Dolce Far Niente in Cambodja.

Alle taxi-chauffeurs in Cambodja hebben drie of meer mobiele telefoons waarop ze voortdurend worden gebeld. Er zijn verschillende telefoon-operatoren en de dekking is niet in elke streek even goed. Dus: meerdere SIM-kaarten en meerdere telefoons!

Kep National Park. 

Vandaag is Betty jarig. In principe dus een luie dag. Maar we zijn wel al om 7 uur op pad: wandeling door het Kep National Park. Dit park neemt het grootste en centrale, bergachtige deel van het schiereiland in. Eekhoorns en apen zouden hier moeten leven maar ... geen dieren te spotten deze ochtend, op een millipede, vlinders en een paar regenwormen na. Wel een plezante wandeling (ik vergeet de muggenbeten - heb niet "ge-deet" vanmorgen - en de zwoele temperatuur) met op de top - 140 meter hoog - vergezichten op de baai. We lokaliseren de zoutwinning, het vogelhuis, Knai Bang Chatt.

Goed aangeduide voetpaden doorkruisen het hele park. Alles aangelegd door één persoon: de Franse eigenaar van het Led Zep café, iets voorbij "checkpoint 1" van het park. Verschillende borden wijzen op de noodzaak om het park proper te houden: geen evidentie in Cambodja. Op het strandje voor Knai Ban Chatt alleen al worden dagelijks twee zakken afval opgehaald!

Dolce far niente. 

Zalig nietsdoen. Eerst ontbijt: Khmer noodle soep en eiwit-omelet. Daarna vanop het Knai Bang Chatt grasveld uitkijken over de zee in de schaduw van een boom. Twee vrouwelijke vissers verschijnen. Met kleren, pet, sjaal en al stappen ze het water in. Ze speuren de bodem af en lijken af en toe iets op te rapen. Krabben? Eerder zee-egels. Soms verdwijnen de vrouwen bijna helemaal onder water. Alleen hun hoofden lijken dan nog boven te dobberen. Heel af en toe moeten ze terug aan land om een gevulde zak af te zetten maar ze doen uren lang onverstoord verder. Een jongetje - zoontje van één van de twee? - wacht geduldig met zijn kleine broertje. Eens klaar, rijden ze druipnat met twee volle zakken en twee kinderen weg op een brommertje. 

 

Twee dames in het wit zoeken klanten voor hun Khmer massage. Betty laat zich niet pramen en verdwijnt voor een uurtje in de "Spa" van Knai Bang Chatt. Ik kijk uit over de baai. In de verte langs links ligt het eiland Phu Quoc, Vietnam. Rechts aan de horizon de bergen van Bokor - 1.000 meter hoogte. Een vriendelijke Khmer - zijn er andere? - brengt een spiesje met exotisch fruit ... Eventjes zwembad in duiken: dat brengt nauwelijks verkoeling. Betty is enthousiast over haar Khmer massage. Het blijkt vooral wringen, draaien, duwen, stompen en los kloppen te zijn geweest. Als ze er maar geen blauwe plekken aan overhoudt. 

Lunch in de Sailing Club met uitzicht op zee. Verder meer van hetzelfde: zwemmen, lezen en bij valavond uitgebreid de oranjerode zonsondergang fotograferen.

 

Vanavond romantisch dineetje met twee aan de rand van de zee, onder een sterrenhemel. 

Er zijn al verjaardagen op een slechtere manier gevierd!