Cidade Velha.

Donderdag 3 november 2022. 

Niets beter tegen turista dan een lokaal gerecht, denk ik dan: cachupa, een soort stoofschotel op basis van maïs en bonen met kool, cassave, yam, wortelen … eigenlijk alles wat je ook maar aan groenten in huis hebt. Uien, look, olie er bij en vis of vlees. En stoven maar … Deze morgen geprobeerd als ontbijt. Tja … pikant is het niet en het vult!

Nee, vandaag beginnen we niet met een bezoek aan Praia. We rijden naar Cidade Velha, de “oude stad”, of Ribeira Grande zoals de vroegere hoofdstad van Cabo Verde genoemd werd. In vogelvlucht 10 km van Praia. Het landschap is hier veel droger dan in het noorden; doet meer aan droge savanne denken. ‘t Lijkt hier ook warmer te zijn, of is dat ons gevoel? Cidade Velha was de allereerste nederzetting van de Portugese ontdekkers van Cabo Verde. Dank zij de goede haven werd het al snel een draaischijf van de scheepvaart naar Indië en Zuid-Amerika. Belangrijke ontdekkingsreizigers zoals Vasco da Gama en Christoffel Columbus zijn hier gepasseerd. Na verschillende “bezoeken” van Franse en Engelse piraten blijft er van de oude glorie niet veel meer over. Cidade Velha is een dorp geworden waar mensen op, in en tussen de ruïnes van vroeger leven. Wel heel fotogeniek, maar of het archeologisch verantwoord is?

Het is leuk wandelen op de kasseien, tussen de stokoude, nog bewoonde huizen. Maar restauratie gaat hier nog veel tijd en vooral geld vragen. De lokale jeugd speelt op het strand met een autoband, tussen vastgebonden geiten, of zwemt en duikt in zee. Twee vrouwen snijden een tonijn van ongeveer één meter open, halen ingewanden en kieuwen er uit. Iets hoger dan het strand en de vissershaven ligt de ruïne van de kathedraal. De natuurelementen en de toeristen hebben er nu vrij spel … De Igreja de Nossa Senhora do Rosário - het oudste kerkgebouw in de tropen - is wel gerestaureerd, maar zeer sober. Tijd voor een koffie - spuitwater voor Betty (turista!) - op één van de vele terrasjes aan het strand.  

120 meter boven Cidade Velha, ligt het Forte Real do São Felipe. Je kan er te voet heen maar wij nemen de auto. Eens boven, is de weg erheen een kasseiweg in slechte staat over een dor, rotsachtig plateau. Ingang: 500 escudo’s per persoon maar daarvoor krijg je wel enthousiaste en historische uitleg bij een maquette van het fort. Vanop de borstweringen zie je langs de ene kant de canyon van de Ribeira Grande (“grote rivier” die echter droog staat), langs de andere kant panorama van Cidade Velha met strandje en haven, en langs de oostkant van het fort rotsachtige bergen met droge savanne-achtige begroeiing. Midden het fort is de overkoepelde wateropslagplaats intact bewaard gebleven. Her en der liggen kanonnen. En maar foto’s nemen 😊. 

Nog maar pas op de terugweg met de auto, amper een paar honderd meter ver, staat een ouder koppel te … liften!? Hier passeren bijna geen auto’s - er stond behalve een busje, nog één andere auto aan het fort. Gek om hier te liften. Stoppen dan maar. Het blijken Fransen te zijn die zowat verloren zijn gelopen en naar Cidade Velha moeten. We kunnen ze mee nemen tot op de grote weg want wij rijden terug naar Praia. Maar op die grote weg durven ze niet liften. Komaan dan maar: we voeren ze terug naar Cidade Velha. Niet ver en zo hebben we weer “onze hemel verdiend” 🤣. Onderweg naar Praia passeren we de gloednieuwe (2021) campus van de universiteit van Praia, betaald en gebouwd door China. Dat is overigens niet het enige teken van aanwezigheid van China in Cabo Verde. Tegenover ons hotel ligt het piepkleine eilandje Santa Maria. Hier werden vroeger melaatsen gedumpt en geïsoleerd. Het Chinese Macau Legend Investments Ltd - een Chinees vastgoed bedrijf - wil op Santa Maria een casino bouwen. Een kantoortoren aan wal (staat voorlopig leeg) en een brug naar het eilandje (niet toegankelijk - bewaker!) is al gerealiseerd. Maar door de vastgoed-crisis in China dreigt Macau Legend Development Ltd failliet te gaan. Project ligt stil voor onbepaalde tijd. 

Late lunch in het hotel. Dan wat uitrusten met af en toe een plons in het zeewater-zwembad. Voor vanavond hebben we een tête-à-tête gepland - zoals meestal - in Linha d’agua, een restaurant aan de zee, een paar honderd meter voorbij ons hotel. Helaas, Betty heeft koorts.  Zij probeert te overleven op bananen en zelf gebakken cantuccini, meegebracht uit België als noodrantsoen. Room service voor mij … niet te vreten hamburger en in olie gedrenkte frieten. Tomorrow is another day …