Gonjače, Krčnik ... San Floriano del Collio.

Reizen met Lou, een kleuter van iets meer dan 2 jaar, is vroeg opstaan. ‘t Is amper 6u15 als ze uitgerust en monter aan ons bed staat. We gaan joggen: Evelien met Lou in de buggy, ik er achteraan. 

Gonjače.

We lopen naar Šmartno, zwaar: 2,3 km stijgend. Maar wat een geuren ... en vogelgeluiden ... en panorama’s. Verder, nog 2 km, naar Gonjače, een dorpje met een uitkijktoren op een bergtop. Opnieuw stijgend, langsheen de wijngaarden, perzikbomen, kersenbomen, abrikozenbomen, olijfgaarden ... met felle tegenwind, maar om 7u07 staan we aan de top. We beklimmen de 145 treden hoge toren ... een beetje beangstigend met die harde wind. Het 360° uitzicht is natuurlijk wel de moeite.  Er is een monument voor de gesneuvelden uit de eerste wereldoorlog. Om deze hoogte is zwaar gevochten door Oostenrijk en Italië. En nu is dit Slovenië ...

Terugkeer is grotendeels bergaf. Bovendien vindt Evelien een kortere weg: steil de helling af, over een kiezelpad, met buggy, Lou en al. Terug in Kozana roept een oude Sloveen ons “Bravo, bravo!” toe. Hvala (dank u)!

Krčnik.

Zo’n 12 km van ons vakantiehuis ligt, Krčnik, voluit “Naravni spomenik Krčnik, soteska z naravnim mostom” wat betekent “natuurlijk monument Krčnik, kloof met natuurlijke brug”. Dat zegt het allemaal: de Kožbanjšček-river heeft hier in het karst-gebergte een 40 meter lange kloof uitgegraven, tot 6 meter diep en hier en daar maar een halve meter breed. En er is een natuurlijke brug, geboetseerd door het water van de rivier. De kloof ligt in een verlaten, beboste streek ... geen toeristen: we zijn er helemaal alleen. Op de terugweg passeren we een vergeten, grotendeels overwoekerd monument voor gesneuvelden van het Sloveens bevrijdingsfront uit de tweede wereldoorlog. Op deze plek - grondgebied Kožbana - zou in juli 1944 een verkiezingsbijeenkomst hebben plaats gevonden van Sloveense partizanen. Fotogenieke plaats.

Dobrovo.

In Dobrovo willen we het renaissance kasteel uit 17de eeuw bezoeken. Het lijkt open maar verlaten. Op het gelijkvloers is een restaurant, een lege hal en een trap naar boven. Naast de trap hangt een bordje met inkomprijzen (3 € voor een volwassene) maar er is niemand te bekennen. Na wat rond drentelen, besluiten we toch de trap te nemen. We komen in een half donkere centrale zaal. Twee mannen zijn stoelen aan ‘t schikken. Ze zijn bereidwillig: één van hen steekt alle lichten aan, de andere laat ons betalen. Hij heeft Betty en mij automatisch als “gepensioneerd” getaxeerd: aan halve prijs! Er zijn wat muurschilderingen, wat archeologische vondsten, wat oude muntstukken, een lege zaal onder de hanenbalken ... allemaal niet veel zaaks. 

‘s Namiddags rijden we nog even naar Gonjače: Betty moet toch ook de uitkijktoren zien. In vergelijking met deze morgen is de harde wind gaan liggen. Het uitzicht is nog altijd even spectaculair. Aan de horizon tekenen zicht nu inktzwarte donderwolken af. 

San Floriano del Collio.

Ons vakantiehuis ligt op de rand van een vallei met wijngaarden op beide hellingen. Aan de overzijde ligt Italië: San Floriano del Collio, pittoresk van op ons terras te zien. Het dreigende onweer belet ons niet om de grens over te steken en tot daar te rijden. Er staat een file Italiaanse auto’s aan het laatste tankstation in Slovenië. Een liter Euro 95 is hier 18 % goedkoper dan in Italië.

Inderdaad, San Floriano del Collio is een leuk, klein dorp met tal van wijndomeinen, geschikt voor recepties en “matrimoni”. Helaas, geen enkel cafeetje open. Dan maar terug naar huis voor aperitief op ons terras met een rosé schuimwijn van het “villa Eva” wijndomein.

Na zdravje.🥂 

23 juni 2019, correctie: aan de overzijde van de vallei met ons vakantiehuis ligt NIET San Floriano delle Collio maar wel Cerovo, nog steeds Slovenië. Daarachter pas is San Floriano, Italië.