Kava.

6u30 - Een eenzame roeier op “jezero Bled” (het meer van Bled). Zowat de enige eenzaat op dit moment. Talrijke joggers, en nog meer wandelaars, jong en minder jong, doen al een “rondje meer”, begeleid door de zang van Sloveense vinken: šjušjkewitžj. Aan het roeicentrum warmen de eerste roeiers zich op. En zowaar ... op de terassen van hotels verschijnen vroege gasten al voor hun eerste Kava van de dag. 

Leuke jogging - 6 km!

Vintgar.

De Vintgar kloof ligt op zo’n 4 km van Bled. Daar trekken we deze morgen naar toe, vroeg (9 uur) want het kan er zeer druk zijn. Een veertigtal auto’s staan al op de parking bij de ingang van de kloof. Tien euro per persoon en we zijn vertrokken: langs een 1,6 km lang pad wat een paar meter boven het water loopt, of beter gezegd: “hangt”. Het grootste deel van de wandeling is immers over houten loopbruggen die tegen de rotsen geplakt lijken. De Radovna rivier kolkt en borrelt, stort zich stroomversnellingen, loopt onder een oude spoorwegbrug door en duikt ten slotte via de Slap Šum (= Šum waterval) 15 meter de diepte in. De wandeling is gemakkelijk en levert tal van mooie natuurfoto’s op. Maar de menselijke drukte neemt toe: bij de terugtocht zien we in de tegenrichting beginnende files van nieuw aangekomen wandelaars. Op de parking worden nu hele busladingen toeristen gedropt. Er vroeg bij zijn is hier inderdaad de boodschap.

Terug naar Bled zoeken en vinden we een grote Spar-supermarkt. Maar eerst ... tijd voor onze eerste Kava van de dag, op een terrasje voor de supermarkt. 

In deze Spar vinden we alles wat we nodig hebben voor lunch en diner, inclusief wijn uit Slovenië! De zelf klaar gemaakte, simpele lunch op het terras voor Vila Mila is de beste lunch die we hier al gegeten hebben.

Bohinj.

Er is hier nog een meer in de buurt, op 20 km van Bled: Bohinj. Daar rijden we ‘s namiddags naar toe. In het groene berglandschap van het Triglav National Park, met hooiweiden en bossen en schaarse maar heel propere dorpjes. Over hooi gesproken: elke zichzelf respecterende boer in Slovenië heeft minstens een paar Kozolecs staan. Een Kozolec is een eigenaardig soort hooirek: een constructie met een dakje, een meter of zo breed en een paar meter hoog met lange horizontale balken met daartussen grote gleuven (zie foto). De wind in de valleien heeft vrij spel in zo’n Kozolec en droogt het hooi terwijl het dak er voor zorgt dat het hooi niet opnieuw nat wordt.

Velen vinden het meer van Bohinj mooier dan dat van Bled. Het is zeker ongerepter en minder toeristisch maar wandelmogelijkheden zijn er beperkter. En tussen het wandelpad en het meer ligt een straat; niet zoals in Bled. Er is geen eilandje in het meer, geen evidente uitzichtpunten ... wij verkiezen Bled.

Blejski grad.

Nog is onze pijp niet uit. Terug in Bled, klimmen we 130 meter, gelukkig via trappen en door het bos (schaduw!) naar het kasteel, Blejski grad, waar het opnieuw tijd is voor twee kava’tjes en een “Kremna rezina”. Dat laatste is een soort vierkante roomcake, typisch voor Bled. Smaakt een beetje zoals een tompouce. 

In het kasteel is het een allegaartje van kleine tentoonstellingen: over boekdrukkunst, over honing, over smeden in de kasteelsmidse, over het kasteel zelf, over natuurproducten, over wijn uit de streek. Een als monnik verklede Sloveen begroet ons zeer hartelijk in de wijnkelder en stelt zich voor als Andrej. Een naamgenoot van mij! Volgens Andrej heet de helft van de Sloveense mannen Andrej: “Slovenië is een klein land, geen plaats voor veel namen” is zijn wat absurde humor. 

‘t Is toeristisch druk in het kasteel. Behalve van het panorama over het meer genieten, doen we ook aan “mensje kijken”.

Nu afzakken (bijna letterlijk) naar Vila Mila. Voor een zelf klaargemaakt diner (door Betty althans) en een Sloveens wijntje. Geen Kava, want dat is “koffie” in het Sloveens.

Nog wat na-mijmeren over onze dag, starend naar de volle maan. 

Vuur vliegjes dansen om ons heen ...