Dorpjes van Brda.
24 juni 2019.
Overigens is dit een lui dagje. In de voormiddag een koffietje gaan drinken in Gornje Cerovo (“hoog” Cerovo, d’er is ook Dolnje Cerovo ... juist: laag Cerovo). Pittoresk dorpspleintje met café en schaduwrijk terras.
In de namiddag rijden we tot Sabotin, een 600+ meter hoge bergtop waar in wereldoorlog I zwaar gevochten is tussen Duits-Oostenrijks-Hongaarse troepen en Italiaanse tegenstanders. En waarvoor? Om nu Sloveens grondgebied te zijn ... Je kan er nog resten van loopgraven en tunnels in de rotsen zien en wat obussen. De site, met restaurant en groot terras, is verlaten: geen toeristen, niemand! Onderaan Sabotin ligt Solkan, een voorstad van Gorica met een pittoreske spoorwegbrug met bogen ... de grootste stenen boogbrug ter wereld ... maar er is geen evidente plaats om er een foto van te nemen.
Rest van de dag: zwembad, lezen, landschap overschouwen, risotto met zalm eten, wijntje drinken.
25 juni 2019.
De 5 kilo perziken die we een paar dagen geleden aan een kraampje langs de weg kochten (5 €) zijn bijna op. Dit moet dus onze laatste dag in Slovenië zijn: wandeling vanaf ons vakantiehuis in Kozana naar Biljana, een kleine 2 km enkel. Maar er ligt een diepe vallei tussen beide dorpjes. Bovendien zit de temperatuur om 9 uur al flink boven de 25° C. ‘t Wordt dus puffen, blazen en zweten. Het landschap is andermaal prachtig met zicht op verschillende dorpjes, alle op de top van een heuvel: Kozana, Šmartno, Medana ...
En dan, na een steile afdaling in de brandende zon, en een beklimming grotendeels in een schaduwrijk bos: de beloning: Biljana, een ongerept dorpje in Brda, Slovenië. Niet toeristisch, geen bar/café, geen winkel. Rustig, kalm, bijna uitgestorven. Een oude mevrouw in het zwart en met een kruk smelt voor de charmes van Lou. Een andere dame wandelt rustig met een mand vol pas geplukte lavendel door de straat. Voor de rest, niets, niemand ... hoewel alle huizen er bewoond lijken. Heel leuk dorpspleintje; een kerkje met resten van een fresco en één biddende gelovige ... Was het niet van de hier en daar geparkeerde auto’s, je zou denken dat de tijd in Biljana echt is blijven stil staan.
Terug naar Kozana. Als beloning: cappuccino met croissant in “Dvor” (zie blogpost van 18 juni 2019).
Dan is het echt tijd om de pakken te maken en terug te keren naar België ...
Met een beetje spijt in het hart maar vooral opgetogen om de ontdekking van een nieuw, prachtig land, met vriendelijke mensen ... Slovenië ... waar we ons echt dobrodošli (welkom) voelden. En er zijn nog zoveel dingen in Slovenië die we niet hebben gezien ...
26 juni 2019 - Epiloog.
Overnachten in een klein dorpje in Beieren heeft ook nog iets. Samerberg ligt er deze morgen heel vredig en stil bij. Kinderen wandelen rustig tussen de typisch Beierse huizen naar school. Nog wat foto’s nemen en dan 900 km de auto in ... naar huis.
