Arenal.
Maandag, 5 maart 2012.
Vandaag “verkassen” we voor het eerst. ’t Wordt een rustige dag, althans dat plannen we. Het ontbijt heeft al een verrassing in petto. Beepje neemt, opnieuw, Huevos Pochados. Ik ga voor panquequès banana, pancakes met banaan. De maple syrup komt eraan, dan mijn panquequès. Ik snijd de eerste aan ... en daar verschijnt een geel meelwormpje! Uit mijn pannenkoek of er vanonder. We speculeren over de herkomst ... ‘k Heb mijn pannenkoeken verder milimeter bij milimeter onderzocht en open gesneden ... geen wormpjes meer te vinden ... erg lekker waren ze toch niet. We wandelen nog even rond in het Vista del Valle domein rond de lodge ... en ontdekken prompt orchideeën en bloemen die we gisteren niet zagen. Of er niet waren? Na de forse regenval van vannacht is het redelijk zwoel en overtrokken.
Nog een toekan gespot. Deze keer foto kunnen nemen.
Uitchecken en op naar Arenal Observatory lodge, dicht bij een nog actieve vulkaan: de Arenal.1 Deze keer gaat onze tocht over steeds kronkelende wegen met de ons nu vertrouwde “kwaliteit” van het wegdek door een nevelwoud. De nevel wordt al snel regen die overgaat in gieten! Zeer afwisselend landschap. Zo komen we ook in een dal met blijkbaar heel wat landbouw en veeteelt. Onder andere met fotogenieke Zeboe’s (koeien met een bult, zoals in India).
Vandaag “verkassen” we voor het eerst. ’t Wordt een rustige dag, althans dat plannen we. Het ontbijt heeft al een verrassing in petto. Beepje neemt, opnieuw, Huevos Pochados. Ik ga voor panquequès banana, pancakes met banaan. De maple syrup komt eraan, dan mijn panquequès. Ik snijd de eerste aan ... en daar verschijnt een geel meelwormpje! Uit mijn pannenkoek of er vanonder. We speculeren over de herkomst ... ‘k Heb mijn pannenkoeken verder milimeter bij milimeter onderzocht en open gesneden ... geen wormpjes meer te vinden ... erg lekker waren ze toch niet. We wandelen nog even rond in het Vista del Valle domein rond de lodge ... en ontdekken prompt orchideeën en bloemen die we gisteren niet zagen. Of er niet waren? Na de forse regenval van vannacht is het redelijk zwoel en overtrokken.
Nog een toekan gespot. Deze keer foto kunnen nemen.
Uitchecken en op naar Arenal Observatory lodge, dicht bij een nog actieve vulkaan: de Arenal.1 Deze keer gaat onze tocht over steeds kronkelende wegen met de ons nu vertrouwde “kwaliteit” van het wegdek door een nevelwoud. De nevel wordt al snel regen die overgaat in gieten! Zeer afwisselend landschap. Zo komen we ook in een dal met blijkbaar heel wat landbouw en veeteelt. Onder andere met fotogenieke Zeboe’s (koeien met een bult, zoals in India).
Rond het middaguur bereiken we La Fortuna, klein “stadje” dicht bij de vulkaan. Blijkbaar vooral een uitvalsbasis voor toeristen: allerlei restaurants, reisbureautjes en winkeltjes zijn er hier. Heel veel sjieke hotels en lodges langs de weg ... tot wij een stijgende en natte grintweg in moeten. Nog 11 km naar de lodge. En dat we door een regenwoud moeten, zullen we geweten hebben. Gieten doet het! En ook als we bij onze eindbestemming uitstappen stortregent het. Al lopend moeten we de laatste 50 meter van de parking naar de receptie afleggen. Een toerist (zal wel een Amerikaan zijn) vraagt hoe het weer morgen zal zijn. “Only God knows” zegt de receptionist. En hij voegt er nog aan toe: “This is a rainforest, sir. What do you expect?”.
De lodge en omgeving is in één woord fantastisch. D’er is een hangbrug van zo’n 50 meter naar de overkant van een kloof. Daar is er een ook al fantastisch zwembad met infinity-pool, een vulkanologisch museum en een uitkijktoren op de Arenal. Alleen ... de top hangt zwaar in de wolken. Voorlopig dus geen vloeiende lava te zien.
Overigens heeft onze kamer - balzaal is een beter woord: er zijn twee kingsize bedden, aparte badkamer, vestiare, terras met patio – ook uitzicht op de Arenal en op het Arenal-meer. De tuin rond de lodge is bijna “verwerkt” in het woud rondom. Het lijkt of tuin en woud natuurlijk in elkaar overlopen. En vogelsoorten! Gelukkig hebben we aan de receptie een “Costa Rica Wildlife Guide” kunnen kopen: een geplastifieerde kaart met de meest voorkomende zoogdieren, vogels, insekten, amfibieën en reptielen. Absoluut nodig. Zo hebben we gemakkelijk Montezuma’s Oropendola herkend:een 50 cm grote vogel met gele staart, zwart lijf en kleurrijke kop. Of de Pavon Grande, een loopvogel van een kleine meter, helemaal zwart maar met knalgele bek. Of nog Passerini’s Tanager: klein vogeltje, zwart met rode rug. En terwijl we vanop ons terras vogels spotten met links van ons het meer en vlak voor ons de Arenal, passeert hier plots doodgemoedereerd een Witneus Coati, “Pizote” in het Spaans, zo’n halve meter groot, familie van de wasberen.
Straks nog dineren, maar ‘k zal u, beste lezer, niet meer vervelen met menu’s ... tenzij er weer niet-bestelde beesten opduiken in ons bord.
1 Na vele eeuwen te hebben “geslapen”, barstte de Arenal opnieuw uit in 1968. Daarbij kwamen 78 mensen om en verdwenen twee dorpen onder de lava. Een tijd was de Arenal één van de meest actieve vulkanen ter wereld met geregeld “kleine” uitbarstingen, de laatste in mei 2010. Wat we nog niet wisten in 2012: Arenal slaapt opnieuw ...↩