Sveta Gora.

22 juni 2019.

Deze nacht is onze extragast, David, gearriveerd via de luchthaven van Venetië, met huurauto. 

De zon schijnt niet altijd in Brda, Slovenië. Vandaag vanaf 10 uur niet meer. Het regent. Net toen we beslist  hadden om Sveta Gora te bezoeken, een bedevaartsoord op de top van een 682 meter hoge, zogenaamd “heilige berg” boven de vallei van de Soča rivier (Isonzo in het Italiaans). Het regent dat het giet wanneer we bij de basiliek van Maria ten Hemelvaart aankomen. Door de regen en de mist is er niet zoveel van de omgeving te zien. In de kerk zitten in doodse stilte een vijftigtal, voornamelijk vrouwen in meditatie te bidden. Een tiental personen schuift aan om te biechten. We schuilen voor de regen in de cafetaria tegenover de kerk. Zicht op de vallei? Grotendeels verscholen in regen en mist. Wandelaars die - aan hun uitrusting te zien - een flinke bergtocht hadden gepland, houden het voor bekeken en kruipen terug in hun auto.

View from Sveta Gora - Slovenië
Statue Sveta Gora - Slovenië
Basilica Sveta Gora - Slovenië
Hier is in de eerste wereldoorlog zwaar gevochten tussen Oostenrijkse en Italiaanse troepen. Het zogenaamde Isonzo-front bewoog weinig. Beide partijen hadden zich in de bergen ingegraven. Je zou hier nog de oude tunnels kunnen zien ... inderdaad, op de terugweg merken we hier en daar ingangen van tunnels in de rotsen, niet toeristisch uitgebaat. Waarschijnlijk alleen op eigen risico te verkennen.

Sveta Gora bunker - Slovenië
In Nova Gorica, terug beneden in de vallei, rijden we ons vast in ... de vierde rit van de wielerronde van Slovenië: Nova Gorica - Ajdovscina over 154 km. Start om 11 uur. Alle wegen afgesloten. Er zit niets anders op dan een half uurtje te wachten. Geen probleem: kleine Lou is toch in slaap gevallen in de auto. Achteraf blijkt de rit gewonnen te zijn door ene Giovanni Visconti. 

Na de middag breekt de zon opnieuw door en kunnen we David rustig een paar leuke plekjes in de buurt laten zien: de uitkijktoren in Gonjače (daar kopen we ongelooflijk lekkere perziken) en Šmartno (Lou charmeert een groep, voornamelijk vrouwelijke Franse toeristen in de kerk; we doen een terrasje). Wat is dat leuk: “slow travel” of heet dat hier SLO-travel?