de Porta Cividale (de derde is de Porta Aquileia of Porta Marittima). Heel speciale wandeling die mooie uitzichten biedt op de historische toegangspoorten maar ook volledig in de natuur loopt: de vestingswallen zijn hier en daar weelderig begroeid, op andere plaatsen zijn het uitgestrekte bloemenweiden. Woorden schieten hier te kort ... andermaal moeten de foto’s spreken.  Weze nog gezegd dat we ons biertje op de Piazza Grande na de wandeling dubbel en dik hebben verdiend.

Na de middag snuiven we “thuis”, dat wil zeggen in “vila Eva” nog even de sfeer van Slovenië op. Luieren aan het zwembad, boek lezen (“De nieuwkomers” van de Sloveense auteur Lozje Kovačič), koffietje drinken op een hotel-terras met uitzicht op de valleien van Brda, avondeten op ons eigen terras met een Rebula-wijntje van de druivenstokken die ons omringen, de duisternis zien invallen over de heuvels ...