Islas Ballestas.

5 september, 2013.

Gisteravond nog een tour geboekt naar de “Islas Ballestas”, de Ballestas eilanden. Dus staan we vanmorgen om tien voor acht al klaar in de lobby van het hotel. Per taxi naar El Chaco, het haventje van Paracas van waar de “speedboats” naar de eilanden vertrekken. Prijs en betaling van de tocht is met het hotel geregeld maar hola ... er is nog 5 soles per persoon belasting te betalen ... en nog 2 soles per persoon voor gebruik van de pier! Opnieuw pelikanen langs het strand en de pier. Instappen, oranje reddingsvesten aan en weg. 

Begeleid door ontelbare vluchten watervogels en af en toe een school zeehonden, varen we eerst langsheen een berghelling met de “candelabro”, een prehistorische geogplyph. Een geoglyph is een grote figuur in de bodem of in een berghelling uitgetekend. De Nasca-lijnen van gisteren zijn ook geoglyphen. Opnieuw is het onduidelijk wat de betekenis is: de figuur lijkt op een drie-armige kandelaar of een cactus, is 180 meter lang en 60 cm diep uitgegraven. 

Daarna op naar de Islas Ballestas. Het aantal zwermen zeevogels van allerlei pluimage neemt toe naarmate we de eilanden naderen. Zonder overdrijven: duizenden en duizenden vogels scheren over onze hoofden of langs de boot, laag over het wateroppervlak. Dat wordt nog erger bij het naderen van de eilanden: aalscholvers, vogels die er uitzien als kleine Jan-van-genten (Peruvian Booby), ontelbare soorten meeuwen, scholeksters, gieren, pelikanen zelfs een klein aantal pinguïns bevolken de grillige rotsen van de vele eilandjes. De rotsen zijn letterlijk wit besch... Nog nooit zoveel vogels samen gezien. 

Maar je kan het al van ver ruiken: de echte sterren van deze grillig uitgesneden eilandjes zijn echter de “lobos de mar”, zeehonden! Met tientallen liggen ze op de rotsen en/of duiken ze in zee. De boot komt zo dicht bij de dieren dat je ze bijna kan aanraken. Af en toe klinkt het rauwe gebrul van de mannetjes die hun territorium en wijfjes opeisen. Hier en daar duikt een jong weg achter de beschermende moeder. Een reusachtig zwart mannetje domineert een rots ... deze dieren kunnen tot 200 kilogram wegen! Ontelbare mosselen op de rotsen langs de waterlijn. En grote zeesterren ... Boeiend: de boot laveert nu rustig tussen de eilandjes - sommige doorgangen zijn heel nauw – en begeeft zich zelfs in en door enkele door de zee uitgesleten natuurlijke tunnels, de zijkanten ervan uiteraard weer flink bezet door zeehonden. 

Op een paar eilandjes zijn nog de restanten te zien van de vroegere exploitatie van guano (zeevogelstront – grootste producent de aalscholver): vervallen gebouwtjes en een paar aanlegsteigers. Om de drie jaar wordt de guano nog steeds afgeschraapt en als mest verkocht: 50 EUR (niet 50 soles) per kilo! Niet meer de grote vraag en het grote succes van vroeger maar de producenten gaan toch lekker door. 

Fantastische tocht, nieuw hoogtepunt van deze reis. Na twee uur staan we terug op de pier van El Chaco. Een paar “locals” staan net naast de pier op het strand, omringd door een tiental pelikanen. Ze gooien een klein visje omhoog waarna de pelikanen even opvliegen en als eerste de vis proberen te vangen. Leuke foto-opportuniteit ... prijs: 1 soles.

Tijd nu om echt wat uit te rusten: aan het hotel op het strand. Even het zwembad in duiken. Joggingske langs de waterlijn. Scholeksters, witte en zwarte reigers doen opschrikken. Eventjes, heel eventjes bakken in de zon ...

We besluiten te voet, langsheen het strand terug naar El Chaco te wandelen, zo’n drie kilometer ver en daar te lunchen. Erg leuke wandeling: deels langs het zo goed als verlaten strand, deels langs een soort wandelpromenade die ons voorbij talloze poepsjieke villa’s en vakantiehuizen voert, zo goed als allemaal verlaten op dit moment. Lunchen op de kade met zicht op de bedrijvigheid op zee en in het haventje. Cerveza grande (620 ml) drinken. Terug wandelen. Dolce far niente ... pluk de dag ... ook dat is vakantie. 

Later lezen we dat het sterk afgeraden is om “alleen” op het strand van Paracas te wandelen want risico op overvallen ... Niets gezien, niets gemerkt! 

En het beste moet nog komen: het gif van de zandvlooienbeten is uitgewerkt.

Een goede nachtrust gegarandeerd!